Gilstrap John Za kazda cene (SCAN dal 785)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Usta gliniarza poruszały się, a choć Nick nie słyszał słów, nie słowa były w tej chwili ważne.Znieruchomiał, po czym powoli podniósł obie ręce do góry.Jake zareagował instynktownie na odgłos wystrzału, ściągając maskę z twarzy jedną ręką, a drugą wyciągając glocka.Opadł na jedno kolano gotowy do strzału, niemalże w tej samej chwili silnym ciosem w klatkę piersiową powalając Travisa na ziemię.Zdał sobie sprawę, że uderzył zbyt mocno, bo chłopiec wypluł prawie całe powietrze z płuc.Nie było jednak czasu, aby się teraz tym przejmować.- Aj, tato! - wysapał Travis.- Cicho bądź! - Jake spiorunował go wzrokiem.- Masz - wyciągnął z kieszeni nóż i rzucił go chłopcu.- Pomóż mamie wyjść z kombinezonu.- Ale moje ubrania.- Pieprzę twoje ubrania - syknął Jake.- Rób, co każę.Ojciec patrzył w ten sam sposób, co w szkole i w samochodzie, kiedy ich zatrzymano.Travis zadrżał.Po raz kolejny przypomniał sobie, że w chwili zagrożenia ten człowiek stawał się bardzo niebezpieczny.Dla wszystkich.Kiedy chłopiec mocował się ze składanym nożem, Jake wyswobodził się z uprzęży podtrzymującej butlę z tlenem i zaczął wspinać się w kierunku, z którego doleciał huk broni palnej.Gdy od celu dzieliło go jakieś sześćdziesiąt kroków, zrozumiał, że sytuacja nie przedstawia się najlepiej.Patrzył, jak bojowo nastawiony gliniarz wykrzykuje jakieś komendy Nickowi, który stał z rękami w górze, niewątpliwie nie słysząc ani słowa.- Cholera! - syknął Jake.Co teraz zrobić? Był dobrym strzelcem i w razie konieczności mógł trafić policjanta z tej odległości, ale nie chciał tego.Zabicie człowieka zniweczyłoby ich przedsięwzięcie.Gdyby teraz zamordował glinę, nikogo by już nie obchodził fakt, że nigdy wcześniej nikogo nie zabił.Wyglądało na to, że na nic się nie zanosi, przynajmniej dopóki któraś ze stron nie wymyśli sposobu na komunikowanie się.Jake poczuł haniebną pokusę, by pozostawić Nicka samemu sobie.Rodzina najpierw, wszystko inne na drugim miejscu.Gdyby po prostu zaprowadził żonę i syna na drugą stronę wzniesienia, udałoby im się dobiec niepostrzeżenie do cadillaca.I do końca żyłby ze świadomością, że sprzedał przyjaciela.Nagle to wszystko wydało mu się strasznie skomplikowane.Wstał z ziemi i zaczął obchodzić wzniesienie, gdy charakterystyczny odgłos rozrywanego materiału na mgnienie oka odwrócił jego uwagę.Carolyn za pomocą noża wyswobadzała się z kombinezonu, Travis pomagał jej, aczkolwiek z pewnym wahaniem.Miał utrudnione działanie, jako że jedną ręką ciągle zakrywał sobie genitalia.Jake chciał do niego krzyknąć, ale po chwili doszedł do wniosku, że nie ma potrzeby.Chłopiec zachowywał się jak typowy dzieciak - wstyd brał górę nad wszystkim innym.Jake musiał zrobić swoje.Szedł najciszej jak potrafił, mając nadzieję, że zajdzie gliniarza od tyłu.- Tylko nie strzelaj - mamrotał pod nosem modlitwę w intencji bezpieczeństwa Nicka.Gdy znalazł się z przodu magazynu, po przeciwnej stronie od strefy zakazanej, popędził drogą, aby dostać się na drugą stronę kopca.Kiedy ostatnim razem widział policjanta, znajdował się on w połowie wzniesienia i bacznie unikał granicy, gdzie kończyło się życie.Najlepsze zatem wydawało się podejście od strony wierzchołka.Sądząc po wyglądzie liści i połamanych gałęziach, gliniarz przebył dokładnie tę samą drogę zaledwie kilka minut temu.Jake bez trudu wspiął się na wzgórek i tuż przed krawędzią wierzchołka wyjął broń.Wyjrzał ponad grzbietem, starając się za wszelką cenę pozostać niewidocznym wśród zarośli.I w tym momencie uświadomił sobie z dreszczem, że stoi dokładnie w miejscu, w którym czternaście lat temu czaił się snajper.Po raz milionowy umysł Jake przywołał tamten obraz: zamaskowany facet strzelający na oślep do ludzi, którzy uciekają przed płomieniami.Wspomnienia wciągały, ale Jake wysiłkiem woli zmusił się do pozostania w teraźniejszości.Miał do wykonania niezwykle trudne zadanie.I musiał temu sprostać.Lekko pochylony, widział z tego miejsca jedynie głowę i ramiona policjanta - łatwy, pewny strzał, ale wciąż nie chciał się na to decydować.Naprawdę, Wysoki Sądzie, musiałem mu strzelić w plecy.Gdy zacznie biec, glina bez wątpienia usłyszy kroki i pomimo niewielkiej odległości, około sześciu metrów, wystarczy mu czasu na oddanie strzału.Gdyby krzyknął, żeby tamten rzucił broń, facet i tak odwróci się i dojdzie do wymiany ognia.Jake prawdopodobnie wyszedłby z niej zwycięsko, ale rezultat byłby taki sam: martwy policjant.Wracamy do punktu wyjścia.Cholera.Cholera.Cholera.Nagle przyszedł mu do głowy pomysł.- FBI! - wrzasnął tonem, jaki słyszał w warsztacie zaledwie trzy dni temu.- Nie ruszać się!Gliniarz podskoczył na dźwięk głosu i zaczął się odwracać.Jake wystrzelił w powietrze.- Powiedziałem, nie ruszać się, do diabła! A teraz rzuć broń!- Ale przecież jestem policjantem! - zaprotestował Sherman, ponownie robiąc ruch, jakby zamierzał się odwrócić.- A ja jestem pieprzoną Królewną Śnieżką! - wrzasnął Jake.- Rzuć broń albo rozwalę ci łeb!- Ale ja.- Wykonać!Sherman z rezygnacją opuścił ramiona i pokręcił głową, upuszczając rewolwer na ziemię.- Grzeczny chłopiec - odezwał się Jake.- Dobrze, a teraz ręce za głowę i spleć palce.Mężczyzna wykonał polecenie wkurzony jak stary kogut.- Jestem gliniarzem, do cholery! Przestępca jest tam na dole.- Zamknij się i słuchaj - przerwał mu Donovan.- Odejdź od broni, w górę tego zbocza w moim kierunku - glina posłusznie wykonał polecenie, a Jake znalazł się w kropce.Nie miał pojęcia, co robić dalej.Naprawdę nie chciał robić temu człowiekowi krzywdy, ale nie wiedział, co innego mógłby.- Mam go, Jake.Podejdź i załóż mu kajdanki - z lewej strony, z tyłu doleciał go głos Carolyn.Trzymała w drżących dłoniach trzydziestkęósemkę.Sherman poderwał głowę.- Jake - powtórzył, a ramiona obwisły mu jeszcze bardziej.- Jezu Chryste! Jake uśmiechnął się, wkładając glocka do kabury i podszedł ostrożnie do niegroźnego już mężczyzny.- Obawiam się, że tak, panie policjancie - powiedział.- Dał się pan zrobić.A teraz dobra wiadomość.Żyjesz.Rób co się każe, a pozostaniesz w tym stanie.Tylko nie próbuj ze mną żadnych sztuczek, rozumiemy się? - ten człowiek nie mógł wiedzieć, że Carolyn, podobnie jak nie umiała zamachać rękami i odlecieć, nie potrafiłaby zastrzelić człowieka.Sherman zdawał się kompletnie załamany.Wykonał wszystkie polecenia, ze wstydem pochylając głowę.- Jak mogłem być taki głupi? - łajał się na głos.Jake w milczeniu wyjął mu zza pasa kajdanki.Chwytając splecione palce gliniarza, poprowadził go tyłem kilka kroków i kazał usiąść.Piętnaście sekund później Sherman siedział przykuty do młodego drzewka.- Nigdy się nie dowiesz, jak bardzo chciałem cię przyskrzynić, Donovan - burknął.Czuł więcej gniewu i zażenowania niż strachu.Jake nie odezwał się ani słowem.Wyjął przenośny radiotelefon zza jego pasa i rozbił o drzewo, wieńcząc tym samym największą zbrodnię, jaką popełnił w swym życiu.Dzięki ci, Boże.- Chodź tu, Jake - ponagliła Carolyn lekko drżącym głosem.- Tam jest niebezpiecznie.- Dobra, dobra - odparł.Oczywiście miała rację, ale chciał przekazać Nickowi, że niebezpieczeństwo minęło.Kiedy jednak się odwrócił, przyjaciela już nie było [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl