Grisham John Obronca ulicy (SCAN dal 811)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zamieniłem parę słów z lekarzem z ośrodka medycznego pod Kapitolem, finansowanego z charytatywnych funduszy na rzecz bezdomnych.Prowadzono tam karty chorobowe pacjentów, ale ponieważ była sobota, doktor mógł jedynie obiecać, że w poniedziałek rano poprosi sekretarkę o sprawdzenie nazwisk w komputerze.Gdyby ktoś z eksmitowanych należał do pacjentów ośrodka, mieli mnie powiadomić telefonicznie.Później musiałem przyjąć zaproszenie na herbatę u proboszcza katolickiej Misji Odkupienia z Rhode Island.Uważnie przejrzał moją listę, ale nie znał nikogo z wyszczególnionych tam ludzi.- Wie pan, jest tak wielu bezdomnych - westchnął.Jedyną nieznaczną trudność napotkałem tego ranka przed siedzibą Koalicji Wolności, wielką halą wzniesioną dla jakiegoś dawno zapomnianego zgromadzenia, przekształconą na ośrodek pomocy społecznej.O jedenastej stała tu już długa kolejka oczekujących na lunch.Ominąwszy ich, ruszyłem prosto do wejścia, ale jakiś starszy mężczyzna kilka metrów przed drzwiami uznał widocznie, że chcę się wcisnąć poza kolejnością, gdyż zaczął mnie głośno lżyć.Ludzie byli głodni, zniecierpliwieni i rozdrażnieni, nawet moja biała skóra nie miała w takiej sytuacji żadnego znaczenia.Zdziwiło mnie jednak, że zostałem uznany za jednego z nich.Wejścia strzegł jakiś ochotnik, który także musiał mnie zaliczyć do bezdomnych, gdyż zagrodził mi drogę i odepchnął silnie do tyłu, jakby się spodziewał, że chcę go zaatakować.- Nie przyszedłem tu jeść! - rzuciłem z wściekłością.- Jestem adwokatem działającym na rzecz bezdomnych!W tłumie natychmiast zapanował spokój, uznano mnie za niebieskookiego brata.Nadgorliwy ochotnik pospiesznie odsunął się z drogi i wszedłem do środka.Przytułek prowadził tu wielebny Kip, niski pękaty jegomość w czarnej koloratce i czerwonym berecie.W ogóle nie znaleźliśmy wspólnego języka.Kiedy tylko dotarło do niego, że jestem adwokatem, reprezentuję rodzinę Burtonów i zbieram materiały do pozwu sądowego, którego wynikiem może być jakieś odszkodowanie, natychmiast zainteresował się wchodzącą w grę sumą.Straciłem na rozmowę z nim aż pół godziny i wyszedłem, poprzysięgając sobie w duchu, że napuszczę Mordecaia na wielebnego.Zadzwoniłem do Megan, żeby odwołać wspólny lunch.Wytłumaczyłem jej, iż jestem na drugim końcu miasta i mam tu jeszcze sporo do załatwienia.W rzeczywistości zaś trochę się bałem, że urocza kierowniczka chce mnie poderwać.Była naprawdę ładna i bardzo miła, ale teraz nie zamierzałem się jeszcze z nikim wiązać.Poza tym nie flirtowałem z kobietami od dziesięciu lat i nie wiedziałem, czy wciąż to potrafię.Megan miała dla mnie wspaniałe nowiny.Ruby nie tylko dzielnie przetrwała poranną sesję AA/NA, ale podjęła się też nie brać żadnych narkotyków przez dwadzieścia cztery godziny.Podobno na zebraniu rozegrała się iście rozdzierająca scena, którą Megan obserwowała z końca sali.- Warto by ją dziś zatrzymać z dala od ulicy - oznajmiła na koniec.- Od dwunastu lat nie było w jej życiu dnia bez narkotyków.Przyznałem rację, ale nie wiedziałem, jak tego dokonać.Na szczęście Megan miała kilka pomysłów.Popołudnie upłynęło mi równie bezowocnie jak ranek, ustaliłem tylko lokalizację wszystkich przytułków w stolicy.Poznałem też ich kierowników i różnych działaczy społecznych, zawarłem znajomości, które już wkrótce mogły zacząć procentować.Na razie Kevin Lam był jedynym mieszkańcem magazynu, jakiego udało nam się odnaleźć.DeVon Hardy i Lontae Burton nie żyli, zatem pozostało mi z listy eksmitowanych czternaście osób, które niemal dosłownie zapadły się pod ziemię.Wiedziałem, że bezdomni z najdłuższym stażem tylko okazyjnie zaglądają do schronisk, czasem przychodzą na posiłek, kiedy indziej po parę butów lub koc, nie zostawiają jednak za sobą śladów.Zazwyczaj nie życzyli sobie żadnej pomocy, nie odczuwali potrzeby utrzymywania kontaktów z innymi ludźmi.Nie mogłem jednak uwierzyć, iż cała czternastka zalicza się do tej właśnie grupy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl