Księga tysišca i jednej nocy

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Kupcy słyszeli to,przeto żaden z nich nie śmiał dorzucić nawet jednego dirhema czy denara, lecz wycofali sięwszyscy znając zachłanność i podłość wezyra.Spojrzał więc Muin ibn Sawi na pośrednika irzekł: Czegóż sterczysz jeszcze? Odejdz, a niewolnicę przyprowadz do mnie.Kupuję ją zacztery tysiące denarów i pięćset denarów dla ciebie.Podszedł zatem pośrednik do Alego Nur ad-Dina i rzekł mu: Panie mój, stracona jest dlaciebie niewolnica bez żadnej zapłaty. Spytał Ali: Z jakiej to przyczyny? Odrzekłpośrednik: Otworzyliśmy właśnie przetarg ceną czterech tysięcy i pięciuset denarów, kiedynadszedł i stanął na bazarze ten ciemięzca, Muin ibn Sawi.A gdy ujrzał niewolnicę,wzbudziła w nim zachwyt i powiedział do mnie: �Zastanów się nad ceną czterech tysięcydenarów i pięciuset denarami dla ciebie.� Lecz sądzę, że on po prostu wie, iż niewolnica jesttwoją własnością, i jeśli ci za nią w tej chwili zapłaci, to stanie się tak tylko dzięki łasceAllacha.Lecz ja, znając jego podłość, pewien jestem, że da ci zlecenie wypłaty do jednego zeswoich przedstawicieli, wysyłając równocześnie do niego list z poleceniem: �Nie dawaj munic.� I za każdym razem, gdy przyjdziesz do nich po pieniądze, będą mówili: �Przyjdz jutro.�I tak będą cię dzień po dniu zwodzić obietnicami upokarzając twą dumę.Gdy zaś ich w końcuprzynaglisz, powiedzą: �Daj nam to zlecenie.� A gdy wezmą od ciebie kartkę, podrą ją istracisz zapłatę za niewolnicę. Wysłuchawszy słów pośrednika Ali Nur ad-Din spojrzał naniego i zapytał: Cóż więc mam zrobić? Ten zaś rzekł: Dam ci dobrą radę.Jeśli jejposłuchasz, to może zamieni się twój los na lepsze. Zapytał tedy Ali: Jakaż jest ta rada?Rzekł pośrednik: Za chwilę, gdy będę stał na bazarze, podejdz do mnie, zabierz ode mnieniewolnicę, uderz ją pięścią i powiedz: �Nieszczęsna! Oto uczyniłem już zadość przysiędze iwyprowadziłem cię na bazar.Obiecałem ci bowiem, że wywiodę cię na targowisko i oddampośrednikom, by wystawili cię na sprzedaż.� Jeśli tak uczynisz, to może uda się podejśćwezyra i ludzi, i może uwierzą ci, że przyprowadziłeś niewolnicę na bazar jedynie po to, abydotrzymać przysięgi. I odrzekł Ali: To dobry pomysł. Oddalił się więc pośrednik, awyszedłszy na środek bazaru, ujął niewolnicę za rękę i skinął na wezyra Muina ibn Sawimówiąc: Panie mój, oto zbliża się jej właściciel. I podszedł Ali Nur ad-Din do pośrednika,wyrwał niewolnicę z jego rąk i uderzył ją pięścią wołając: Biada ci! Przywiodłem cię już nabazar, jak przysiągłem.A teraz wracaj do domu i nie sprzeciwiaj mi się więcej! Niepotrzebuję pieniędzy, abym cię miał sprzedawać.Gdybym zechciał sprzedać domowe sprzętyi inne rzeczy, dostałbym za nie o wiele więcej niż za ciebie. Spojrzał al-Muin ibn Sawi naNur ad-Dina i rzekł: Nieszczęsny! A cóż to jeszcze zostało ci do sprzedania lub dokupienia? Po czym chciał rzucić się na Alego, lecz wszyscy kupcy, którzy lubili Nur ad-Dina, zwrócili swój wzrok ku niemu.On zaś rzekł do nich: Oto stoję przed wami, a wyznacie przecież jego podłość. Rzekł wezyr: Na Allacha, gdyby nie wy, zabiłbym go! Akupcy porozumieli się, dając jeden drugiemu znaki oczyma, i rzekli: %7ładen z nas nie będziesię mieszał w sprawy, które wy macie między sobą. Wobec tego mężny Ali Nur ad-Dinpodszedł do wezyra Muina ibn Sawi i ściągnąwszy z siodła powalił go na ziemię.A w tymmiejscu pełno było rozrobionej gliny i wezyr wpadł w sam jej środek.Ali Nur ad-Din zacząłgo bić pięściami, a jeden z ciosów ugodził wezyra w zęby i broda jego spłynęła krwią.Wezyrowi towarzyszyło dziesięciu mameluków, a skoro ujrzeli oni, jak Nur ad-Din obszedłsię z ich panem, oparli dłonie na rękojeściach mieczów chcąc rzucić się na Alego Nur ad-Dina i zasiec go.Lecz obecni przy tym kupcy rzekli mamelukom: To jest wezyr, a to synwezyra.Może oni się pogodzą, a wtedy ściągniecie na siebie gniew jednego i drugiego.Albocios może ugodzić wezyra, a wtedy zginiecie wszyscy najstraszniejszą śmiercią.Naszymzdaniem nie mieszajcie się do nich. Gdy Ali Nur ad-Din przestał bić wezyra, zabrałniewolnicę i poszedł do domu.Wezyr Muin ibn Sawi zaś podniósł się natychmiast, a jegobiała szata zabarwiona była teraz trojako: kolorem gliny, kolorem krwi i kolorem popiołu.Ujrzawszy się w takim stanie wezyr wziął rogożę, założył ją sobie na szyję, a wziąwszy do73ręki dwie wiązki halfy, poszedł pod pałac, w którym mieszkał sułtan, i wołał: O królu czasu,jak podle ze mną postąpiono! I zaprowadzono go przed oblicze sułtana, ów zaś obejrzał gouważnie, a upewniwszy się, że to jego wezyr Muin ibn Sawi, zapytał: Kto ci to uczynił? Awezyr płacząc i lamentując wypowiedział te wiersze:Czyż czas mnie pognębił, kiedy żyjesz pełen chwały?Czy pokąsał mnie pies, kiedy tyś jest lew wspaniały?Czyli wszystkich, którzy pragną, zródła twoje poją?Tyś jest deszcz, a jam spragniony pod opieką twoją!Pózniej rzekł: O panie mój, czy każdego, kto kocha i tobie służy, spotyka los tak srogi?Sułtan spytał: Kto ci to uczynił? Odrzekł wezyr: Wiedz, że wyszedłem dziś na targniewolnic zamierzając kupić niewolnicę zdatną na kucharkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl