Harry Harrison Planeta Smierci 2

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cokolwiek zrobię rano, będzie to wyłącznie mój kłopot i możesz się tym nie przejmować.- Wraca - szepnęła Ijale i w chwilę potem Snarbi wyłonił się z wysokiej trawy.- Upolowałem ceno - oznajmił dumnie i rzucił zwierzę przed nimi.- Pokrój je, z mięsa dobry gulasz i pieczeń.Będziemy jeść.Sprawiał wrażenie uosobienia niewinności.Jedyną rzeczą, która mu nadawała podstępny wygląd, było biegające spojrzenie, które jednak można było przypisać zezowi.Jason zastanawiał się przez chwilę, czyjego przeczucie niebezpieczeństwa było słuszne, potem jednak przypomniał sobie, gdzie się znajduje i natychmiast stracił wątpliwości.Jeżeli Snarbi spróbuje go zabić lub uwięzić, nie popełni żadnego przestępstwa, będze robił po prostu to, co każdy szanujący się przedstawiciel tego barbarzyńskiego, niewolniczego społeczeństwa by uczynił.Jason zaczął szukać w swej skrzynce na narzędzia odpowiednich nitów, dzięki którym mógł założyć kajdany na nogi Snarbiego.Najedli się do syta, a gdy pozostali wraz z zapadnięciem zmroku zasnęli szybko, Jason ociężały poposiłku i zmęczony całodziennym trudem wędrówki, bronił się przed zapadnięciem w sen.Niebezpieczeństwo, którego się spodziewał, mogło zaistnieć w samym obozie, jak też nadciągnąć z zewnątrz.Gdy sen począł morzyć go coraz silniej, wstał i zaczął chodzić naokoło obozu, aż do chwili, kiedy chłód zapędził go znowu w pobliże ciągle jeszcze gorącego kotła.Nad jego głową gwiazdy przesuwały się z wolna i gdy jedna, najjaśniejsza dotarła do zenitu, uznał, że jest już północ albo tuż po pomocy.Obudził Mikaha.- Teraz ty.Wytężaj wzrok i słuch, uważaj, czy coś się nie rusza i pamiętaj, żeby pilnie zważać na tego tam.- Wskazał kciukiem nieruchomą postać Snarbiego.- Obudź mnie, gdyby zdarzyło się coś podejrzanego.Sen nadszedł natychmiast i Jason prawie nie drgnął aż do chwili, kiedy na niebie pojawił się pierwszy brzask.Widać było tylko najjaśniej świecące gwiazdy i mgłę unoszącą się z otaczających ich traw.Niedaleko dostrzegł skulone kształty dwojga śpiących ludzi.Leżący dalej poruszał się przez sen i Jason stwierdził, że jest to Mikah.Ściągnął z niego przykrywające skóry i potrząsnął za ramiona.- Dlaczego śpisz? - krzyknął rozwścieczony.- Miałeś stać na warcie!Mikah otworzył oczy i zamrugał z majestatyczną pewnością siebie.- Stałem na straży, ale gdy zbliżał się ranek, Snarbi obudził się i zaproponował, że teraz on popilnuje.Nie mogłem mu odmówić.- Nie mogłeś? Po tym co ci powiedziałem.- Właśnie dlatego.Nie mogę uznać nie udowodnionej winy tego człowieka i współuczestniczyć wtwych niesłusznych poczynaniach.Dlatego też pozwoliłem mu stanąć na warcie.- Pozwoliłeś stanąć mu na warcie! - Jason nieomal dusił się słowami.- No to gdzie on jest? Czy widzisz, by ktokolwiek stał na straży?Mikah uważnie rozejrzał się wokoło i spostrzegł, że pozostali tylko oni dwaj i budząca się ze snu Ijale.- Wygląda na to, że sobie poszedł.Okazał się więc człowiekiem niegodnym zaufania i w przyszłości nie pozwolimy mu stać na straży.Jason zamachnął się nogą, chcąc go kopnąć, ale uzmysłowił sobie, że nie czas teraz na przyjemności i skoczył do parowozu.Krzesiwo, ku jego zdumieniu, natychmiast dało iskrę i udało mu się rozpalić pod kotłem.Płomień zahuczał radośnie, ale gdy postukał we wskaźnik, zobaczył, że paliwa już nie ma.Zawartość osatniego dzbana powinna pozwolić im dojechać w bezpieczne miejsce, zanim dadzą o sobie znać kłopoty, które Snarbi chciał im ściągnąć na głowę.Ale dzbana również nie było.- No to jesteśmy załatwieni - oznajmił Jason z goryczą po gorączkowych poszukiwaniach na platformie caro i w najbliższej okolicy.Woda mocy zniknęła wraz ze Snarbim, który, choć pełen obaw przed machiną parową, był wystarczająco bystry, by obserwując jak Jason uzupełnia paliwo, uzmysłowić sobie, że caro nie pojedzie bez tego tajemniczego płynu.Uczucie całkowitej rezygnacji wyparło poprzednią wściekłość.Przecież wiedział, że nie powinien ufać Mikahowi w niczym, szczególnie jeżeli wiązało się to z jego koncepcjami etycznymi.Patrzył, jak Samonkonsumuje kawałek zimnego mięsa i podziwiał jego niezmącony spokój.- Czy nie przejmujesz się tym drobiazgiem - zapytał - że w gruncie rzeczy ponownie skazałeś nas na niewolnictwo?- Uczyniłem to, co uważałem za słuszne.Nie miałem wyboru.Musimy albo żyć jako istoty moralne, albo zniżyć się do poziomu zwierząt.- Kiedy jednak żyjesz wśród ludzi, którzy zachowują się jak zwierzęta, to w jaki sposób zamierzasz przeżyć?- Żyją tak, jak ty żyjesz, Jasonie - oznajmił Mikah z ciężką ironią - wijąc się i skręcając ze strachu, ale mimo swych wysiłków, niezdolni do uniknięcia swego losu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl