Tołstoj Lew Anna Karenina

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uraza do niego minęła; bala się już tylko objawów jegoniezadowolenia.Przypomniało jej się, że Annie już od dwóch dni była zdrowa.Wzięła ją nawetzłość na dziecko, że wyzdrowiało właśnie w chwili wysłania listu.Potem zdała sobie sprawę, żeprzecież Wroński jest tutaj cały: jego oczy, jego ręce& Usłyszała jego głos& I zapominając owszystkim, z radością wybiegła mu na spotkanie. No i cóż Annie? zapytał nieśmiało z dołu, spoglądając na zbiegającą ku niemu poschodach Annę.Siedział na krześle, lokaj ściągał mu ciepłe buty. Ach, nic takiego.Ma się lepiej. A ty? spytał otrząsając się ze śniegu.*Hipolit Taine (1828 1893) wybitny francuski krytyk i publicysta, początkowo liberał, potem konserwatysta.W r.1875 ukazał się pierwszy tom jego sześciotomowej pracy Początki Francji współczesnej.Wzięła oburącz jego rękę i przyciągnęła ją ku swej kibici nie spuszczając zeń oczu. Bardzo się cieszę rzekł oglądając ją ozięble, mierząc okiem jej uczesanie, suknię, którą jak dobrze wiedział włożyła na jego intencję.Wszystko to podobało mu się, ale podobało się już tyle razy przedtem.I na twarzy jego zastygłata kamienna surowość, której Anna tak się obawiała. No, więc bardzo się cieszę.Zdrowa jesteś? zapytał i wytarłszy chustką mokry zarostpocałował ją w rękę. Mniejsza o to myślała byleby przy mnie był; a gdy jest przy mnie, wtedy nie może, niewolno mu mnie nie kochać.Wieczór przeszedł w szczęśliwym i radosnym nastroju w towarzystwie księżniczki Barbary,która skarżyła się Wrońskiemu, że Anna zażywała morfinę. Cóż robić! Nie mogłam spać& Myśli mi przeszkadzały.Gdy Aleksy tu jest, nigdy jej niezażywam& Prawie nigdy.Opowiadał o wyborach i Anna umiała naprowadzić go pytaniami na to, co mu robiłoprzyjemność na jego sukcesy.Opowiedziała mu o wszystkim, co go interesowało w domu, abyły to same pomyślne wiadomości.Pózno wieczorem, gdy zostali sami, Anna znów pewna swej całkowitej nad nim przewagizapragnęła zatrzeć przykrość, jaką jej sprawiło spojrzenie karcące ją za list.Rzekła więc: Przyznaj się: zirytował cię mój list.Nie uwierzyłeś mi&I zaledwie to powiedziała, zdała sobie sprawę, że mimo całego rozkochania, jakie nim w tejchwili owładnęło, tego jej nie darował. Tak odrzekł. List był taki dziwny.To pisałaś, że Annie jest chora, to, że sama chciałaśprzyjechać do Kaszyna. Tak w istocie było. Wcale o tym nie wątpię. Owszem, wątpisz.Widzę, że jesteś niekontent. Ani trochę.Jestem tylko nierad, że wygląda, jakbyś nie uznawała obowiązków, które& Obowiązków chodzenia na koncerty& Nie mówmy już o tym& przerwał jej. Dlaczego mamy o tym nie mówić? powiedziała. Chcę tylko powiedzieć, że przecież bywają sprawy, które trzeba koniecznie załatwić.Choćby i teraz: będę musiał jechać do Moskwy w sprawie domu& Ach, Anno, czemu jesteś takaprzeczulona? Czyż nie wiesz, że żyć bez ciebie nie mogę? Więc skoro tak rzekła Anna zmienionym nagle tonem to znaczy, że ci się ten rodzajżycia sprzykrzył& Tak, tak: przyjeżdżasz na jeden dzień i wyjeżdżasz, tak jakbym& Anno, jesteś okrutna& %7łycie gotów jestem oddać.Lecz ona go już nie słuchała. Jeśli pojedziesz do Moskwy, to i ja pojadę z tobą.Nie zostanę tutaj.Albo się rozejdzmy, albożyjmy razem. Wiesz przecież, że to moje jedyne pragnienie.Ale na to& Potrzebny jest rozwód? Napiszę do niego.Przekonałam się, że tak żyć nie mogę& Ale doMoskwy pojadę z tobą. Mówisz to, jakbyś mi groziła& A przecie ja niczego tak nie pragnę, jak tego, byśmy się nierozstawali uśmiechnął się Wroński.W oczach jego wszakże, podczas gdy wymawiał te czułe słowa, błysnęła już nie oziębłość, alezłość człowieka rozwścieczonego pościgiem.Anna dostrzegła to spojrzenie i dobrze zrozumiała, co ono oznaczało. Jeśli rzeczy tak stoją jest to klęska! mówił jego wzrok.Było to jedynie chwilowewrażenie, nigdy go już jednak nie zapomniała.Napisała do męża list, w którym prosiła go o rozwód, a z końcem listopada, po rozstaniu się zksiężniczką Barbarą, która musiała jechać do Petersburga, przeniosła się razem z Wrońskim doMoskwy.Oczekując z dnia na dzień odpowiedzi Karenina i co za tym idzie, rozwodu, zamieszkaliobecnie razem jak para małżeńska.CZZ SI�DMAILewinowie mieszkali w Moskwie już trzeci miesiąc.Już dawno minął termin, kiedy podługnajbardziej niezawodnych obliczeń osób znających się na tych rzeczach Kitty powinna byłaurodzić; tymczasem ciąża ciągle jeszcze trwała i brakowało jakichkolwiek oznak, by terminpołogu miał być obecnie bliższy niż dwa miesiące temu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl