Balzac Honoriusz Ojciec Goriot

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poiret, nie poprztykamy się oto, hę? rzekł zerkając na urzędnika. Do kaduka! Mógłby pan pozować do Igrającego Herkulesa rzekł młody malarz doVautrina. Daję słowo, zgoda! Jeżeli panna Michonneau zgodzi się pozować do Wenus z cmentarzaP�re-Lachaise odparł Vautrin. A Poiret? Och, Poiret będzie jako Poiret.Poiret, toć to pochodzi od Priapa, boga ogrodów. Et, głupstwa pleciecie rzekła pani Vauquer. Lepiej byś pan zrobił, częstując nasswoim bordeaux, którego, widzę, buteleczka wyścibia tam swój nosek.To nam rozweseliserce, nie mówiąc, że dobrze zrobi na żondołek. Panowie rzekł Vautrin pani przewodnicząca przywołuje nas do porządku.PaniCouture i panna Wiktoryna nie zgorszą się waszymi płochymi rozmówkami, ale szanujcieniewinność ojca Goriot.Proponuję małą butelczynorama winka bordeaux, które nazwa84 Laffitte 54 czyni podwójnie cennym, powiedzmy to bez politycznej aluzji.Dalej, Chińczyku! rzekł, patrząc na Krzysztofa, który się nie ruszył. Sam tu, Krzysztof.Jak to, nie rozumieszswego imienia? Chińczyku, przynieś napoje! Oto są, proszę pana rzekł Krzysztof, podając butelkę.Napełniwszy szklankę Eugeniusza i ojca Goriot Vautrin nalał sobie wolno kilka kropel,które wysączył, gdy dwaj sąsiedzi pili; nagle skrzywił się. Tam do kata, czuć je korkiem.Wez to dla siebie, Krzysztofie, i przynieś nam inną, poprawej, wiesz? Jest nas szesnaście osób, przynieś osiem butelek. Skoro pan się tak szarpie rzekł malarz ja płacę setkę kasztanów. Och,och! Pi, pi, pi! Prrr!Deszcz wykrzykników posypał się niby iskry fajerwerku. No, mamo Vauquer, dwie flaszeczki szampana! zakrzyknął Vautrin. Tarara! Właśnie! Dlaczego nie cały dom! Dwie flaszki szampana! Ależ to kosztujedwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Ale jeżeli pan Eugeniusz zechce je zapłacić, jaofiaruję likier. Znamy jej likier, czyści niegorzej manny rzekł półgłosem medyk. Cicho siedz, Bianchon! wykrzyknął Rastignac. Nie mów nic o mannie, bo mi sięzbiera na.Dobrze, niech będzie szampańskie, stawiam! zawołał student. Sylwio rzekła pani Vauquer podaj biszkopty i ciasteczka. I tłuczek do orzechów! Nie mamy zębów na panine ciasteczka rzekł Vautrin. Znamyje.W jednej chwili wino zaczęło krążyć, biesiadnicy ożywili się, wesołość wzrosła wdwójnasób.Były to dzikie wybuchy śmiechu, wśród których rozlegało się naśladowanierozmaitych zwierząt.Urzędnik wpadł na pomysł, aby odtworzyć jakiś krzyk paryskichwywoływaczy, który miał podobieństwo miauczeniem kota w marcu; natychmiast osiemgłosów ryknęło równocześnie: No-że, no-że ostrzyć! Siemię dla ptaszków, siemię! Wągle, wągle! Porcelanę kleję, fajansy! Garnki drutować! Lo-o-dy! Lo-o-dy! Stare ubrania, ubrania, stare kapelusze! Do wisien, do słodkich!Palma pierwszeństwa przypadła Bianchonowi za nosowy akcent, z jakim wrzasnął: Paraso-o-le! Paraso-o-le!W kilka chwil powstał oszałamiający hałas, gwar pełen strzelających konceptów,prawdziwa opera, którą Vautrin prowadził niby kapelmistrz, mając oko na Eugeniusza i naojca Goriot, którzy zdawali się już pijani.Z grzbietem opartym o krzesło, obaj spoglądali naten zamęt z poważną miną, pijąc niewiele; obaj byli pochłonięci tym, co mieli zrobić w ciąguwieczora, a mimo to nie czuli się zdolni podnieść.Vautrin, który śledził spod oka zmiany ichfizjonomii, pochwycił chwilę, w której oczy ich zaczęły się mrużyć i zdawały się bliskiezamknięcia, aby się nachylić do uszu Rastignaca i rzec: Mój chłoptasiu, nie jesteśmy dość ostro kuci, aby walczyć z papą Vautrin, a on zanadtosię kocha, aby ci pozwolić robić głupstwa.Kiedym coś postanowił, jeden Pan Bóg jest dośćsilny, aby mi stanąć w drodze.A, chcieliśmy uprzedzić papę Taillefer, żakowskie głupstwa!54skojarzenie marki wina Ch�teau-Laffitte z nazwiskiem bankiera Jacques'a Laffitte'a.85Piec jest gorący, mąka umiesiona, chleb na szufli; jutro okruszyny będą aż pryskać, gdyzatopimy w nim ząbki; i mielibyśmy przeszkodzić w chwili, gdy się go wsuwa do pieca? O,nie! Jeśli mamy leciutkie wyrzuty sumienia, miną z trawieniem.Podczas gdy będziemysłodko drzemać, pułkownik hrabia Franchessini otworzy ci sukcesję po Michale Tailleferostrzem szpady.Dziedzicząc po bracie Wiktoryna będzie miała swoich piętnaście tysiączkówrenty.Wywiedziałem się dobrze o wszystkim i wiem, że spadek po matce wynosi więcej niżtrzysta tysięcy.Eugeniusz słuchał tych słów, nie mogąc odpowiedzieć; czuł, że język przykleja mu się dopodniebienia, doświadczał niezwalczonej senności; stół i twarze widział jedynie przez mgłę.Niebawem hałas uśmierzył się, stołownicy rozeszli się po jednemu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl