duncan przeznaczenie miecza

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Pokażesz mu, jak szermierze traktują więźniów? A tymczasem lord Tivanixi i ja stoczymy pojedynek! - Rozradowany spojrzał na kasztelana.Lochy jak to lochy - były wilgotne, ciemne i ponure, cuchnęły moczem i szczurami.Lord Shonsu uparł się, żeby jeńców traktowano dobrze.Nie działo im się źle, jak na zwyczaje panujące na Świecie.Rotanxi mógł porozmawiać z nimi na osobności i zapewnić, że nie grozi im bezpośrednie niebezpieczeństwo.Wallie chętnie posłuchałby, co sądzą o planowanym traktacie i jego szansach.Po stęchliźnie i odorze lochów z ulgą wyszedł na świeże powietrze.Wiatr szarpał brezentowymi ścianami umywalni i latryn, ale ich łopot nie zagłuszał okrzyków niosących się po zamkowym dziedzińcu.- Zostało nam trochę czasu, panie - stwierdził Walilie.- Może obejrzymy pojedynek? Jak sadzę, nie jest to twoja ulubiona rozrywka, ale będziesz miał co opowiadać po powrocie do domu.Czarnoksiężnik mrugał, oślepiony blaskiem słońca.- Istotnie! Najpierw jednak powiedz mi, panie, jak lord Nnanji przekonał Siódmych?- Jeśli twierdzi, że użył moich argumentów, panie, muszę mu wierzyć.Ale przyznaję, że nic nie rozumiem.Rotanxi zmarszczył brwi, zaniepokojony.- Gdyby chodziło o kogoś innego, nawet z całym szacunkiem, o ciebie, lordzie Shonsu, podejrzewałaby podstęp.Lecz on.Starzec potrząsnął głową.Uwięziony na Szafirze, zdążył poznać Nnanjiego.Nawet on, czarnoksiężnik, nie mógłby posądzać go o dwulicowość.Młody szermierz zabiłby z uśmiechem na ustach, ale nigdy by nie skłamał.Wallie ruszył w stronę zbiegowiska.Szermierze średnich rang ustępowali mu z drogi.Obserwowali pojedynek Siódmych.Niemal każdy obejmował ramieniem kobietę.Mało kto zauważył czarnoksiężnika, który towarzyszył suzerenowi.Pośrodku wielkiego kręgu widzów Nnanji i Tivanixi wykonywali taniec z floretami.- Ooo! - zakrzyknął tłum.Nnanji podskoczył z radości.- Wynik? - zapytał Shonsu najbliższego Trzeciego.- Dwa zero, suzerenie.Walczą do pięciu.Fechtmistrze robili wypady, cofali się, skakali.Był to prawdziwy balet w wykonaniu urodzonych sportowców.Obaj poruszali się z gracją.Inspirowali się nawzajem.Florety tylko śmigały w powietrzu.Wallie jeszcze nigdy nie widział pojedynku między Siódmymi.Od czasu do czasu rozpoznawał własne zagrania i sztuczki, których nauczył protegowanego.Publiczność znowu zawyła, ale żaden z walczących nie zgłosił trafienia.- Aaaa!Tak.Maska Nnanjiego pofrunęła wysoko w powietrze, okrzyk triumfu zginął w ryku tłumu.Kasztelan, czerwony na twarzy i uśmiechnięty, floretem oddał salut zwycięzcy.Szermierze chwycili młodego suzerena na ręce i ponieśli wokół placu.Wallie stał osłupiały.Jego zaprzysiężony brat był prawdziwym Siódmym, i to bardzo dobrym, skoro pokonał Tivanixiego.Niemożliwe! Nnanji błyskawicznie się uczył, ale żeby w krótkim czasie osiągnąć taki poziom? Cztery tygodnie temu dostał promocję na Szóstego.Kasztelan na pewno umyślnie przegrał, w hołdzie dla odwagi młodzieńca, który zgodził się zostać zakładnikiem w Vul? Ciekawe, czy Nnanji domyślał się prawdy?Jeszcze bardziej zaskoczyły Walliego dowody popularności niedawnego ucznia.Bystry rudzielec zdobył powszechną sympatię wytrwałością, ciężką pracą i niezliczonymi siniakami.Już wcześniej pozyskał sobie członków rady, a teraz resztę armii.Wallie odwrócił się do czarnoksiężnika i dostrzegł na jego twarzy satysfakcję.Lubiany szermierz był cennym zakładnikiem.Nie zdążył jednak nic powiedzieć, bo u stóp schodów pojawiły się dwie lektyki.Wysiedli z nich Honakura i Kadywinsi.Towarzyszyła im cała świta zaaferowanych kapłanów i kapłanek.Wallie ucieszył się na widok przyjaciela.Niedawna złowieszcza bladość ustąpiła miejsca rumieńcowi.Starzec wspiął się po schodach, wsparły na ramieniu młodego kapłana.Z bliska jego skóra wydawała się dziwnie przezroczysta, oczy błyszczały gorączkowo.Czasami świeca rozbłyska na moment, nim zgaśnie.Suzeren pozdrowił gościa i przedstawił mu Rotanxiego.Musiał przekrzykiwać okrzyki i wiwaty [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl