Jacquemard Serge Requiem dla krola zbrodni

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wreszcie wytarł ręce.Kate coś mu powiedziała do ucha i roześmieli się.Przepuścili wszystkich wysiadających z windy i weszli do kabiny.Patrick podszedł do stoiska z książkami i gazetami.Kupił France-Soir i wrócił pod windę.Wybrał długą, czarną kanapkę ze skóry, zajętą przez pół tuzina Beduinów.Sprawiali wrażenie, jakby wyszli wprost z pustyni w swych tradycyjnych strojach jeźdźców.Nieruchomi, w dostojnych pozach.Usiadł obok.Z tej strategicznej pozycji miał dobry punkt obserwacyjny.Zobaczyłby Kate i jej towarzysza wychodzących z windy.France-Soir służył za świetny parawan.Wayne Sandborg wyszedł z łazienki, przygładził włosy.- Mam nadzieję, że mi odprasowano garnitur - powiedział podnosząc słuchawkę telefoniczną.- Nie ma potrzeby dzwonić - zauważyła Kate złośliwie.- Już przynieśli.- Aha.- Nie stać cię na więcej ubrań z poborów w FBI? - ciągnęła ironicznie.- FBI upoważnia mnie do podróżowania klasą turystyczną, a w klasie turystycznej wolno wieźć tylko 20 kg bagażu.Nie chcę się obciążać ładunkiem garniturów na zmianę.Dwa wystarczą.- A gdzie drugi.?- Nie pamiętasz?- Nie.- Chciałem się zapakować w przeddzień wyjazdu z Nowego Jorku.Nalegałaś, żebym spędził czas na zajęciach, których jeszcze kilka lat temu moralność nie aprobowała.Ale teraz są bardzo modne.Wypełniają magazyny specjalistyczne, są w kinie, poważni ludzie o nich mówią w telewizji w przeglądach naukowych.- No i co z tego?- To, że z tego powodu zapomniałem wziąć drugiego garnituru, a teraz, jak daję do odprasowania ubranie, muszę płacić express i czekać na nagusa, aż boy mi je przyniesie.- To cię krępuje? Mnie nie.- Pod warunkiem, że się coś robi.- To po co zamknąłeś się w łazience?Wayne Sandborg włożył koszulę i zapinał guziki przy mankietach.Uśmiechał się.- Kate.- Słucham?- Myślę, że kiepsko zaczyna być z Bartem Scalisio.- Co masz na myśli?- Jeszcze kilka takich informacji, jak te, których Brenda nam dostarczyła, i będziemy go mieli.- Dobrze być optymistą.- To konieczne, jeśli się chce dojść do celu.Bez optymizmu nie ma wytrwałości.Wziął krawat i zaczął go wiązać.- A Brenda? - zapytała Kate.- Co Brenda?- Co się z nią stanie?- Jej misja się kończy.- Zostawisz ją potem w spokoju?- Dlaczego nie?- A jej dossier?- Nie do mnie należy decyzja.Ale a propos.- Co?- Nie ma wiadomości o tym Patricku Baudouin.- Musiał się zniechęcić.- Brendzie nie spodobało się.- Nie miałeś jednak wyrzutów sumienia.- Co ty możesz wiedzieć o moim sumieniu? Wziął marynarkę.- Proponuję ci dwa albo trzy koktajle martini przed obiadem.Potem, co byś powiedziała na langustę po amerykańsku? To zdaje się specjalność naszej restauracji hotelowej.- Importowana.- Co z tego? Amerykańskie podniebienie nie rozróżnia świeżego od mrożonego.Patrick Baudouin widział, jak wyszli z windy udając się do restauracji hotelowej.Szybko wstał, rzucił gazetę, wsiadł do windy.Wysiadłszy na czwartym piętrze od razu udał się w stronę pokoju 437.Spróbował poruszyć gałką, ale nawet nie drgnęła.Nachylił się, zajrzał w otwór.Stwierdził, że zamek był skomplikowany i wymagał specjalnego klucza.Próba otwarcia zajęłaby sporo czasu.Trochę dalej w korytarzu usłyszał otwieranie drzwi.Spojrzał w tamtą stronę.Z jakiegoś pomieszczenia, może z magazynu, wynurzyła się pokojówka.Niosła czyste ręczniki i rolki papieru toaletowego.Za nią szła druga.Patrick już miał zwiewać, ale w tym momencie usłyszał dochodzący z pokoju 437 dzwonek telefonu.Od razu przyszedł mu do głowy pomysł.Podbiegł do pokojówek.- Ma pani zapasowy klucz?- Zapasowy?Przyglądała mu się trochę zdezorientowana.- Tak! Nie słyszy pani, że w moim pokoju dzwoni telefon? Zapomniałem wziąć klucza z recepcji, a teraz ten telefon.Niech się pani pośpieszy, na miłość boską.Nie zdążę odebrać!Udawał zniecierpliwienie.- Szybko!Pokojówka sięgnęła do kieszeni i wyciągnęła pęk kluczy.Wybrała jeden i podeszła do numeru 437.Gdy otwierała drzwi dzwonek właśnie umilkł.Patrick odsunął ją i wbiegł do pokoju zamykając za sobą drzwi.Chwilę odczekał nasłuchując, ale pokojówkom nie wydał się widocznie podejrzany.Pokój był duży.Zabrał się od razu do dwóch otwartych walizek.Nie znalazł nic interesującego.Poszedł do łazienki.Tylko normalne przedmioty, zwykłe w takim miejscu.Teraz biurko i dwie komody.W szufladach nic szczególnego.W szafach tylko damskie sukienki.Kolej na łóżko, także nic.Doprowadził wszystko do porządku i jeszcze raz się rozejrzał.Niczego nie pominął.A jednak.Na biurku leżała gruba teczka z imitacji skóry, w środku papier listowy i koperty z nazwą hotelu.Zaczął przeglądać.Nic.Zajrzał pod teczkę.Był tam list.Krótki.Zaledwie kilka słów.Na maszynie.Droga Kate!W uzupełnieniu mojego listu z 8.spotkanie z W.w Güney Palas w Iskenderun 30 października.Nie mogę ustalić godziny.Bądź wolna w ciągu dnia i wieczorem, ze względu na wiadome okoliczności.Pozdrowienia BC.BC!Te inicjały mogły oznaczać tylko Brendę.Zanotował w pamięci tekst zlecenia i odłożył list na miejsce.Upewniwszy się, że nie zostawił żadnego widomego śladu pobytu w pokoju, wyszedł, korzystając z zapasowych schodów, żeby przypadkiem nie natknąć się na Kate Kitzpack przy wyjściu z windy.Wrócił do swojego hotelu i natychmiast połączył się z Yvesem w Paryżu.- Yves? - spytał przyjaciela.- Tak.- Patrick.- Znowu potrzebna ci moja pomoc?- Nic wielkiego.Masz pod ręką Larousse’a?- Tak, dlaczego?- Iskenderun, gdzie to leży?- Co takiego?- Literuję.Otrzymał potrzebną informację i od razu się rozłączył.W Turcji.Na liście nie było daty, ale należało się domyślać, że Brenda nie jest już w Bejrucie, ale w Turcji, w Iskenderun.Trzeba by sprawdzić.Następne dni spędzał na czatach przed budynkiem w alei Hamra pod numerem 112 i na śledzeniu Kate Kitzpack i jej towarzysza.Ale bez powodzenia.Był w rozpaczy, aż pewnego dnia zobaczył tę parę wsiadającą do samolotu do Paryża.Wtedy postanowił złożyć wizytę w biurze pana Emila Hazraka.Tak, jak McCall w Nowym Jorku, gdzie pracowała Kate, była to firma importowo-eksportowa.Ani śladu Brendy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl