Grisham John Obronca ulicy (3)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- W Waszyngtonie też jest tak źle?- Może nie aż tak, lecz niewiele lepiej.Znaleźliśmy się w dzielnicy, do której jeszcze dwa tygodnie temu nie wjechałbym w samo południe nawet wozem opancerzonym.Wszystkie okna od frontu były pozabezpieczane grubymi kratami, w wąskich przejściach między obskurnymi, wysokimi i wąskimi kamienicami wisiały sznury z suszącą się bielizną.Budynki z mocno poczerniałych cegieł nosiły piętno architektonicznej beztroski i nazbyt pospiesznych inwestycji z kasy władz federalnych.- Waszyngton staje się miastem czarnych rządzonym przez olbrzymią kastę bogaczy - ciągnął Green.- Przyciąga mnóstwo ludzi szukających jakiejś odmiany, aktywistów i radykałów, choćby takich jak ty.- Nie zaliczyłbym siebie ani do aktywistów, ani do radykałów.- Jest poniedziałkowy ranek.Pomyśl o tym, gdzie przez ostatnich siedem lat spędzałeś takie poranki.- Przy swoim biurku.- Bardzo eleganckim.- Owszem.- W pięknym, przestronnym gabinecie.- Zgadza się.- A więc teraz jesteś radykałem - rzekł, uśmiechając się szeroko.Na tym dobiegło końca wstępne wprowadzanie mnie w nowy świat.Z prawej strony minęliśmy gromadkę bardzo grubo ubranych mężczyzn, stłoczonych wokół przenośnego gazowego grzejnika ustawionego przy rogu budynku.Green skręcił w najbliższą przecznicę i zaparkował przy krawężniku, na wprost gmachu, w którym przed wieloma laty musiał się mieścić dom towarowy.Teraz nad wejściem wisiała odręcznie namalowana tablica z napisem: Samaritan House.- To prywatne schronisko utrzymywane z datków kilkunastu arlingtońskich parafii - rzekł Mordecai.- Oferuje dziewięćdziesiąt miejsc noclegowych i bardzo porządną stołówkę.Przyjeżdżamy tu regularnie już od sześciu lat.Przed nami stała furgonetka z banku żywności, ochotnicy rozładowywali skrzynki z jarzynami i owocami.Green zamienił parę słów ze starszym mężczyzną strzegącym wejścia i zostaliśmy wpuszczeni do środka.- Oprowadzę cię szybko - zapowiedział.Prawie deptałem mu po piętach w czasie drogi przez całą długość parteru.Był tu istny labirynt krótkich korytarzy, z których wchodziło się do małych pokoików.Ścianki działowe postawiono z brudnoszarych płyt gipsowych.Ale do każdego pokoju prowadziły drzwi z solidnym zamkiem.Jedne z nich były otwarte.Mordecai zajrzał do środka i rzekł szybko:- Dzień dobry.Na brzegu tapczaniku siedział drobny wychudzony mężczyzna o błyszczących oczach.Obrzucił nas niechętnym spojrzeniem.- Jak widzisz, są tu wydzielone pokoje - objaśniał Green.- W każdym jest tapczan, szafka na rzeczy osobiste, no i elektryczność.Pstryknął włącznikiem i zgasła słaba żarówka w kinkiecie nad tapczanem.Przez chwilę w pokoiku panował półmrok.Mordecai z powrotem zapalił światło.Mężczyzna bez przerwy wpatrywał się w nas nieruchomym wzrokiem.Zadarłem głowę, ale nie dostrzegłem sufitu.Poczerniały strop znajdował się dobre sześć metrów nad nami.- A co z łazienką? - zapytałem.- Jest na końcu korytarza.W przytułkach rzadko można znaleźć pokoje z osobną łazienką.Życzę miłego dnia - zwrócił się do lokatora klitki, który przyjął to sztywnym skinieniem głowy.W sali były włączone radia, z niektórych płynęła muzyka, z innych wiadomości.Ludzie krzątali się po całym budynku.W poniedziałkowy ranek wiele osób wyruszało do pracy.- Trudno dostać tu miejsce? - spytałem, chociaż z góry znałem odpowiedź.- To prawie niemożliwe.Lista oczekujących ma z kilometr długości, a kierowniczka przytułku dokładnie sprawdza wszystkich kandydatów.- Jak długo ludzie się tu zatrzymują?- Zależy.Przeciętnie jakieś trzy miesiące.To jedno z ładniejszych schronisk, jest tu bezpiecznie.Kiedy komuś poprawia się sytuacja materialna, kierowniczka stara się mu dopomóc w znalezieniu odpowiednio taniego mieszkania.Poszliśmy dalej w głąb budynku.- Nasz nowy adwokat - przedstawił mnie młodej kobiecie w sportowym stroju i czarnych wojskowych butach, która kierowała przytułkiem.Przywitała mnie uprzejmie.Zaczęli rozmawiać na temat jednego z podopiecznych, który gdzieś przepadł, toteż wycofałem się głównym korytarzem.Po minucie dotarłem do rodzinnej części schroniska.Przyciągnęło mnie niemowlęce kwilenie i przystanąłem w otwartych drzwiach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl