Zbigniew Nienacki Dagome Iudex t.3 v 1.1

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Widać tam było setki krzątających się ludzi, którzy zbijali tratwy, aby wojska Lestka mogły przeprawić się do grodu.Podobnie i na prawym brzegu rozlegał się łoskot toporów i waliły się na ziemię drzewa, z których żołnierze także budowali tratwy.– Mam złe przeczucia, panie – po jakimś czasie do Lestka odezwał się Pałuka.– Po drugiej stronie rzeki leży tylko gród i mały skrawek ziemi należący do Lubuszan.Tuż obok rozciąga się kraj ludzi zwanych Selpulą, żyją tam też Sprewianie, a także Slodoranie.Lecz najgorsze wydaje mi się to, że, jak wiadomo, związek plemion wilczych wybrał nowego wodza, wojowniczego Madżaka.Wiesz, mój panie i bracie, że nie ma straszniejszej siły od Wilków.Udało nam się bez walki podbić ziemie Lubuszan aż do rzeki.Czy nie lepiej poprzestać na tej zdobyczy? Nikt poza nami nie poszedł dalej na zachód.– Mam być gorszy od Awdańca? – pogardliwie wzruszył ramionami Lestek.– Awdaniec nie zadowolił się Ziemią Ślęzan, ale zdobył jeszcze Wrocławie.– Chciał też posiąść Karaków.Odstąpił jednak od tego zamiaru, gdy rozeźlony książę Svatopluk obsadził ten gród silnym oddziałem Bohemów.I nikt nie pomyślał, że Awdaniec jest tchórzem.Nazwano go człowiekiem rozważnym.– Nas jednak nazwą tchórzami – twarz Lestka pokryła się ceglastymi rumieńcami gniewu.– Oto gród Lubusz otwiera swoje bramy, a my lękamy się przepłynąć Viaduę tylko dlatego, że Wilki znowu wybrali wodzem Madżaka.– Kiedy rozeszła się wieść, że ruszamy z wojskami na zachód, przybył posłaniec od Petronasa.Ostrzegał nas, abyśmy nie przekraczali Viaduy, gdyż to oznacza wojnę z Wilkami.– Petronas służy karłowi.Bo jest prawdą, że karłem stał się Dago Piastun odkąd stracił ukochaną dziewkę, a potem ją odzyskał i wziął za żonę.I dodał, z narastającym gniewem:– Przez Petronasa, Makedończyka, wydaje rozkazy nam, swoim synom.Nawet mnie, prawowitego syna i następcę tronu, nie zaprosił na swoje wesele, nie pozwolił mu pokłonić się i poprosić o radę.Powiadają, że on już od dawna nie rządzi naszym państwem, ale czyni to Petronas.Na szczęście wybraliście mnie iudexem i niepotrzebne są już jego rady i pouczenia.Czy myślisz, że nie wiem nic o umowie jaką Madżak zawarł z Piastunem.Nie pozwolił nam przekroczyć rzeki Viaduy.A dlaczego, Pałuko? Bo się nas lęka Madżak, i jego Wilki.A ponieważ Pałuka milczał, dorzucił:– Jeśli się boisz Madżaka, zabierz swoje wojska i wracaj do Żnina, do swoich dziewek i polowań.Co do mnie, to ja przepłynę rzekę i wkroczę do grodu Lubusz.To największy gród Lubuszan, a starosta tego grodu, Pakosław, zaprosił mnie do siebie.Inaczej powiedzą, że nie zdobyliśmy Ziemi Lubuszan, skoro nie stanęliśmy w Lubuszu.– Pójdę z tobą choćby na koniec świata, mój bracie i panie – pokornie skłonił głowę Pałuka.Lecz Lestkowi wydawało się, że ów skłon głowy nie był tak uniżony, jak być powinien wobec iudexa.Albowiem o wszystko był zazdrosny Lestek.Nie tylko o sławę Awdańca, lecz nawet o urodę swych braci.Czy nie mówiono mu, że Pałuka, choć tępy na umyśle i tylko wielką siłą się odznaczający, był ponoć tak samo piękny jak Piastun w swej młodości.Podobnie Siemowit i Awdaniec także przypominali Piastuna.Nawet ów Makedończyk, Petronas, miał postać olbrzyma i niemal białe włosy.A tylko jemu, Lestkowi, spłodzonemu przez Piastuna w prawym łożu, synowi Gedanii, los dał wątłą postać, żółtą cerę, płowe włosy i haczykowaty nos.Pałuka rzekł półgłosem:– Jesteśmy tu teraz sami, mój bracie i panie.Ale nie nazywaj przy innych karłem Dago Pana, bo on, jak powiadają, ma oczy i uszy w każdym miejscu.A o nic nie jest gniewny tak bardzo jak o to, że go ktoś nazwie karłem.Te słowa jednak zamiast uspokoić Lestka, jeszcze większy obudziły w nim gniew.Piana wystąpiła mu w kącikach ust, gdy zaczął krzyczeć na Pałukę:– Nie boję się Piastuna! Nie lękam się go! Dlatego powtarzam ci, Pałuko: karłem jest nasz ojciec, a ja jestem olbrzymem.Karłem stał się Dago Piastun, lecz mało kto to dostrzega, ponieważ w jego imieniu rządzi Petronas.Wkrótce jednak prawda wyjdzie na jaw, a wówczas Dago Piastun zdjęty będzie z tronu, a ja na nim zasiądę.Zachłysnął się swoimi słowami, a następnie trochę przeraził.Bo a nuż dojdą jego słowa do uszu Piastuna? Petronas dowodził liczną i znakomicie wyszkoloną drużyną.Kto zechce dopomóc Lestkowi, jeśli Petronas w imieniu Piastuna ogłosi Lestka zdrajcą, który obraża swego ojca?Zamilkł więc Lestek, lecz w myślach wciąż powtarzał: “ja jestem olbrzymem, a mój ojciec stał się karłem".Odkąd bowiem Awdaniec nałożył mu na głowę koronę iudexa, a potem Lestek posiadł darowaną mu przez Awdańca południową dziewkę, która nauczyła go męskości, poczuł się olbrzymem.Już nie potrzebował rad niewidomej ksieni.Niczyich rad nie musiał wysłuchiwać.W grodzie po drugiej stronie rzeki czekały na niego nieustające uczty i wiele nowych kobiet.Albowiem i tak bywa z mężczyznami, że gdy nagle dzięki jakiejś dziewce odkrywają w sobie męskość, wówczas budzi się w nich chęć ciągłego potwierdzania męskości.Tak też stało się i z Lestkiem za przyczyną niewolnicy darowanej mu przez Awdańca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl