Dunant Sarah Krew i Piękno

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Posiłek jest smaczny i Cesare, który zazwyczaj ma coś lepszego do roboty niżkomplementowanie kucharza, pamięta, by tym razem go pochwalić.Zresztą kuchnia Vannozzyzawsze była wyśmienita.Kiedy Cesare i Juan byli dziećmi, matka często odsyłała służące,a ojciec, zasiadający w swych wytwornych kardynalskich szatach, patrzył, jak na stojącokosztowała potrawy i nadawała im ostatni szlif.Patrząc wstecz, Cesare jest żywo świadomelementu erotyzmu, który tkwił w tej aurze domowości.Była już niemłoda miała trzydzieści lat gdy Rodrigo Borgia zwrócił na nią uwagę.Zeswym dojrzałym ciałem i nieświadomą gracją przypominała kotkę czyhającą na najlepszemiejsce do wygrzewania się w słońcu. Masz ciało kurtyzany i duszę matrony , powiedział jejraz, kiedy spierali się od niechcenia o jakieś domowe sprawy.Nie da się zaprzeczyć, że byław tym krztyna wyrachowania.W mieście pełnym kobiet zawodowo zajmujących się miłościąudało jej się nie ulec grozbie konkurencji: nigdy nie zadawała pytań, gdy wychodził, ani nieindagowała, kiedy przyjdzie znowu, witając każdy jego powrót zawsze z tym samym serdecznymuśmiechem.Szybko zrozumiała, że jakkolwiek jej kochanek mógł mieć niemal każdą kobietę,której zapragnął, częścią swego jestestwa łaknął spokoju i zwyczajności ogniska domowego.Dała mu więc po prostu to, czego pożądał, w każdym sensie.Przez dziesięć lat doskonale radziłasobie z zadaniem umiejętnego obchodzenia się z kardynałem Rodrigiem Borgią, a kiedy to sięskończyło, nauczyła się równie umiejętnie zarządzać własnym interesem.Dobiegającpięćdziesiątki, Vannozza dei Catanei jest zadowoloną z życia niewiastą.Cesare, który pożąda kobiet, lecz nie znajduje w ich towarzystwie spokoju, w jejobecności zawsze się odpręża.Bez wątpienia to dlatego, nie dopuszczając do siebie żadnegopowiernika prócz Michelotta, tak często przychodzi do niej w odwiedziny.Aączy go z matkąwięz głębsza, niż zdaje sobie z tego sprawę: spokojna postawa, którą odznacza się zarównowobec przyjaciół, jak i wrogów, jest cechą odziedziczoną po niej, choć w jego przypadku służyraczej do tego, by skrywać, a nie odzwierciedlać to, co naprawdę czuje. A jak interesy? O, dobrze.Oczywiście największe dochody nadal przynosi oberża przy MościeZwiętego Anioła, choć w przeciwieństwie do niektórych zdzierców nie zawyżamy cen.Z roku narok jest coraz więcej pielgrzymów, a nawet ci biedniejsi nie mogą wszyscy spać na schodachkościoła.W roku jubileuszowym będziemy tu mieć istny zalew.Jedyne zmartwienie to wojna.Czy to o tym chciałeś rozmawiać? Po części.Pap� mówi& & że jeśli będą kłopoty, mam się udać do Zamku Zwiętego Anioła.Cesare się uśmiecha. Tak. Nigdzie się nie wybieram.Nie zbudowałam tego wszystkiego po to, żeby bandabrudnych francuskich żołdaków zbrukała mi prześcieradła i spijała moje zyski. Zobaczymy.Jeśli będzie trzeba, przyjadę i sam cię zabiorę. Dotarli już do Mediolanu, prawda? Tak.A następna będzie Florencja. Hmm.Czy to prawda, co słyszałam? %7łe Isabella, wnuczka króla Ferrantego, rzuciła sięfrancuskiemu królowi do nóg, próbując odzyskać dla swego męża należny mu tytuł? Tak.Jest także prawdą, że została odciągnięta przez straże Ludovica Sforzy, a jej krzykiniosły się echem po korytarzach pawijskiego zamku. Biedne dziecko.Wuj jej męża okropnie ich oboje potraktował. Ludovico powinien był ich zabić dawno temu. Cesare! Co ty wygadujesz? Ten chłopak jest prawowitym księciem. Tym lepszy powód.Za jego życia Ludovico Sforza nigdy nie będzie mógł czuć siępewnie.Sama jego egzystencja będzie pretekstem do rebelii.Vannozza kręci głową.Ach, młodzi mężczyzni i ich sposób myślenia.Cesare wymieniaspojrzenia z Michelottem, który jednocześnie słucha i nie słucha.Rozmawiali wcześniej o tym,jak mogłoby to zostać przeprowadzone. Miguel odzywa się pogodnie Vannozza myślę, że jesteśmy teraz bezpieczni.Nie matrucizny w jedzeniu ani skrytobójcy za kotarą.Może byłbyś tak dobry i zostawił nas na chwilęsamych? Chciałabym spędzić z synem trochę czasu na osobności. Kiedy Michelotto, szurającnogami, wychodzi z pomieszczenia, dodaje: Staram się za każdym razem wykrzesać z siebiesympatię, ale jakoś nie potrafię go lubić. Nie musisz go lubić, mamma.Jest po to, by mnie chronić. Może mógłby się nauczyć robić to z uśmiechem na twarzy. O, nie chciałabyś ujrzeć uśmiechu Michelotta. Cóż, to twoja sprawa.Ja znam się tylko na winach i gospodach.A zatem, skoro nieprzyszedłeś z powodu wojny, musi chodzić o miłość. Mądra z ciebie kobieta uśmiecha się Cesare. Stara kobieta.I uradowana, choć zaskoczona.Kim jest twoja wybranka? Och nie, nie.Nie chodzi o mnie, tylko o papę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl