Fredro Aleksander Trzy po trzy

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.w tejpostawie żołnierskiej, okrytej znojem i kurzem bojowym.Maksymilian chciał mnie przedstawić Księciu, poszliśmy więc do białego dworku.Nadziedzińcu, w sieni, w pierwszych pokojach prezentował mnie w prawo i lewo.Szastałem sięjak cywilista, dzwoniłem ostrogami jak rycerz, byłem grzeczny i wspaniały.Tam poznałemżółtego Rautenstraucha w żółtej peruce.Trudno być szpetniejszym.Był to człowiek wielkichbiurowych zdolności.Sługa każdej władzy, skończył na komendzie warszawskiego baletu.Był on synem garbarza, dlatego Kwilecki w paszkwilowym swoim katalogu napisał był: L'Etat-Major, reli� en maroquin jaune par Mr.Rautenstrauch.Poznałem generała Fiszera,byłego adiutanta Kościuszki, teraz szefa sztabu.Był on osobistym przyjacielem i prawą rękąKsięcia Józefa.Naśladował Księcia jak Berthier Napoleona.Mały, ułomny, w czapceułańskiej, z krótką fajką w ustach, na dużej bułanej kobyle, był zanadto dziwaczną kopią obokpięknego oryginału, aby nie wzbudzał często szyderskiego śmiechu.Zginął pod Tarutinem w1812 r.Nareszcie weszliśmy do Księcia.Siedział sam na ganeczku, z którego widok naSandomierz, i palił tytoń ze stambułki oprawionej na krótkim prostym bukszpanowymcybuszku.Miał na sobie kurtkę granatową z wyłogami tegoż koloru, z francuska na przedziewyciętą haft generalski u kołnierza.Na piersiach gwiazda krzyża wojskowego polskiego ikrzyż Legii honorowej (jej Wielką Wstęgę otrzymał dopiero po kampanii 1809 r.).Chustkaczarna, grubo na szyi zawiązana, z białą wypustką kamizelka biała spodnie granatoweopięte i buty węgierskie z czarnymi kutasikami i srebrnymi ostrogami uzupełniały strój, któryzarywał trochę munduru ułanów austriackich z czasów, kiedy Książę u nich, Bóg wie po co,służył, który przechodził nieco w francuszczyznę i który teraz niezawodnie wydałby sięarcyśmiesznym.Widywałem pózniej w 1812 roku Księcia Józefa czasem w mundurowym fraku, alezawsze w czapce ułańskiej.Frak z czapką nie bardzo się zgadzał i w całej armii on jeden idrugi Fiszer pozwalał sobie tego stroju.Wielki zaś mundur generalski był: ułańskim krojemgranatowa kurtka, amarantowe wyłogi i rajtuzy srebrny haft, szlify i lampasy.Wojsko polskie Księstwa Warszawskiego od 1806 do 1812 r.było w ciągłej formacji.Naoficerów przybywała ciągle młodzież majętna.Dlatego oficerowie, acz nie płatni po kilkamiesięcy, zbytkowali nie tylko w przepisowych mundurach, ale i w fantazyjnychpółmundurach, których sobie każdy pułk jazdy mnożył bez liku.Tak na przykład wezmy pułk2-gi ułanów.Pierwsze ubranie: wielki mundur, kurtka granatowa, kołnierz pąsowy, żółtewyłogi, rajtuzy granatowe obcisłe z żółtym podwójnym lampasem.Drugie ubranie: taż samakurtka z zapiętymi wyłogami, rajtuzy szerokie sieraczkowe ze skórą.Trzecie ubranie: kurtka73z wyłogami granatowymi, z francuska z przodu wykrojona do białej kamizelki.Czwarteubranie: frak granatowy albo z francuska jak powyż wspomniana kurtka do kamizelkiwykrojony, albo na jeden rząd guzików zapinany, spodnie opięte granatowe, buty węgierskieze złotym u góry obszyciem i złotym kutasikiem.Do tego ubrania stosowany kapelusz.Na jednym balu w Warszawie widziałem pułkownika Tyszkiewicza i mego brata wgranatowych frakach z żółtymi wypustkami z francuska wyciętych kamizelka żółta pokrytapętlicami złotymi, spodnie opięte pąsowe suto z huzarska szamerowane, buty kozłowe.W pułku 11-ym ułanów oficer musiał mieć kurtkę granatową z amarantowym kołnierzem ibiałymi wyłogami, u kołnierza biała, a u wyłogów amarantowa wypustka.Kurtkę zgranatowymi wyłogami tylko z wypustką albo Spencer frak czamarkę kurtkę balową naprzedzie wyciętą do amarantowej złotymi pętlicami okrytej kamizelki, Rajtuzy granatoweobcisłe z białym podwójnym lampasem, granatowe i sieraczkowe szersze z jednymamarantowym lampasem.Sieraczkowe rajtuzy z guzikami półokrągłymi od dołu do góry sieraczkowe szerokie ze skórą spodnie granatowe do fraka białe ze złotym galonem dobalowej kurtki.Buty węgierskie ze złotym obszyciem i kutasikiem, a do balowego strojuczerwone.W zimie, kogo stać było, surdut z wykładem siwych baranków, na piersiach wzioberka ze złotego galonu.Tak czasem przesadzano galonami, że Oborski o kapitanie Bie.powiedział: Bie.ma i w kieszeni parę sztuczek galonu.Do tego wszystkiego i cywilnyfrak, a przynajmniej surdut był ledwie nieodzownie potrzebny, zwłaszcza dla oficerówgarnizonujących po większych miastach.Brano do cywilnego fraka wojskowe spodnie,kamizelkę, buty, czapeczkę lub kapelusz stosowany.Ten strój semicywilny uwalniał odpałasza i upoważniał poniekąd do wejścia tam, gdzie mundurowi nie zawsze przystoi.Co kraj, to obyczaj, mówią, ale gdyby nie rym, częściej jeszcze można by powtarzać: coczas, to obyczaj.A nowszy zawsze piękniejszy, zawsze mędrszy, ale za to dawne czasy byłyod początku świata zawsze wiekiem złotym, wiekiem prostoty i cnoty [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl