Fagyas Maria Porucznik diabla (SCAN dal 872)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie jestem w stanie spamiętać, co i gdzie kupowałem, panie generale.- W porządku - odrzekł kapitan Kunze.- Kupił pan tuzin pudełek.Gdzie one są?- Posłałem jedno porucznikowi Dielmannowi.- A pozostałe jedenaście?- Powinny być gdzieś w domu.- Przeszukaliśmy mieszkanie pana dokładnie i nigdzie ich nie widzieliśmy.Dorfrichter zmarszczył czoło i zacisnął wargi.Uniósł rękę, jakby miał zamiar podrapać się w głowę, ale zaraz poniechał tego gestu.- Pan ma rację, kapitanie.- Skinął głową.- Nie ma ich w domu, ponieważ je spaliłem.Pięć par oczu wpatrywało się nieruchomo w Dorfrichtera.Zapadła na chwilę cisza, po czym głos generała Wencla, zbyt nikły jak na jego tuszę i wzrost, przeciął ostro milczenie:- A to dlaczego?- Robiłem z nich pudełko na przybory do szycia dla żony.Miały służyć jako ruchome przegródki na różnego rodzaju guziki i naparstki.Spartaczyłem pierwszą robotę.W końcu kupiłem większe pudełka i udało mi się je dopasować do kwadratowego koszyka, którego żona zawsze używa.Wszystkie popsute pudełka spaliłem,- Przeszukaliśmy pana mieszkanie dokładnie - odrzekł Kunze - ale nie pamiętam, abyśmy się natknęli na koszyk z przyborami do szycia.- Na pewno tam jest.Żona trzyma go zwykle na nocnym stoliku.Generał Wencel podniósł się, co sprawiło, że reszta osób też powstała.Zrobił parę kroków i stanął twarzą w twarz z Dorfrichterem.- Mamy więc uwierzyć, że pan istotnie zapomniał o tych pudełkach do momentu skonfrontowania z Mollerówną? Mimo że zmarnował pan rzekomo tyle czasu lepiąc je i dopasowując? Jest pan inteligentnym człowiekiem i należało wymyślić coś bardziej sensownego, skoro chciał nas pan wyprowadzić w pole.- Na pewno bym wymyślił, gdybym kłamał, panie generale.Niestety, mówię prawdę, a prawda nie zawsze brzmi przekonywająco.- Dlaczego nie powiedział pan od razu o przyborach do szycia, kiedy tylko kapitan Kunze spytał pana o te pudełka?- Wypadło mi to z pamięci Wykonałem już masę prac w domu.Porobiłem półki, skrzynki na kwiaty, wymalowałem ściany i zawiesiłem firanki.Są to zajęcia, które nie przystoją oficerowi, ale nie jestem zamożny.Sądziłem, że nie przyniesie to ujmy armii, jeśli wykonywać je będę w domowym zaciszu.- Nie odbiegajmy od meritum sprawy - wtrącił kapitan Kunze rozzłoszczony, że generał przejął w swe ręce prowadzenie śledztwa.- Staram się, jak mogę, związać koniec z końcem - mówił dalej Dorfrichter zwracając się do Wencla i jakby ignorując słowa kapitana.- Nie ożeniłem się bogato, nasze rodziny wyzbyły się dosłownie ostatniego grosza, żeby zebrać trzydzieści tysięcy koron kaucji małżeńskiej, bym mógł pozostać w armii.Być członkiem oficerskiego korpusu znaczyło dla mnie więcej niż własne życie.Dla tego przywileju gotów jestem wyrzec się ulubionych zajęć, wygód i odpoczynku.I wymagam takich samych wyrzeczeń od żony.Nie wiem, czy pan zdaje sobie sprawę, jakie to przykre nie móc zapewnić żonie choćby minimum dostatku?- Wystarczy, Dorfrichter! - wybuchnął Wencel i dodał jadowitym tonem: - Nie obchodzi nas w najmniejszym stopniu, ile zrobiliście półek czy skrzynek na kwiaty, bo nie jest to żadne wykroczenie.Tu chodzi o to, że ciąży na panu podejrzenie o usiłowanie otrucia dziesięciu oficerów i spowodowanie śmierci jednego z nich!Krew odpłynęła z twarzy Dorfrichtera.- Za pozwoleniem, panie generale.Powiedział pan, że ciąży na mnie takie podejrzenie? Wencel wbił wzrok w Dorfrichtera.- Tak właśnie powiedziałem! Jesteśmy co do tego zgodni, nieprawdaż, panowie? - dodał zwracając się do komisji.Jego wzrok wędrował od twarzy do twarzy oczekując potwierdzenia.- Mogę coś zaproponować, panie generale? - spytał inspektor Weinberger.- Obejrzymy ten koszyk z przyborami do szycia, który porucznik, jak sam powiada, zrobił własnoręcznie dla żony.Wencel uznał to za dobry pomysł.Zlecono wykonanie tego młodemu porucznikowi, któremu Dorfrichter wręczył kartkę do żony, prosząc ją, by wydała koszyk do szycia.Dorfrichterowi zaś polecono, by zaczekał w sąsiednim pokoju, który był czasowo pusty, gdyż urzędujący w nim kapitan z personelu majora Schultza był tego dnia nieobecny.Zostawił on górną szufladę biurka wysuniętą do połowy, z całą jej zawartością leżącą na wierzchu.Między pakietem kopert, papierem listowym i formularzami tkwił w futerale błyszczący i naładowany służbowy pistolet [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl