Eoin Colfer Artemis Fowl

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Butler musiał trzykrotnie wracać do furgonetki, aby przenieść sprzęt przez płot, grzęzawisko i dwa pola.Buty i spodnie nadawały się tylko do wyrzucenia.A teraz utknął w jakimś rowie, mocząc sobie siedzenie, podczas gdy Artemis w niepojęty sposób zachował nieskazitelny wygląd.Projekt kryjówki był niezwykle pomysłowy i wiele firm, zwłaszcza ze zbrojeniówki, zdążyło już wyrazić nim zainteresowanie, ale Artemis postanowił, że sprzeda patent międzynarodowemu producentowi sprzętu sportowego.Konstrukcja składała się z elastycznej folii polimerowej, rozpiętej na wielozawiasowym rusztowaniu z włókna szklanego.Folia, podobna do używanej przez NASA, zatrzymywała wewnątrz ciepło, a jej zamaskowana strona zewnętrzna zapobiegała zbytniemu przegrzaniu, dzięki czemu zwierzęta wrażliwe na promieniowanie cieplne nie zwracały na nią uwagi.Zawiasy sprawiały, że powłoka przemieszczała się niemal jak płyn, wypełniając każde zagłębienie, w którym się znalazła.Dawała błyskawiczne schronienie i punkt obserwacyjny - wystarczyło po prostu włożyć foliową torbę do dziury i pociągnąć za sznurek.Ale cały spryt świata nie zdołałby poprawić nastroju Artemisa.Coś go trapiło - wskazywała na to wyraźnie siateczka przedwczesnych zmarszczek wokół jego ciemnoniebieskich oczu.Po kilku nocach, spędzonych na bezowocnym czuwaniu, Butler zebrał się na odwagę.- Artemisie - zagaił nieśmiało - zdaję sobie sprawę, że to nie moja sprawa, ale chyba coś cię martwi.Więc jeśli mogę w czymś pomóc.Artemis milczał przez kilka chwil.I przez kilka chwil Butler widział przed sobą twarz małego chłopca- chłopca, którym Artemis kiedyś mógł się stać.- Chodzi o mamę, Butler - powiedział w końcu.- Zaczynam myśleć, że ona nigdy.Lecz w tym momencie lampka sygnalizująca kontakt zapłonęła czerwienią.Holly powiesiła skrzydła na niskiej gałęzi i zdjęła kask, aby przewietrzyć uszy.Uszy elfów wymagały wielkiej troskliwości - kilka godzin w kasku i zaczynały się łuszczyć.Pomasowała czubki.Skóra nie była sucha, pewnie dlatego, że codziennie poddawała ją zabiegom nawilżającym.Nie tak, jak niektórzy chłopcy w SKRZAT - kiedy taki zdjął kask, można by przysiąc, że właśnie zaczyna padać śnieg.Zatrzymała się na chwilę, zachwycona widokiem.Irlandia słynęła z malowniczości, której nawet Błotni Ludzie nie zdołali popsuć, przynajmniej na razie.Może za dwa, trzy stulecia.Przed nią, niczym srebrny wąż, wiła się rzeczka, łagodnie bulgocząc na kamieniach.Nad głową Holly szumiał dąb, gałęzie ocierały się o siebie na rześkim wietrze.Do roboty! Jeszcze przyjdzie pora na podziwianie krajobrazu.Żołądź.Potrzebowała żołędzi.Schyliła się, rozgarniając suche liście i patyki, aż poczuła pod palcami gładki kształt.No, to nie było takie trudne, prawda? - pomyślała.Teraz musi tylko zasadzić ją w innym miejscu i jej moc natychmiast powróci.Butler sprawdził przenośny radar, ściszając brzęczyk, aby nie zdradził ich położenia.Czerwona strzałka omiatała ekran z nieznośną powolnością, aż wtem.błysk! Pod drzewem stała jakaś postać! Zbyt mała na dorosłego, o niewłaściwych proporcjach jak na dziecko.Butler uniósł kciuk, dając Artemisowi znak, że coś chyba znaleźli.Artemis skinął głową i zapiął okulary odblaskowe.Butler ruszył w ślad za nim, zdjąwszy osłonę z gwiazdowizora, zamontowanego na lufie karabinu.Nie był to zwykły miotacz strzałek.Wykonany specjalnie dla łowcy słoni, miał zasięg i szybkostrzelność kałasznikowa, kiedy zaś kłusownik został stracony, Butler kupił go za grosze od kenijskiego urzędnika rządowego.Cicho i zręcznie wyczołgali się z kryjówki.Drobna postać przed nimi odpięła od ramion jakieś urządzenie i zdjęła kask z głowy, która - sądząc z zarysu - z pewnością nie należała do człowieka.Butler dwukrotnie owinął pasek karabinu wokół nadgarstka i przycisnął kolbę do ramienia.Uruchomił celownik i na plecach postaci pojawiła się czerwona kropka.Artemis kiwnął głową i służący nacisnął spust.Prawdopodobieństwo takiego zdarzenia wynosi milion do jednego - a jednak postać pod drzewem wybrała właśnie ten moment, aby się schylić.Coś bzyknęło nad głową Holly i zabłysło w świetle gwiazd.SKRZATka spędziła na służbie dostatecznie wiele godzin, aby się zorientować, że jest pod ostrzałem.Padła na ziemię i natychmiast zwinęła się w kłębek, aby stanowić jak najmniejszy cel.Przetoczyła się pod osłonę dębu i wyciągnęła pistolet, równocześnie gorączkowo analizując wszystkie możliwości.Kto mógł do niej strzelać i dlaczego?Jednak pod drzewem ktoś na nią czekał - osobnik o rozmiarach góry, ale znacznie bardziej ruchliwy.- Niezła pukawka - nieznajomy wyszczerzył zęby w uśmiechu, chwytając dłoń Holly w kułak wielkości rzepy.Udało się jej wyrwać palce, zanim pękły niczym suche nitki spaghetti.- Pewnie nie zechcesz poddać się bez walki? - odezwał się lodowaty głos za plecami Holly.Odwróciła się z łokciami uniesionymi do walki wręcz.- Nie zechcesz - chłopiec westchnął teatralnie.- Tak przypuszczałem.Holly zdobyła się na odważną minę.- Cofnij się, człowieku.Nie wiesz, z kim masz do czynienia.- Droga wróżko - zaśmiał się chłopiec - sądzę, że to ty się nie orientujesz.Wróżko? Wiedział, że ona jest wróżką?- Mam czarodziejską moc, błotny robaku.Tak wielką, że mogłabym zamienić ciebie i twego goryla w świńskie łajno.Chłopiec przybliżył się o krok.- Odważne słowa, panienko.Ale nieprawdziwe.Gdybyś miała moc, tak jak mówisz, już byś jej użyła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl