Popioly Zeromski

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale wreszcie przy-pomnia� sobie dom ksi�cia Gintu�ta i prosi�, �eby go tam odprowadzono.427Brama pa�acowa by�a otwarta, a na podwórzu sta�o kilkanaScie ch�opskich furmanek.Chudekoni�ta chrupa�y obrok w tobach i siano w pó�koszkach tu� pod oknami.G�ówne wejScie,dawniej szczelnie zawsze zamkni�te, teraz rozwarte by�o na Scie�aj.Rozmaici ubodzy ludko-wie wchodzili i wychodzili tamt�dy.Kiedy dwaj gwardziSci wprowadzili Rafa�a do przedsion-ka, na ich spotkanie wyszed� stary kamerdyner z Grudna.Nie pozna� wcale Rafa�a i zaj�� si�nim z ledwie ukrywan� niech�ci�.W salonach dolnych i w przepysznej bibliotece sta�y teraz �ó�ka, �ó�ka i �ó�ka, jak w szpita-lu, a na nich st�kali ranni.Ciche, wykwintne pokoiki, zamienione na sale operacyjne, zalaneby�y ka�u�ami krwi, pe�ne straszliwych krzyków ludzi operowanych na trzexwo, wij�cych si�w konwulsjach pod pi�k� i lancetem.W innych dogasali z j�kiem konaj�cy.Kilku m�odychchirurgów w �krwawych koszulach uwija�o si� mi�dzy �ó�kami.Za nimi nosi� wod� w mi-skach, r�czniki, g�bki, przyrz�dy operacyjne stary, na pó� oSlep�y Andrzej.Rafa� widzia� towszystko jakby we Snie.Posadzony na krzeSle w jednym z przyleg�ych pokojów, opar� g�ow�o Scian� i Sni� na jawie o pustym domu Heleny de With.Wiosenne s�o�ce p�on�o.Potok Swiat�a wlewa� si� do ogrodu.D�uga uliczka wysycha�aw tym blasku i dymi�a si� od wiosennego, przedwieczornego czadu.- Oto jeszcze jeden ranny.- wyszepta� jakiS g�os we drzwiach pokoju.Rafa� dxwign�� ci�k� g�ow� i skierowa� oczy w to miejsce.We drzwiach sta� ksi�� Gintu�t.Ranny pozna� go bardziej po wzruszeniu ca�ego swego cia�a, po dr�eniu serca, po dreszczur�k i nóg ni� zamglonym wzrokiem.Ksi�� zmieni� si� prawie do niepoznania.Ciemnoszaratwarz porzni�ta by�a bruzdami, oczy skry�y si� pod os�on� powiek.Z�by powypada�y, a ostat-ni z nich stercza� zabawnie na przodzie.Ksi�� Gintu�t zbli�y� si� do Rafa�a i d�ugo patrza� na� z odcieniem zdumienia.- Przecie to jest RafuS Olbromski.- rzek� wreszcie z cicha do swego starego s�ugi.Andrzej chwil� �ypa� oczyma, zanim zdo�a� wykrztusi�:- Ale co te� to ksi�� pan!.Przecie� to jakiS oficer.Rafa� dxwign�� si� ze swego miejsca i wyci�gn�� do ksi�cia r�k�.- RafuS! na mi�y Bóg.Wi�c i ty mi�dzy wojaki? No, chwa�a� Bogu, �eS �ywy i �eS si� podten dach dosta�.Andrzejku! �ywo, �ywo, dajcie� mu osobny pokój, ten, w którym mieszka�swego czasu.Ranny znalaz� si� wkrótce w dawnym swym �ó�ku.Chirurg opatrzy� jego star� ran� na nowo,przemy�, oczySci� i zalepi� Swie�o otrzymane pchni�cia, kaza� mu da� posi�ek i u�o�y� do snu.Rafa� ockn�� si� dopiero nazajutrz rano.Okna by�y ju� pó�uchylone.Stary Andrzej w swychpantoflach z �ó�tej skóry bezdxwi�cznie sprz�ta� w pokoju.Rafa� czu� si� daleko lepiej.Mia� wprawdzie jeszcze ból g�owy, ale ju� ani Sladu wczorajsze-go ucisku.Andrzej patrza� na niego uwa�nymi oczyma i zgina� sztywny kark w �askawymuk�onie.Wkrótce nadszed� ksi�� z chirurgiem.Kiedy ostatni opatrywa� rany, Gintu�t siad�w nogach Rafa�owego pos�ania i przypatrywa� si� oboj�tnie tym czynnoSciom.Chirurg wnetwyszed� oznajmuj�c, �e chory za dwa, trzy dni b�dzie móg� wsta� z �ó�ka.- Ciesz� si� - rzek� Gintu�t - �e nie jesteS ci�ej chory, gdy� w takim razie musielibySmy si�zaraz rozsta�.Rafa� nie zrozumia�.- B�d� zmuszony wyjecha� z Warszawy - ci�gn�� ksi�� - a chcia�bym mie� w tobie towarzy-sza podró�y.428- Niestety, jestem teraz skr�powany s�u�b� �o�niersk�.Skoro tylko wyzdrowiej�, musz� si�uda� do obozu.- Tam w�aSnie i ja pod��.- Ksi�� pan wst�puje do wojska?- Aha.- Jak�e si� ciesz�!- Nie masz czego.Ja nie z ch�ci walczenia z Austriakami id� do obozu.Powinien byS mnierozumie�.Id� spe�ni� powinnoS�.Nie wiem, czy z tob� mog� mówi� jeszcze jak dawniej.Post�pi�eS ze mn� tak dziwnie.wyjecha�eS bez s�owa oznajmienia.Olbromski pos�pnie milcza�.- Przyszed�em tutaj nie po to, �eby ci robi� jakiekolwiek wymówki.Bóg z tob�.Rad jestem,�e wracasz do zdrowia.- Nie mog� wypowiedzie� w tej chwili wszystkiego, co mi� sk�oni�o wówczas do nag�egowyjazdu - to tylko wyzna� jestem zdolny.- Nie trudx si�.- Ojciec mi� wezwa�.Gintu�t uSmiechn�� si� pob�a�liwie.- Ojciec pisa� tu do mnie po twym wyjexdzie, zasi�gaj�c wiadomoSci, gdzie jesteS.Rafa� zamilk�.I ksi�� siedzia� w milczeniu.Po jakimS dopiero czasie rzek�:- Nieraz wspominaliSmy ci� z Mistrzem katedry.- Czy przebywa tutaj major de With? - spyta� bezczelnie Olbromski.Ksi�� podniós� na niego blade oczy i rzuci� wzgardliwe s�ówko:- Nie.- Gdzie� jest?- Przed Bogiem.Mistrz katedry zgin��.- Walcz�c z nami!- Je�eli wiedzia�eS o tym, to dlaczego� trudzisz mnie i siebie niskim k�amstwem?- W jakim celu ksi�� pan udaje si� do obozu? -wykr�tnie spyta� Rafa�.- W celu przypatrywania si�, jak to mam zwyczaj, biegowi rzeczy ludzkich.- Dziwny cel.W chwili nieszcz�Scia kraju.- mówi� Rafa� ze spuszczonymi oczyma.- Tak s�dzisz?- Wczoraj by�em w bitwie.Widzia�em, �e tam nie ma miejsca na badania rzeczy ludzkich.- Nie ma?- Mo�na tam przynieS� dusz� sw� i cia�o z wiar� w skutecznoS� boju.Wtedy si� jest potrzeb-nym.Kto by szed� po to, �eby patrze�, jak inni umieraj�.- JeSli mi� pami�� nie myli, mo�na dostrzec jeszcze jedno miejsce w bitwie, w�aSnie dla siebie.- Nie rozumiem.- Bo te� z�ym by�eS uczniem, twardego by�eS karku i zmys�owych oczu.- DziS jestem �o�nierzem i za jedyn� cnot� uznaj� i wyznaj� niez�omne m�stwo.- Mówisz te� jak �o�dak.- Ka�dy dziS cz�owiek na tej ziemi powinien by� �o�nierzem.Widzia�em, jak genera� Sokol-nicki po �o�niersku sta� piersi� ca�� naprzeciwko wroga.- Widzisz, bracie, ja jestem ten, który o wszystkim i o tym m�stwie Sokolnickiego chce mie�swój w�asny s�d, wywa�ony z sumienia.429- Nie pora na to.- Mnie zawsze pora.- Nie! Teraz pora iS� na wa�y! Kto �yje! Czyni�, co ka��.Ksi�� spochmurnia�.Za�mi�a si� jego twarz.Rzek� wstaj�c ze swego miejsca:- Nie pora ju� na to, co tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego wzgl�du, �epodpisano konwencj�: Warszawa b�dzie ust�piona Austriakom.- Kto podpisa�?! - krzykn�� Rafa� wyskakuj�c z �ó�ka.- Le� spokojnie.- Za krew, co bluzn�a z tysi�ca kilkuset piersi na drodze raszy�skiej - ust�pienie!- Le� spokojnie.Ju� wojska nasze id� na Prag�.- Wi�c jestem jeniec?!- Ranni w potrzebie raszy�skiej maj� prawo po wyleczeniu si� iS� do swych brygad.Gdy si�wyli�esz, pójdziemy obadwaj.A po drodze jeszcze ze sob� porozmawiamy.Teraz masz jesz-cze gor�czkowe w g�bie i mo�e dlatego brutalne s�owa, a ja tego nie znosz�.- Raczy ksi�� przebaczy�.- Nie jestem wcale obra�ony, aczkolwiek lubi� prowadzi� roztrz�sania bez krzyku.- Kiedy� st�d wyjdziemy?- Jak tylko ty i twoi kamraci, a przynajmniej pewna ich garstka, b�dziecie mogli sta� nanogach.- Czy nie wiadomo ksi�ciu, gdzie si� obraca genera� Sokolnicki?- Poszed� ju� na Prag�.- Czy Austriacy s� ju� w mieScie?- Nie, jeszcze ich nie ma.Zapewne w tych dniach wejd�.Konwencja jest zaszczytna i, ile jawnosi� mog� s�abym rozumem ze wszystkiego, nadzwyczajnie dla nas zyskowna.- Jak�e to?- Masa wojska cesarskiego uwi�ziona zostanie w stolicy, a nasz �o�nierz wyruszy w pole [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl