Potocki Jan Rekopis znaleziony w Saragossie (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W trzy tygodnie po ślubie hrabia dowiedział się, że położono ko-niec jego wygnaniu i że wolno mu pokazać się na dworze.Z radościąmówił o wprowadzeniu tam mojej siostry.Wszelako przed wyjazdem zSegowii chciał dowiedzieć się o nazwisku swego wybawcy, kazał więcogłosić, że kto mu doniesie o miejscu pobytu nieznajomego torreadora, otrzyma w nagrodę sto sztuk złota, każda po osiem pistolów.Nazajutrz odebrał następujący list:Panie hrabio!Zadajesz pan sobie niepotrzebny trud.Zaniechaj zamiarupoznania człowieka, który ocalił ci życie, i poprzestań naprzekonaniu, ze zgubiłeś go na wieki.Rovellas pokazał ten list memu mężowi i rzekł mu wyniośle, że pi-smo to pochodzi bez wątpienia od jakiegoś współzalotnika.że nie wiedział, iż Elwira miała z kim przedtem miłosne stosunki, i że w takim razie nigdy nie byłby pojął jej za żonę.Mój mąż prosił hrabiego, aby raczył być ostrożniejszy w swoich słowach.i odtąd zerwał z nimwszelkie stosunki.O wyjeździe na dwór zupełnie przestano myśleć.Rovellas stał sięponury i popędliwy.Cała jego miłość własna obróciła się w zazdrość, a zazdrość w zatajoną gwałtowność.Mąż opowiedział mi treść bezi-miennego listu; doszliśmy do wniosku, że wieśniak z Villaca musiałbyć przebranym kochankiem.Poleciliśmy wywiedzieć się bliższychNASK IFPUG176Ze zbiorów „Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej” Instytutu Filologii Polskiej UGszczegółów, ale nieznajomy znikł, sprzedawszy swój domek.Elwirabyła przy nadziei, tailiśmy więc przed nią powody zmiany uczuć jejmałżonka.Dobrze je spostrzegła, ale nie wiedziała, czemu tę nagłąobojętność przypisać.Hrabia oświadczył jej, że nie chcąc zakłócać jej spokoju, postanowił przenieść się do innego mieszkania.Widywał Elwirę tylko w godzinach obiadowych, rozmowa wtedy ciężko się wlokłai prawie zawsze przybierała szyderską barwę.Gdy siostra moja zbliżała się do chwili rozwiązania, Rovellas wy-myślił ważne sprawy, które wzywały go do Kadyksu, a w tydzień po-tem ujrzeliśmy urzędowego posłańca, który oddał list Elwirze, prosząc ją.aby raczyła go przeczytać wobec świadków.Zebraliśmy się wszyscy i usłyszeliśmy, co następuje:Pani!Odkryłem twoje stosunki z don Sanchem de Peńa Sombre.Od dawna domyślałem się zdrady, ale pobyt jego wVillaca przekonał mnie o twojej niegodziwości,niezgrabnie pokrytej przez siostrę don Sancha, któraudawała jego żonę.Bez wątpienia, moje bogactwa,dawały mi pierwszeństwo; nie będziesz ich jednakpodzielała, gdyż się już więcej nie zobaczymy.Wszelakozapewnię twój los, chociaż nie przyznam dziecka, którenosisz w twym łonie.Elwira nie doczekała końca tego pisma i przy pierwszych słowachpadła zemdlona.Mój mąż pojechał tegoż wieczora, ażeby pomścićkrzywdę mojej siostry.Rovellas tylko co wsiadł był na okręt i popłynąłdo Ameryki.Mąż zabrał się na drugi okręt, ale straszliwa burza obu ich pochłonęła.Elwira wydała na świat dziewczynę, którą widzisz tu zemną.i dwa dni potem umarła.Jakim sposobem ja zostałam przy życiu, nie Pojmuję, ale sądzę, że nadmiar mojej boleści dał mi siłę do zniesienia jej.Dziewczynka otrzymała na chrzcie imię Elwiry.Przypominała mimoją siostrę, a że poza mną nie miała nikogo na świecie, postanowiłam poświęcić jej moje życie.Zaczęłam starać się o zapewnienie jej puścizny po ojcu.Powiedziano mi, że należy się udać do sądu meksykań-skiego.Pisałam do Ameryki.Oznajmiono mi, że spadek został podzie-lony między dwudziestu dalszych krewnych i że dobrze wiedziano, żeRovellas nie przyznał dziecka mojej siostry.Cały mój dochód nie był-by wystarczył na opłacenie dwudziestu kart procedury sądowej.Po-NASK IFPUGZe zbiorów „Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej” Instytutu Filologii Polskiej UG177przestałam więc na potwierdzeniu w Segowii urodzenia i stanu Elwiry, sprzedałam nasz dom w mieście i wyjechałam do Villaca z moim blisko trzyletnim Lonzetem i Elwirą, która miała tyleż miesięcy.Największym moim zmartwieniem był widok domku, w którym mieszkał nie-gdyś przeklęty nieznajomy, pałający tajemniczą miłością do mojej siostry.Nareszcie przyzwyczaiłam się i dzieci moje stały się jedyną dla mnie pociechą.Już blisko rok upływał od czasu, jak mieszkałam w Villaca, gdypewnego dnia otrzymałam z Ameryki list następującej treści:Pani!Niniejsze pismo przesyła, ci nieszczęśliwy, którego pełnauszanowania miłość stała się przyczyną nieszczęść twojejrodziny.Szacunek, jaki miałem dla nieodżałowanejElwiry, był może większy od miłości, której na pierwszy jejwidok doznałem.Zaledwie więc wtedy ośmielałem się daćsłyszeć mój głos i moją gitarę, gdy ulica była już pusta inie miałem świadków mojej śmiałości.Gdy hrabia Rovellas oświadczył się niewolnikiemwdzięków, krępujących moją wolność, naówczas uznałemza stosowne zataić w sobie najlżejsze iskierki płomienia,który mógł stać się zgubny dla twojej siostry.Dowiedziawszy się jednak, ze miałyście panie przepędzićpewien czas w Villaca, poważyłem się nabyć mały domek itam, ukryty za żaluzjami, spoglądałem niekiedy na tę, doktórej nie ośmieliłem się nigdy przemówić, a tym mniejoświadczyć jej moje uczucia.Miałem przy sobie siostrę,która uchodziła za moją żonę, dla usunięcia wszelkichpozorów mogących wzbudzić podejrzenie, że jestemprzebranym kochankiem.Niebezpieczna choroba mojej matki wezwała nas do niej,a za moim powrotem Elwira nosiła już nazwisko hrabinyRovellas.Opłakałem stratę szczęścia, na które wszakżenigdy nie byłbym się poważył podnieść oczu, i poszedłemukryć mój żal w puszczach drugiej polowy świata.Tam todoszła mnie wiadomość o niegodziwościach, jakich byłemniewinną przyczyną, i o występku, o który oskarżono mojąmiłość, pełną czci i poszanowania.Oświadczam więc, że hrabia Rovellas haniebnie skłamałNASK IFPUG178Ze zbiorów „Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej” Instytutu Filologii Polskiej UGutrzymując, że mój szacunek dla nieporównanej Elwirymógł być przyczyną, dla której stałem się ojcem jejdziecięcia.Oświadczam, że jest to fałsz, i przysięgam na wiarę izbawienie – nikogo innego nie pojąć za żonę, jak tylkocórkę boskiej Elwiry.Będzie to dostateczny dowód, że niejest ona moją córką.Na poświadczenie tej prawdy klnę sięna Najświętszą Pannę i drogocenną krew Jej Syna, któryoby mi towarzyszył w ostatniej godzinie.Don Sancho de Peńa SombreP.S.Poleciłem potwierdzić ten list corregidorowiAcapulco; racz pani to samo uczynić w trybunale wSegowii.Zaledwie skończyłam czytać ten list, gdy powstałam z miejsca,przeklinając don Sancha i jego miłość pełną poszanowania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl