Duncan Dave Dar Madrosci

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tomiyano uwolnił rękę z uścisku matki i strącił talerz z kolan.Makaron, kiełbasa i marchewka rozsypały się u stóp Czwartego.- Lepiej, żebyś nie wiedział, chłopcze!- Muszę wiedzieć! Nie mogę cię oskarżyć.Na pokładzie nie ma sędziego.- Ale będzie w Dri.- Więc nie pozwolicie mi dotrzeć do Dri.Zapadła grobowa cisza.Szermierz i żeglarz mierzyli się wzrokiem.Tomiyano był czerwony z gniewu, a Nnanji blady i ponury.Brota spojrzała na kapłana, ale jego twarz pozostała nieprzenikniona.- Jak chcesz - wycedził kapitan przez zęby.- Thana? Powiedz swojemu wścibskiemu przyjacielowi, co zrobiłaś w Yok.Druga oparła się plecami o szalupę ratunkową, wyraźnie wstrząśnięta.- Matko!Brota wzruszyła romionami.Nie rozumiała, o co chodzi w tej grze, ale było za późno, żeby ją przerwać i nie dopuścić do odsłonięcia kart.- Opowiedz mu.- Ale, matko.- Opowiedz!- Byłam wtedy Pierwszą - wyszeptała Thana.- Zeszłam na brzeg z mieczem.Szczury lądowe nie lubią dziewczyn noszących broń.Nnanji odwrócił się do niej z czujnym wyrazem twarzy.Ręka Tomiyano powędrowała ukradkiem do sztyletu, ale Brota znowu chwyciła go za nadgarstek.- Było ich czterech.- Thana zaczęła mówić szybciej.- Czwarty, dwóch Trzecich i Pierwszy.Adept rzucił mi wyzwanie.- Ty zrobiłaś gest poddania - dokończył Nnanji.Dziewczyna skinęła głową.- Wtedy kazał mi się rozebrać.Znajdowaliśmy się za jakimiś skrzyniami leżącymi na nabrzeżu.Nnanji skrzywił usta.- Co na to pozostali?- Śmiali się i robili żarty.Wyminęłam ich i wróciłam biegiem na statek.Ruszyli za mną.Czwarty przeniósł wzrok na kapitana.W oczach miał żądzę mordu.- Zabiłeś wszystkich?Nastąpiła długa chwila ciszy.- Tak, ale to nie wróciło życia mojemu bratu.Ani Lonkaro.ABrokaro umarł tydzień później.Nnanji uniósł rękę.Tomiyano napiął mięśnie, ale szermierz tylko otarł pot z czoła.- I co, adepcie? - przerwała milczenie Brota.- Teraz już wiesz.Jesteśmy zabójcami szermierzy.Wtedy nie było stróża prawa.- Nic by wam nie pomógł.Szermierzom nie wolno mieszać się w sprawy honorowe.Jeśli Czwarty prawidłowo rzucił wyzwanie, a Thana się poddała, to była sprawa honorowa.- Też mi honor! - prychnął Tomiyano.- Według prawa, tak.Składając hołd poddańczy, Thana przegrała pojedynek.Miała obowiązek zrobić to, czego od niej domagaał się Czwarty.Oligarro, Maloli i Holiyi wstali z miejsc i wolnym krokiem podeszli do wiader z piaskiem.Nnanji został sam na środku pokładu, jak jeleń otoczony przez stado wilków.- Nawet coś takiego, szermierzu?Adept skinął głową.- Zwycięzca ma prawo zażyczyć sobie dowolnej rzeczy, a przegrany może odmówić, żeby uratować honor.- Ale wtedy może zginąć?- Wtedy musi zginąć.Oczywiście, tamci zachowali się haniebnie! Czwarty nie powinien wyzywać Pierwszego.Ani stawiać nikczemnych żądań.Ja ostrzegłbym go, że rzucę mu później wyzwanie.Lecz on postępował legalnie.Według prawa jesteście zabójcami.- Więc nas zadenuncjujesz, kiedy dotrzemy do Dri?Nnanji głośno przełknął ślinę i pokręcił głową.- Dlaczego? - W głosie kapitana brzmiało niedowierzanie.- Bo już nigdy nie wróciliście do Yok.Bogini mogła was tam pchnąć albo nie pozwolić wam odpłynąć.Zapadła cisza.Błysnął promyk nadziei.Milczenie przerwał starzec.- Normalnie takie rzeczy nie stanowią żadnej obrony, pani.Jak wyjaśniłem adeptowi Nnanjiemu, kiedy rozważaliśmy podobny, ale hipotetyczny przypadek, bogowie w każdej chwili mogą pokarać grzesznika nagłą śmiercią, więc braku boskiej interwencji nie należy interpretować jako uniewinnienia.Jeśli ktoś jeszcze miał wątpliwości, że bezimienny jest kapłanem, ta przemowa je rozwiała.- W tym jednak wypadku Bogini wami pokierowała - wtrącił Nnanji.- Sprowadziła was na tamtą przystań.Przebyliście bardzo długą drogę.To niezwykła demonstracja Jej mocy.Bogini sama was osądziła.Waszą pokutą jest pomoc dla lorda Shonsu.Żaden szermierz ani kapłan nie ma prawa sprzeciwić się Jej woli.Podobna rzecz przydarzyła się nam w Hann.Bogini ogłosiła wyrok i żaden ludzki sąd nie może go zmienić.- Wierzysz w to, starcze? - zapytała Brota.To on musiał stać za tym wszystkim.Żaden szermierz nie rozumował w taki sposób, a z pewnością nie Nnanji.Honakura odgadł, o czym myśli kobieta.- Zgadzam się z argumentami adepta - oświadczył i uśmiechnął się bezzębnymi ustami.- Nie wierzę im! -Tomiyano zerwał się na równe nogi.-I na pewno im nie ufam!Nnanji poczerwieniał.- Złożę przysięgę, żeglarzu, ale będę musiał wyciągnąć miecz.Kapitan zawahał się.- Dobrze.Bez pośpiechu, unikając gwałtownych ruchów, szermierz obnażył lśniący chioxin i uniósł go jak do przysięgi.Ostrze błysnęło czerwienią w promieniach zachodzącego słońca.- Ja, Nnanji, szermierz czwartej rangi, zaprzysiężony brat Shonsu Siódmego, uroczyście przysięgam, że wszyscy członkowie załogi Szafira są oczyszczeni z zarzutu popełnienia przestępstwa w związku ze śmiercią czterech szermierzy w Yok.Przysięgam na mój honor i w imię Bogini.Ze świstem wsunął siódmy miecz do pochwy.Zapanowała konsternacja.- A twój zwierzchnik? - spytał Tomiyano.- Jeśli odzyska zdrowie.Nnanji uśmiechnął się blado.Sprawiał wrażenie bardziej zdenerwowanego niż do tej pory.- Złożyliśmy sobie czwartą przysięgę szermierczą, kapitanie.Moje zobowiązania są zobowiązaniami lorda Shonsu.Żaden Siódmy nie może zmienić jego decyzji, co najwyżej kapłan, ale nie znajdzie się nikt, kto wykonałby jego wyrok.Nie grozi wam żadne niebezpieczeństwo.- Jesteś Czwartym! Myślisz, że twoją przysięgę będą honorować wszyscy Siódmi na Świecie?Twarz Nnanjiego rozjaśnił szeroki uśmiech, bardzo podobny do młodzieńczego, bezczelnego uśmieszku jego młodszego brata.- Ostrzegałem Shonsu, że bierze na siebie wielką odpowiedzialność.Tak! Wszystkich Siódmych.A co za tym idzie, wszystkich szermierzy na Świecie.Na zawsze.Nawet jeśli się mylę, możemy jedynie powierzyć was Bogini.- Starcze? - odezwała się Brota.Honakura pokiwał łysą głową.- Tak, pani.Piąta radzi się żebraka?W tym momencie Thana podbiegła do Nnanjiego i zarzuciła mu ręce na szyję.Tym razem młodzieniec się roześmiał, przytulił dziewczynę i odwzajemnił pocałunek.- Cóż.- zaczął Tomiyano i spojrzał na matkę.Brota wstała.Wszyscy na nią patrzyli.Kobieta miała zbyt ściśnięte gardło, żeby coś powiedzieć, więc tylko się uśmiechnęła i skinęła głową.Skończył się strach i napięcie.Na pokładzie rozbrzmiały okrzyki radości.Żeglarze zrywali się z miejsc, żony obejmowały mężów, dzieci krzyczały podniecone.Katanji leżał na plecach, a Diwa i Mei jednocześnie próbowały go pocałować.Czwarty nadal tulił do siebie Thanę i zasypywał ją całusami.- Nnanji! Nnanji!Jja przepchnęła się przez tłum.Zarumieniony szermierz odsunął Thanę tak gwałtownie, że dziewczyna omal nie upadła.- Nnanji! - Niewolnica chwyciła go za ramię.W oczach miała łzy.- Obudził się.Mówi, że jest głodny.7Shonsu zdrowiał, handel szedł dobrze, Szafir sunął po Rzece przy pięknej letniej pogodzie, każdy dzień przynosił nowe widoki do podziwiania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl