Dick Philip K Dr Futurity

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Próbowaliśmy go rozwiązać, ale nam się nie udało.A ściślej mówiąc, udało się tylko do pewnego stopnia.Nasza wiedza medyczna okazała się niewystarczająca, a nikt tutaj nie zna się na tym lepiej od nas.- Jak dużo was jest?- Tylko my oboje i garstka życzliwych nam osób - uśmiechnęła się Loris.- Z waszego plemienia? Przytaknęła.- Co pomyśli rząd o moim zniknięciu? Wiedzą przecież, że coś się stało ze statkiem, w którym byłem uwięziony.- Rakieta po prostu przepadła - odrzekł Helmar.- Zwyczajna rzecz.Dlatego więźniów wysyła się bez eskorty.Podczas podróży między planetami trudno wszystko dokładnie zestroić, podobnie jak podczas podróży w czasie.Przypomina to pierwsze podróże między Europą a Nowym Światem.Niewielkie statki, wysyłane w nieznane.- Ale mogą coś podejrzewać - przerwał Parsons.- Podejrzewać to nie to samo, co wiedzieć na pewno - wtrąciła się Loris.- Nie uzyskają przez to żadnych informacji na nasz temat.Nawet nie potwierdzi to naszego istnienia, niemówiąc już o tym, kim jesteśmy i co zamierzamy.Co najwyżej wiedzą tyle co przedtem.- Wiec jednak już was podejrzewają - zastanowił się Parsons.- Rząd przypuszcza, że ktoś wykorzystuje wyniki eksperymentów z podróżami w czasie, których zaniechano.Nasze pierwsze próby były godne pożałowania.Zostawialiśmy różne ważne dokumenty w takich miejscach, że mogli je odnaleźć i przebadać.Od pewnego czasu są na tropie.- Jej dzikie, zniewalające oczy zabłysły.- Ale nie odważą się mnie oskarżyć.Nie mogą tu zresztą wejść.To święta ziemia.Nasza ziemia.Nasza Kwatera.- Jej piersi falowały pod togą ze wzburzenia.- Czy ten medyczny problem komplikuje się coraz bardziej? - zapytał Parsons.- Nie - odrzekł Helmar.- Udało nam się doprowadzić do zatrzymania sprawy.- Jego spokój kontrastował z namiętnościami targającymi Loris.- Pamiętaj, doktorze, że przejęliśmy kontrolę nad czasem.Dopóki jesteśmy ostrożni, nikt nas nie pokona.Mamy jedyną w swoim rodzaju przewagę.- Jeszcze nigdy na przestrzeni dziejów grupa ludzi nie miała takiej broni jak my, ani naszych możliwości - wybuch-neła Loris.Całą trójką wspięli się po szerokich schodach i weszli do wnętrza Kwatery Wilków.Istotą każdego odkrycia naukowego jest przecież wykazanie, że dana rzecz jest w ogóle możliwa.Gdy się tego dokaże, pomyślał Parsons, połowa pracy jest za nami.Ci ludzie udowodnili rządowi, że zbudowanie wehikułu czasu jest możliwe.Rząd już teraz wie, że zaprzestanie eksperymentów było błędem.Nie wie tylko, jak udało się pomyślnie je zakończyć i komu.Ale ma wszelkie podstawy, by uważać, że podróże w czasie są możliwe.A już samo to jest niezwykle ważnym odkryciem.Loris i Helmar kroczyli przed siebie z taką determinacją,i w takim tempie, że Parsons ledwo zdążył rzucić okiem na długi, wyłożony ciemną boazerią hol.Przez podwójne rozsuwane drzwi wprowadzono Parsonsa do luksusowego pokoju.Helmar posadził go w obitym skórą fotelu, po czym szerokim gestem postawił obok niego popielniczkę i paczkę papierosów Lucky Strike.- Z twojego stulecia.Zgadza się? - zapytał.- Owszem - odrzekł Parsons z wdzięcznością.- Napijesz się piwa? - zaproponował Helmar.- Mamy kilka gatunków z twojej epoki.Wszystkie zimne.- Wspaniale - ucieszył się Parsons.Zapalił papierosa i zaciągnął się z lubością.Loris usiadła naprzeciw niego.- Przenieśliśmy również gazety.I ubrania.I różne przedmioty.Niektórych z nich nie potrafimy zidentyfikować.Jak się zapewne domyślasz, wybór był dość przypadkowy.Statek czasu zabiera przeszło trzy tony ładunku.Często trafiały nam się zwykłe śmiecie, szczególnie we wcześniejszych okresach.Wzięła do ręki papierosa.- Udało ci się zorientować w naszym świecie? - zapytał Helmar, siadając i krzyżując nogi.- Dostojnik rządowy, na którego się natknąłem.- zaczął Parsons.- Stenog - powiedziała Loris z wyrazem niechęci na twarzy.- Znamy go.Formalnie stoi na czele Źródła, ale mamy powody, by uważać, że jest powiązany z shupo.Oczywiście zaprzecza temu.- Zatrudniają dzieci, które inaczej zeszłyby na drogę przestępstwa - powiedział Helmar.- Rząd wykorzystuje dla swoich celów ich umiejętności i uzdolnienia, a także chęć walki, żądzę zabijania i okaleczania.Szkolą młodzież tak, by wpoić w nich pogardę dla śmierci.Co, jak się już zdążyłeś zorientować, jest cenioną postawą w naszym społeczeństwie.W jego oczach Parsons dostrzegł wyraz głębokiego smutku.- Musisz zdać sobie sprawę z tego - tłumaczyła Lo-ris - że to społeczeństwo długo się kształtowało.Taki sposób życia jest przyjęty od lat.To nie jest chwilowa nieprawidłowość w historii.Życie ludzkie w przekroju dziejów to tani towar.Nasz statek dał nam możliwość panoramicznego spojrzenia na historię.Poruszanie się w czasie tam i z powrotem zmienia punkt widzenia.Oboje, ja i Helmar, rozumiemy - przynajmniej teoretycznie - plemienne pojęcie nieuchronności życia.Oni nie dbająo życie tak bardzo jak o śmierć.Ograniczają na przykład liczbę urodzin, by utrzymać populację na niezmiennym poziomie.- Gdyby nie ograniczali liczby urodzin - zauważył Helmar - to dziś mogłyby istnieć duże kolonie na Marsiei Wenus.Ale teraz, jak ci wiadomo, Mars wykorzystywany jest tylko jako więzienie.Wenus to baza surowcowa.W dodatku uszczuplana z każdym rokiem, dzięki rabunkowej eksploatacji.- Tak jak Nowy Świat był ograbiany przez Hiszpanów, Francuzów i Anglików - dodała Loris.Wskazała w górę i Parsons zobaczył na jednej ze ścian pokoju rząd dużych portretów oprawionych w ramy.Rozpoznał twarze z zamierzchłych czasów.Cortez, Pizarro, Drakę, Cabrillo.Innych nie był w stanie zidentyfikować.Ale wszyscy nosili szesnastowieczne kryzy, wszyscy byli w swojej epoce szlachcicami i odkrywcami.W pokoju nie było innych obrazów.- Dlaczego interesują was szesnastowieczni odkrywcy? - zapytał.- Dowiesz się tego we właściwym czasie - odpowiedziała Loris.- Chcę tylko stanowczo podkreślić, że pomimo symptomów choroby toczącej to społeczeństwo, nie ma powodu, by sądzić, że zginie ono przez swoje niezrów-noważenie.Patrząc w przyszłość można się przekonać, że czeka je jeszcze kilka stuleci istnienia.Podzielamy twoją niechęć do takiego sposobu rozwoju, ale.- wzruszyłaramionami.- My podchodzimy do tego ze stoicyzmem.Ty w końcu też wyrobisz w sobie takie podejście.Rzym nie upadł w ciągu jednego dnia, pomyślał Parsons.- A co z moim społeczeństwem? - zapytał.- To zależy, co uznasz za jego prawdziwe wartości.Niektóre oczywiście przetrwały, może nawet na zawsze.Dominacja białych demokracji, Rosji, Europy i Ameryki Północnej, trwała jeszcze około stu lat po twojej epoce.Potem przewagę zdobyły Azja i Afryka.Tak zwane „kolorowe" rasy odzyskały należne im prawnie dziedzictwo.- Potem, podczas wojen w dwudziestym trzecim wieku, wszystkie rasy wymieszały się, rozumiesz.Od tamtej pory mówienie o istnieniu rasy „białej" lub „kolorowej" straciło swój sens - dodał Helmar.- Rozumiem - odrzekł Parsons.- Ale pojawienie się Sześcianu Życia, powstanie plemion.- To oczywiście nie miało związku z jakąkolwiek rasą - wyjaśniła Loris.- Podział na plemiona jest całkowicie sztuczny, jak się zapewne domyślasz.Wywodzi się z dwudziestego trzeciego wieku, kiedy to wprowadzono pewną innowację - wielkie, ogólnoświatowe współzawodnictwo na wzór igrzysk olimpijskich [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl