Fenix 2'92 Opowiadania

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przybywali do nas ludzie, którzy słyszeli o Harrym od innych ludzi, w innym świecie.I, być może, niezupełnie o tym samym Harrym, ale o jakimś miejscu w tej okolicy, gdzie można dobrze zjeść i wymienić doświadczenia.Wiecie, to dziwne uczucie zdawać sobie sprawę, że gdy podaję hamburgera, miliardy takich jak ja podają hamburgery miliardom innych.Ci goście przybywają do Harry'ego żeby zjeść, wymienić informacje - tu lub na parkingu - i odpocząć od tego, cokolwiek robią.No więc przybywali, rozmawiali ze mną o tych wszechświatach, a ja miałem tylko siedemnaście lat.To było coś jak w tych telewizyjnych reklamach namawiających do wstąpienia do marynarki „Poznaj świat!", tyle że raczej „Poznaj światy!", wszystkie, niejeden.Słuchałem łapczywie.Mówili o światach, gdzie zeppeliny bombardowały Cincinnati w czasie III Wojny Światowej, o miejscach, w których nigdy nie wyginęły dinozaury, a ssaki nie rozwinęły się więcej niż szczury, o miastach zbudowanych z kolorowego szkła lub ciągnących się na wiele mil pod ziemią, o światach, gdzie od broni biologicznej wyginęli wszyscy mężczyźni albo kobiety lub i jedni i drudzy.Ci faceci opowiadali lepsze historie niż te, które się kiedykolwiek słyszało lub czytało.O światach, gdzie za mówienie głośno groziła kara śmierci.Nie za to, co się powiedziało, ale za sam fakt mówienia głośno.O światach, gdzie statki kosmiczne brały udział w wojnie przeciwko Arcturusowi.Piękne kobiety, dziwne miejsca, cokolwiek się zamarzyło, wszystko tam było,, ale trzeba by wieczności, żeby to znaleźć.Słuchałem tych opowieści przez wiele miesięcy.Skończyłem szkołę średnią, ale że nie miałem możliwości pójścia na studia, zostałem u Harry'ego.Na życie wystarczało.Pogadywałem sobie z ludźmi z innych światów, nawet wsiadałem do ich statków, maszyn czasu, czy jak je tam nazwiecie, i rozmyślałem, jak by to było wspaniale tak sobie wędrować ze świata do świata.Jak tylko by się coś nie spodobało, hop! I całkiem inny świat.W świecie, gdzie ani Europejczycy, ani Azjaci nie dotarli do Ameryki, mógłbym się stać białym bogiem Indian, albo znalazłbym świat, gdzie maszyny wykonują wszelkie prace, a ludzie tylko się bawią i odpoczywają.Nadeszły moje osiemnaste urodziny, a potem minęły i ciągle nic nie wskazywało na to, żebym miał opuścić Zachodnią Wirginię.Myślałem o tym coraz intensywniej.W końcu zacząłem wypytywać klientów.Wielu mówiło mi, żebym nie był głupi; wielu nie chciało wcale rozmawiać; ale niektórzy uważali, że to świetny pomysł.Którejś nocy pewien facet.Ale muszę wpierw wyjaśnić, że choć to wrzesień, upał był jak w środku lata, nawet późną nocą.Moi znajomi rozproszyli się po świecie: poszli na studia, albo do pracy, albo się pożenili, czasem zrobili i to, i to.Tatko pił na umór, rodzeństwo było w szkole.Zamiast w nocy sypiałem w dzień, od ósmej rano do jakiejś czwartej po południu.Klimatyzacja u Harry'ego nie działała i naprawdę miałem ochotę już to wszystko rzucić i znaleźć sobie jakiś lepszy świat.Więc gdy doleciało mnie, że jeden z dwóch rozmawiających przy stoliku gości ma wolne miejsce w pojeździe, zacząłem się przysłuchiwać, na ile mogłem w trakcie roznoszenia hamburgerów i coli.Jednego z tych dwóch już widziałem.Przychodził bardzo często, odkąd zacząłem pracować u Harry'ego.Wyglądał zwyczajnie, ale zjawiał się około trzeciej nad ranem i rozmawiał z dziwolągami tak, jakby to byli jego starzy znajomi.Wywnioskowałem z tego, że sam też musiał być z innego świata, nawet jeśli pozostawał w naszym.Potrafił przychodzić co noc przez tydzień lub dwa, potem zniknąć na parę miesięcy, potem znowu zacząć się zjawiać, aż przyszło mi do głowy, że może udało mu się rozgryźć problem nawigacji, o którym ci wszyscy ludzie tyle gadali.Ale potem pomyślałem, że chyba nie i że albo przestał skakać z jednego świata do drugiego, albo nie był to wcale jeden człowiek a kilku takich samych.Ale gdy coś takiego się zdarzało, przychodziło dwóch lub trzech bliźniaczych facetów naraz, a tu był zawsze tylko jeden, więc, tak jak mówiłem, albo wcale nie zmieniał światów, albo poznał tajniki nawigacji lepiej niż ktokolwiek inny.Gość, który z nim rozmawiał, był nowy.Nigdy go nie widziałem.Wielki, co najmniej metr dziewięćdziesiąt, ciężki.Wszedł otrząsając śnieg i sadzę z plastikowej odzieży, wyszczerzył do mnie zęby w uśmiechu i zamówił dwa z największych hamburgerów Harry'ego ze wszystkimi dodatkami.Pięć minut później naprzeciwko niego usiadł nasz stały klient i wkrótce usłyszałem, jak przybysz opowiada mu o wolnym miejscu na statku.Gotów był zabrać w podróż w poprzek czasu cokolwiek by kto chciał.Pomyślałem więc, że to moja szansa i przynosząc hamburgery odezwałem się grzecznie:- Przepraszam bardzo, ale niechcący podsłuchałem.Czy miałby pan miejsce dla pasażera? Wielkolud zaśmiał się i odparł:- No jasne, chłopcze.Właśnie mówiłem Joemu, że mógłbym go zabrać z całym towarem.I dla ciebie też się znajdzie miejsce, jeśli mi się to opłaci.- Mam pieniądze.Trochę zaoszczędziłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl