Od Morza Czerwonego Do Gett Eur

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.25.I ukazał im wejście do miasta; i wysiekli miasto ostrzem miecza, a człowieka onego ze wszystkim domem jego puścili wolno.27.Nie wypędził też Manases obywateli z Betsean i z miasteczek jego, ani z Tanach i z miasteczek jego, ani obywateli z Dor i z miasteczek jego, ani obywateli z Jeblaam i z miasteczek jego, ani obywateli z Mageddo i z miaste-czek jego; i począł Chanaanejczyk mieszkać w onej ziemi.28.Ale potem, gdy się wzmocnił Izrael, uczynił Chanaanejczyka hołdownikiem, a nie wygnał go.Werset 8-my niniejszego rozdziału zadaje kłam twierdzeniu historyków żydowskich jakoby Jerozolima była miastem zbudowanym przez Dawida i noszącym uprzednio nazwę miasta Dawidowego.Jerozolima była na kilka wieków przed wkroczeniem Żydów do ziemi Chanaanejskiej stolicą Jebuzejczyków, a mieszkał w niej ich król Adonibezek.A tak synowie Izraelscy mieszkali między Chanaanejczykami, Hetejczykami, Amorejczykami, Ferezejczykami i Hewejczykami, i Jebuzejczykami.I brali sobie córki ich za żony, a córki swe dawali synom ich, a służyli bogom ich.Pokolenia żydowskie, nie czując nad sobą silnej władzy, wszedłszy do ziemi Chanaan, nie postępowały już tak okrutnie, jak nakazywali poprzedni wodzowie.Nie mając nad sobą surowego sędziego, który śmiercią karał wszelkie odstępstwo od przepisów Zakonu i pod karą śmierci zabraniał utrzymywania jakichkolwiek stosunków z ludami podbitymi.Żydzi przejmowali zwyczaje i obyczaje, a nawet religię pierwotnych mieszkańców kraju.Chętnie wstępowali w związki rodzinne z nimi, tym bardziej, że Chanaanejczycy przewyższali Żydów swą kulturą.Na czoło wszystkich pokoleń wysunęło się pokolenie Juda, które obróciło oręż przeciw ludności Chanaanejskiej, nie wytraconej jeszcze całkowicie.Poraziwszy Chanaanejczyków i Ferezejczyków pod Bezekiem w ilości 10.000 mężów, Juda pochwycił króla Jerozolimskiego i kazał go torturować przez obcięcie wielkich palców u rąk i nóg.ROZDZIAŁ VIIŻydzi, dążąc do rozszerzenia swych posiadłości, napadli na ziemię Madianitów i Amalekitów, Ci, broniąc się, pokonali Żydów wspólnymi siłami i panowali nad nimi przez 7 lat.Żydzi, chcąc zrzucić z siebie ich jarzmo, wybrali wodzem proroka Gedeona, który przed wyruszeniem na wyprawę, tak charakteryzuje swoich współbraci:„Proszę Panie mój, czym wybawię Izraela - oto naród mój podły jest”.4.I rzekł Pan do Gedeona: «Jeszcze wielki lud jest, wiedź ich do wody, a tam ich doświadczę,Ľ»5.A gdy przyszedł lud do wody, rzekł Pan do Gedeona: «Każdego, który łeptać będzie językiem swoim wodę, jako pies łepce postawisz go osobno; także każdego, który uklęknie na kolana swoje, aby pił, stanie osobno.6.I była tedy liczba tych, którzy chwytali ręką swoją do ust swoich wodę, trzysta mężów; a wszystek inny lud uklęknąwszy na kolana swoje, pił wodę.7.I rzekł Pan do Gedeona: «Przez tych trzysta mężów, którzy łeptali wodę, wybawię was, a podam Madjanitów, w ręce twoje, a inny wszystek lud, każdy niech idzie na miejsca swoje».Gedeon, chcąc mieć ludzi na wszystko zdecydowanych, a wiedząc, że „naród jego podły jest’, wybrał z pomiędzy wojowników, którzy się do niego zgłosili, najdzielniejszych.Do rozróżnienia posłużył mu odmienny sposób picia wody.Znał on dzielność poszczególnych plemion i ich zwyczaje.Wybrał tych, którzy ręką swą chwytali do ust wodę, wiedząc, że są dzielniejsi od innych.I poraził Gedeon Madjańczyków.Przy tym pojmali dwoje książąt: Oseba i Zeba i zabili ich, a głowy ich przynieśli do Gedeona za Jordan (około 1080 prz.nar.Chr.).ROZDZIAŁ VIII22.I rzekli Izraelczycy do Gedeona: «Panuj ty nad nami, i syn twój, i syn syna twego; boś nas wybawił z ręki Madjanitów».24.I rzekł do nich Gedeon: «Będę was prosił o jednę rzecz, aby mi każdy z was dał nausznicę z łupu swego; (bo nausznice złote mieli, będąc Ismaelczykami).26.I była waga nausznic onych złotych, które sobie uprosił, tysiąc i siedemset syklów złota, oprócz klejnotów i zawieszenia i szat szarłatowych, które były na królach Madjańskich, i oprócz łańcuchów, które były na szyjach wielbłądów ich.33.A gdy umarł Gedeon, odwrócili się synowie Izraelscy, i zcudzołożyli się, idąc za Baalem, i postawili sobie Baalberyt za boga.35.I nie uczynili miłosierdzia z domem Jerobaala Gedeona, według wszystkich dobrodziejstw, które on był uczynił Izraelowi.Gdy umarł Gedeon, nie pamiętali o nim synowie Izraelscy.Tedy postanowił lud hetmanem i książęciem nad sobą Jeftę, Galaadczyka, który był człowiekiem bardzo mężnym.A tak walczył Jefte przeciwko synom Ammonowym.I poraził je od Aroer, aż do Mowit, dwadzieścia miast.Męże wysiekł ostrzem miecza, a także żony ich i dzieci, a miasta złupił.ROZDZIAŁ XII1.Alić oto w Efraim wszczął się tumult, bo przeszedłszy ku północy rzekli do Jeftego: «Czemu jadąc na wojnę przeciwko synom Ammona nie chciałeś nas zawołać, abyśmy jechali z tobą.Przetoż zapalimy dom twój».2.A on im odpowiedział: «Miałem ja i lud mój spór wielki z synami Ammo-na, i wzywałem was, abyście mi pomoc dali, a nie chcieliście uczynić».3.Widząc to położyłem duszę moją w rękach moich i przyszedłem do synów Ammona.4.Zwoławszy tedy do siebie wszystkich mężów Galaad, walczył przeciwko Efraimowi, i porazili mężowie Galaad Efraim.5.I zajęli Galaadczycy brody Jordanu, przez które się Efraim wracać miał.A gdy przyszedł do nich ktoś z liczby Efraimitów, uciekając, i mówił: «Pro-szę, dopuśćcie mi się przeprawić», mówili mu Galaadczycy: «Czyś Efratejczyk ty».A gdy mówił: «Nie jestem».6.Tedy mu mówili: «Wymówże teraz Szybolet», jeśli rzekł: Sybolet, a inaczej nie mógł wymówić, tedy pojmawszy go, zabijali go u brodu Jordańskiego.I poległo na on czas z Efraima czterdzieści i dwa tysiące.Galaadczycy poznawali swych przeciwników, Efraimitów, po sposobie wymawiania słowa kłos.Sami wymawiali je twardo - „szybolet” - gdy Efraimici wymawiali je miękko - ˛sybolet˛.7.A tak sądził Jefte Galaadczyk Izraela przez sześć lat; potem umarł Jefte Galaadczyk, a pogrzebion jest w mieście swym Galaad.I zebrali się mężowie Efraimscy, i rzekli do Jeftego: Przećżeś szedł walczyć przeciwko synom Ammonowym, a nie wezwałeś nas abyśmy szli z tobą.Przetoż dom twój i ciebie spalimy ogniem.A tak zebrawszy Jefte wszystkie męże z Galaad, walczył z Efraimem, i poraził ich.I poległo na on czas z Efraima czterdzieści i dwa tysiące.Efraimici wystąpili z pretensjami do Jeftego, grożąc mu spaleniem jego domu i jego samego, za to, że idąc przeciw synom Ammonowym nie wezwał ich ze sobą.Wówczas Jefte zwrócił się zbrojnie przeciw Efraimowi, zgładzając 42.000 żołnierzy.Żydzi są wiecznie ci sami.Rozwścieczeni na Jeftego za pominięcie i pozbawienie ich w ten sposób łupów wojennych, zagrozili mu zniszczeniem dobytku i uśmierceniem go w ogniu.Tu maluje się nienasycona chciwość i zachłanność, oraz mściwość Żydów.Jefte zaś dał upust swej krwiożerczości, kładąc trupem 42.000 swych pobratymców, Efraimitów.Oto, jak Żydzi na każdym kroku występowali przeciw sobie, gdy szło o jakieś korzyści, nie oszczędzając przy tym krwi swych współplemieńców.Dążąc do opanowania tzw.„Ziemi Obiecanej” drogą gwałtu, mordu i grabieży z nakazu Mojżesza i Jozuego, Żydzi tak bardzo wyzuli się z uczuć humanitarnych, że nie mając przeciwników zewnętrznych do pokonania, rozpoczynali walki między sobą, z powodów najbłahszych, wymordowując się wzajemnie.Dowodem tego jest podane w Księdze Sędziów, wydarzenie poniższe:2 B) PIERWSZA BRATOBÓJCZA RZEŹROZDZIAŁ XIX1.I stało się w one dni, gdy króla nie było w Izraelu, że mąż niejaki Lewita mieszkający przy stronie góry Efraim, pojął sobie żonę założnicę z Betlehem Juda.15 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl