Tom Mangold, John Penycate Wi podziemna wojna

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ich dowódca, podpułkownik Jospeh M.Kiernan (zginaj w katastrofie śmigłowca w czerwcu 1967 roku) wspominał wówczas: “Przypuszczam, że było to jakieś osiem hektarów poprzerastanej karłowatą roślinnością dżungli.Całe to miejsce było tak pełne tuneli, że gdy moje spychacze przewracały pieńki drzew, partyzanci wyskakiwali zza maszyn.Schwytaliśmy sześciu, czy ośmiu jednego ranka.Po prostu wyskakiwali z tuneli, a myśmy ich zgarniali”.Inny batalion “Wielkiej Czerwonej Jedynki” został przerzucony śmigłowcami do lasu Thanh Dien na północ od Ben Suc.Wiedziano, że Thanh Duć jest rejonem wypoczynku i uzupełnień Viet Congu, ale większość partyzantów przezornie rozproszyła się i napotkany opór był niewielki.Istotnie, niektóre jednostki meldowały, że zaobserwowano “nieznaną liczbę żołnierzy Viet Congu uciekających na rowerach na południe”.Odkryto tunele, bunkry i magazyny ryżu, a l batalion 28 pułku dokonał znaczącego znaleziska.Po dostaniu się pod ostrzał pododdziału Viet Congu, w wyniku którego czterech GI zostało zabitych, a czterech rannych, kompania B l batalionu natrafiła na ogromny podziemny kompleks medyczny, w którym znajdowała się ponad tona medykamentów, w dużej części kupionych w Sajgonie.Obrońcy powstrzymywali “Czarne Lwy” do chwili ukończenia ewakuacji wszystkich rannych partyzantów.Był w istocie zorganizowany naprędce pluton farmaceutów, dowodzony przez lekarza Vo Hoang Le.Oni także rozpłynęli się w dżungli.Doktor Le otrzymał później za ten czyn odznaczenie i powierzono mu kierownictwo wszystkich obiektów medycznych w rejonie Cu Chi i Żelaznego Trójkąta.Tymczasem czołgi l J pułku kawalerii pancernej zaczęły toczyć się przez Żelazny Trójkąt, od Ben Cat do rzeki Sajgon.Właściwie nie nawiązały żadnego kontaktu.Najpierw zakręciły w prawo i ruszyły na północ, przedzierając się przez splątane zarośla, aby połączyć się z piechotą przerzuconą śmigłowcami do wioski-widma Ben Suc.Tam czołgi znowu zawróciły na południe i przedarły się do wierzchołka trójkąta u zbiegu obu rzek.W taki oto sposób, przynajmniej teoretycznie, Trójkąt został zdobyty i opanowany.Saperzy i piechota posuwali się za wozami bojowymi, nawiązując sporadycznie kontakty bojowe z tymi nielicznymi miejscowymi partyzantami, którzy otrzymali rozkaz pozostania na miejscu.Ale amerykańscy dowódcy coraz wyraźniej uświadamiali sobie pewien niewygodny fakt.Większość zgromadzonej ogromnej potęgi i techniki wojskowej równie dobrze mogłaby pozostać w swoich bazach.Okazała się niepotrzebna w bitwie, ponieważ Viet Cong postanowił nie walczyć.Chociaż wszyscy zabici Wietnamczycy zostali uznani za partyzantów a setki innych zastosowały sensowną metodę podporządkowania się, albo pozornego przejścia na stronę rządową, większe komunistyczne jednostki, które normalnie znajdowały się w strefie operacji “Cedar Falls” - po prostu znikły.Opisane w meldunku po akcji doświadczenia 173 powietrznodesantowej były typowe:Nieprzyjaciel nigdy nie występował w sile większej od drużyny i zazwyczaj tworzył grupy składające się z dwóch lub trzech ludzi.Na początku napotykano niewielkie, mniej więcej trzyosobowe grupy robocze, mieszkające nad obsadzonymi drzewami kanałami, zapewne z zadaniem zebrania możliwie jak największych ilości ryżu z okolicznych pól ryżowych.Zdobyto niewiele broni i za każdym razem, gdy było to możliwe, nieprzyjaciel wycofywał się, nie podejmując dłuższej walki ogniowej.Kontakt bojowy rzadko kiedy trwał dłużej, niż dwie do pięciu minut.Podobnie działo się w czasie przeprowadzonej rok wcześniej operacji “Crimp”.Z jednym wyjątkiem.Druga brygada dywizji “Tropikalnych Błyskawic” została przerzucona śmigłowcami z bazy Cu Chi na zachodni brzeg rzeki Sajgon do wioski Phu Hoa Dong.Był to pierwszy wypadek, gdy wojska działały poza swoimi bazami - jednocześnie na obu brzegach rzeki.W związku z tym jednostki Viet Congu bez trudu unikały wykrycia, przenosząc się z dystryktu Cu Chi do Żelaznego Trójkąta lub na odwrót.Pomimo powtarzanych uderzeń lotniczych i zaporowego ognia artyleryjskiego, zablokowany w Phu Hoa Dong batalion Viet Congu postanowił stawić opór.Jak stwierdzał meldunek po akcji dwudziestej piątej: “Był to jedyny wypadek w czasie całej operacji, kiedy Viet Cong wybrał walkę”.Wojska były najbliższe realizacji prawdziwych celów “Cedar Falls” 18 stycznia, dziesięć dni po rozpoczęciu operacji.Szczury tunelowe z l batalionu 5 pułku - “Rysiów” - pod dowództwem kapitana Billa Pelfreya odkryły rozległy kompleks tuneli nad strumieniem Rach Son, płynącym do rzeki Sajgon ze środka dystryktu Cu Chi.Tunele prowadziły pod wąskim pasem otwartej przestrzeni pomiędzy plantacją Fil Hol na południu i lasem Ho Bo.Odnaleziono tysiące dokumentów, które zostały następnie wywiezione w workach przez śmigłowce.Szczury spędziły cztery dni badając kręte sztolnie systemu.Dla sto dziewięćdziesiątej szóstej była to imponująca zdobycz.Poza workami dokumentów, znaleziono tam również maszynę do pisania, meble, kobiece ubrania (w tym staniki i ao dais, tradycyjny strój), flagi Viet Congu i inne przedmioty świadczące, że tunele byty częścią kwatery głównej.Pól miliona dokumentów po przetłumaczeniu dostarczyło informacji, które skłoniły generała broni Jonathana Seamana do określenia znaleziska “największym wywiadowczym przełomem tej wojny”.Wśród różnych znalezisk były również “materiały kryptograficzne” - zakodowane meldunki, które pozwalały rozszyfrować inne przechwycone dane wywiadowcze.Zdobyto także szczegółowe mapy rejonu Sajgonu i bazy lotniczej Tan Son Nhut oraz plany nieudanego ataku Viet Congu, który nastąpił miesiąc wcześniej.Generał brygady Richard Knowles pospieszył na miejsce odkrycia.Pamiętał, że jeden z dokumentów “.ujawniał, w jaki sposób przesuwali drużyny z Kambodży do rejonu Cu Chi, a następnie do Tan Son Nhut.Informował, gdzie pozostawali w tunelach w dzień i gdzie pobierali broń.Mieli szczegółowo zaznaczone miejsca postoju wszystkich naszych samolotów.Nawet symbole samolotów wyglądały jak prawdziwe.Wszystko było przedstawione w logicznej kolejności: kiedy każde działo ma strzelać, ile ma być odpalonych pocisków moździerzowych, ile rakiet - klasyka! Poza tym znaleźliśmy mapę z wieloma istotnymi szczegółami, pokazującą, gdzie w samym środku Sajgonu zamierzali zorganizować zasadzkę i zabić ministra obrony Roberta McNamarrę” [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl