Podstrony
- Strona startowa
- Zelazny Roger & Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia (S
- Zelazny Roger i Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia
- Zelazny Roger Imie moje legion (SCAN dal 757)
- Philip K. Dick, Roger Zelazny Deus Irae (2)
- de Segur F. P. Pamietniki
- Le Guin Ursula K Opowiadanie swiata
- Heisenberg Werner Carl Fizyka a filozofia
- Henryk Sienkiewicz Ogniem i mieczem
- Kay Guy Gavriel Tigana (2)
- Griffin Laura Tracers 02 Nie do opisania
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- bless.xlx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem Brynhild wstała i przyniosła Sigurdowi czarę wina, nad którą ślubowali sobie wierność, a na znak, że ją jedną kocha, wsunął pierścień na jej palec, lecz był to pierścień Andvarego, i od tej chwili spadło na Brynhild przekleństwo.Kiedy zaświtał poranek, Brynhild otworzyła oczy i zbudziła Sigurda, mówiąc:- Wstań, pogromco smoka! Musisz ruszyć w świat, aby zdobyć jeszcze większą sławę i królestwo, nad którym ja będę królową.A ja będę cię czekać, bo wiem, że nikt prócz ciebie nie przeskoczy ściany płomienia, opasującej mój zamek.Sigurd posmutniał na te słowa, ale rwał się do wielkich czynów dla Brynhild.Ucałował ją na pożegnanie, siadł na konia, przeskoczył raz jeszcze przez ogień i jechał zboczem Hindarfjallu, aż znalazł się w kraju, w którym panował Gjuki.- Kim jesteś, rycerzu, który przejechałeś przez wrota mego zamku wioząc skarby? - zapytał król Gjuki.- Nikt nie odważy się przyjeżdżać tutaj bez zezwolenia moich walecznych synów, Gunnara i Hognego.- Jestem Sigurd, syn Volsunga - posłyszał w odpowiedzi.- Sigurd zabójca smoka.- A więc witaj! - zawołał król Gjuki.- Bądź moim synem i weź z naszych rąk, co tylko zechcesz.Sigurd zatem pozostał czas jakiś z królem Gjukim i zdobył wielką sławę wojenną u boku Gunnara i Hognego.Ale córka Gjukego Gudrun pokochała go od pierwszego spojrzenia i usychała z tęsknoty za nim.Sigurd nie zwracał na nią uwagi, choć była doprawdy piękną księżniczką, wszystkie bowiem jego myśli wypełniała Brynhild i często mówił o jej urodzie i o ich wzajemnej miłości.Wtedy matka Gudrun, królowa Grimhild, czarownica, uwarzyła magiczny napój i zaniosła go Sigurdowi, gdy jednego wieczoru siedział we dworze.A on go wypił, myśląc, że to po prostu czara miodu, którą zgodnie ze zwyczajem przynosiły panie domu po obiedzie.Skoro tylko wypił ten napój, zły czar zaćmił jego umysł, zapomniał o Brynhild i o miłości, jaką sobie zaprzysięgli, i było tak, jakby się nigdy nie spotkali.Czas upływał, wkrótce Sigurd pokochał Gudrun, niedługo potem się pobrali i żyli razem szczęśliwie.Zaprzysiągł też braterstwo Gunnarowi i Hognemu.I tak minęło lat kilka, Grimhild umyśliła, że jej najstarszy syn Gunnar musi zdobyć za żonę piękną Brynhild, która nadal mieszkała na Hindarfjall w swoim zamku z tarcz opasanym pierścieniem ognia, a której sława szerzyła się wśród mężczyzn we wszystkich krajach dokoła.Gunnar więc wyruszył do Hindarfjall, a Sigurd i Hogni pojechali razem z nim.Kiedy dotarli do ściany płomienia, Gunnar skierował na nią swego konia i mocno zaciął go biczem, ale koń cofnął się w przerażeniu.Zapytał go Sigurd:- Dlaczego się cofasz, Gunnarze? A Gunnar odpowiedział:- Mój koń lęka się ognia.Ale pożycz mi Granego, twojego sławnego rumaka, a przeskoczę ogień!- Naturalnie, z przyjemnością - przystał na to Sigurd, nie pamiętając wcale własnych odwiedzin u Brynhild.Ale Grani prychał i cofał się, czując, że obca dłoń trzyma jego uzdę.- Musimy wezwać czary na pomoc - rzekł Gunnar, którego matka nauczyła swoich sztuk.Wykorzystał umiejętność zmieniania się w kogo zechce, przybrał postać Sigurda, a Sigurd jego.Wtedy Sigurd, który oczom patrzących wydawał się Gunnarem, dosiadł Granego i z łatwością przeskoczył falę płomienia i podjechał do zamku z tarcz, w którym siedziała Brynhild od pięciu lat czekająca na ukochanego.- Kim jesteś? - zapytała, patrząc na niego z lękiem.- Jestem Gunnar, syn Gjukego - brzmiała odpowiedź.- Przebyłem krąg ognia, który cię otacza, a więc zgodnie z twoją przysięgą musisz być moją żoną.Tak więc, ponieważ nie można było na to nic poradzić, Brynhild uległa i przysięgła, że zostanie żoną Gunnara.Tej nocy, gdy spali w zamku z tarcz, leżał pomiędzy nimi ostry miecz Gram na znak, że małżeństwo nie zostało jeszcze zawarte.A rankiem rzekomy Gunnar wstał, zsunął pierścień z palca i włożył go na palec Brynhild, ale w zamian zdjął z jej palca pierścień Andvarego i włożył na swój palec.Następnie dosiadł Granego i przeskoczył ponownie przez ogień.Kiedy wrócił do Gunnara, wymienili się postaciami, tak że każdy był znów sobą.Wkrótce płomienie zgasły, Brynhild opuściła swój zamek z tarcz na Hindarfjall, a kiedy przybyli do zamku Gjukego, wyprawiono huczne wesele.Ale gdy Sigurd miał znowu na palcu pierścień Andvarego, czary Grimhild straciły swoją moc i po pewnym czasie przypomniał sobie wszystko, co się zdarzyło
[ Pobierz całość w formacie PDF ]