Alvarez Julia Czas Motyli

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Minerva twierdzi, że wszyscyw stolicy zaglądają najpierw do tej rubryki, a dopiero pózniej dodziału wiadomości.Doszło do tego, że zamykam oczy, kiedy odczy-tuje mi rubrykę, drżąc na myśl, że padnie nasze nazwisko.Ale odczasu przemowy Minervy i listu mamy (i mojego zaklęcia w bucie)nie mieliśmy żadnych kłopotów z reżimem.To przypomina mi o tym, że muszę znalezć dla ciebie lepszą kry-jówkę, pamiętniczku.Nie jest bezpiecznie nosić cię w torebce, gdy idęulicą jego matki albo aleją jego synka.Niedziela wieczór, 3 pazdziernikaDziś przed rozpoczęciem zajęć maszerowaliśmy w pochodzie.Nasze c�dulas zostały podstemplowane, kiedy wracaliśmy przezbramy.Bez podstemplowanych dokumentów nie przyjęliby nas nauniwersytet.Musimy też podpisać deklarację lojalności.Były nas setki, kobiety maszerowały razem, wszystkie w białychsukienkach, jakbyśmy były jego pannami młodymi, w białych ręka-wiczkach i kapeluszach o dowolnym kolorze.Musiałyśmy podnosićprawe ręce i zasalutować, kiedy mijałyśmy trybunę honorową.Wyglądało to jak z kroniki filmowej Hitlera albo tego Włocha,którego nazwisko brzmi podobnie do fettuccine.Wtorek wieczór, 12 pazdziernikaTak jak przewidywałam, nie ma wiele czasu, żeby zapełniać twojestrony, pamiętniczku.Jestem w i e c z n i e zajęta.Poza tym pierwszyraz od wieków Minerva i ja znów mieszkamy w jednym pokoju, którywynajmujemy od do�i Chelito.Zawsze więc pojawia się pokusa, żebyto Minervę uczynić swoją powierniczką.Ale czasem ona wcale się dotego nie nadaje - jak teraz, kiedy namawia mnie, żebym została przyswoim pierwotnym wyborze, którym jest prawo.Rzeczywiście chciałam kiedyś zostać prawniczką jak moja siostra,lecz prawda jest taka, że zawsze wybucham płaczem, gdy ktoś się zemną kłóci.Minerva uparła się jednak, żebym dała prawu szansę, więc zgo-dziłam się chodzić z nią na wykłady przez cały tydzień.Jestem pewna,że albo umrę z nudów, albo od tego, że mój mózg został powiązany wsupły! Na zajęciach z kryminalistyki ona i wykładowca, mały, po-dobny do sowy mężczyzna, doktor Balaguer, wdawali się w długądyskusję.Wszyscy inni studenci ziewali i wymieniali spojrzenia,unosząc brwi.Ja sama nie mogłam nadążyć za tą dwójką.Dzisiaj byłoo tym, czy w przypadku morderstwa corpus delicti to nóż, czy zabityczłowiek, którego zwłoki są prawdziwym dowodem zbrodni.Chciałomi się krzyczeć: Kogo to obchodzi?!.Pózniej Minerva spytała mnie, jakie są moje wrażenia.Powie-działam jej, że jutro zapisuję się na Wydział Filozofii i Literatury - cowedług niej zawsze robią dziewczyny, które chcą przede wszystkimwyjść za mąż.Ale nie jest na mnie zła.Mówi, że przynajmniejspróbowałam i to się liczy.Zroda w nocy, 13 pazdziernikaTego wieczoru wyszliśmy na spacer z Manolem, Minervą iArmandem Grullónem, ich przeuroczym przyjacielem ze studiów.Kiedy dotarliśmy do Malecón, okazało się, że cały teren jest za-mknięty.Była to ta godzina, o której El Jefe wybiera się na wieczornypaseo przy falochronie.Tak właśnie prowadzi posiedzenia gabinetu:chodząc żwawo i przepytując jednego z ministrów, który następniewycofuje się, z ulgą ustępując miejsca następnemu w kolejce.Manolo zaczął żartować, że jeśli El Jefe poczuje wstręt do któregośz nich, nie musi się nawet fatygować i wysyłać go do La Piscina napożarcie rekinom.Wystarczy, że zepchnie go z falochronu!Naprawdę się przestraszyłam, że mówi w ten sposób p u -b l i c z n i e , gdy wokół roi się od strażników i potencjalnych szpie-gów, którzy mogą się czaić wszędzie.Boję się, co jutro znajdziemy wEl Foro P�blico.Niedziela w nocy, 17 pazdziernikaEl Foro Privado�Widziani na spacerze w El Jardin Botanicobez przyzwoitkiArmando GrullóniMar�a Teresa MirabalMate i Armando, na zawsze!!!Objął mnie, a potem próbował wsunąć mi język do buzi.Musiałam powiedzieć: NIE!.Słyszałam od innych dziewczątmieszkających u do�i Chelito, że z tymi mężczyznami w stolicytrzeba być ostrożną.Poniedziałek rano, 18 pazdziernikaOstatniej nocy znów wrócił ten sen.Zmartwiło mnie to, tymbardziej że nie miałam go już od tak dawna - myślałam, żeporadziłam sobie z tym, co zrobił papa.Tym razem to Armando zamienił się z nim twarzą.Byłam takprzerażona, że obudziłam Minervę.Dzięki Bogu, nie krzyczałam i niewyrwałam ze snu całego domu.Jakież to by było kompromitujące!Minerva tylko trzymała mnie za rękę, tak jak to robiła, gdy byłammałą dziewczynką i miałam atak astmy.Powiedziała, że ból odejdzie,kiedy znajdę mężczyznę swoich marzeń.To już niedługo - czuje to wkościach.Ale ja jestem pewna, że tym, co czuje, jest jej własne szczęście zManolem.1955Niedziela po południu, 20 listopadaOjo de AguaPamiętniczku, nawet nie pytaj, gdzie byłam przez ostatni rok!Zresztą ja ciebie też bym nie znalazła, uwierz mi.Kryjówka u do�iChelito była zbyt dobra.Dopiero kiedy pojechaliśmy spakowaćrzeczy Minervy w związku z jej przeprowadzką, przypomniałamsobie o tobie, ukrytym w szafie pod deskami podłogowymi.Dziś jest wielki dzień.Pada od świtu, co wyklucza plan Minervy,żeby pójść do kościoła na piechotę, jak to zrobiła Patria, i spotkać sięze wszystkimi campesinos, których zna, odkąd była małą dziew-czynką.Ale wiesz, jaka jest moja siostra.Uważa, że powinniśmy poprostu wziąć ze sobą parasole!Mama twierdzi, że Minerva powinna się cieszyć, bo deszczowyślub to dobra wróżba. Błogosławieństwa w łożu małżeńskim -mówi, uśmiechając się i przewracając oczami.Minerva jest szczęśliwa.Jest taka szczęśliwa.Deszcz nie deszcz,cały ten dzień jest szczęśliwy.W takim razie dlaczego czuję smutek? Wszystko się zmieni, poprostu to wiem, mimo że Minerva mówi inaczej.Już teraz wypro-wadziła się z Manolem do do�i Isabel, a ja zostałam sama u do�iChelito z nowymi współlokatorkami, których prawie nie znam.- Nigdy nie myślałam, że dożyję tego dnia - oznajmia Patria,siedząc w bujanym fotelu i doszywając jeszcze kilka satynowychpąków róży do korony welonu.Dwudziestodziewięcioletnia Minervabyła przez ludzi tak konserwatywnych jak moja siostra Patria uwa-żana za skazaną na staropanieństwo.Pamiętaj, że ona sama wyszła za mąż w wieku szesnastu lat.-Gracias, Virgencita - mówi, spoglądając w górę na sufit.- Masz na myśli: Gracias, Manolo - poprawia ją ze śmiechemMinerva.Wtedy wszyscy zaczynają rozmawiać o tym, że jestem następna,zastanawiać się, kim będzie mój wybranek, i zachęcają: No, powiedzcoś , dopóki nie wybucham płaczem.Niedziela wieczór, u grudniaStolicaWłaśnie wróciliśmy z marszu celebrującego otwarcie WystawyZwiatowej i bardzo bolą mnie stopy.Na dodatek cały tył sukienkimam przemoczony od potu.Jedyną pociechą jest to, że jeśli mnie byłotak gorąco, księżniczka Angelita musiała chyba skwierczeć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl