Hasek Jaroslaw Przygody dobrego wojaka Szwejka 2

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znowuż tedy kapitan Sagnerkazał zatrąbić na alarm, a inspekcyjny generał, przyglądając się batalionowistojącemu w szeregach, spacerował z oficerami, bezustannie mówił do nich o tymsamym i stukając palcem w tarczę zegarka, powtarzał swoje słowa, jakby miał doczynienia z jakimiś idiotami, którzy nic zrozumieć nie mogą:- Also, sechen Sie.Um halb neune scheissen, und nach einer halben Stundeschlafen.Das gen�gt vollkommen.W tych czasach przejściowych szeregowcymają i tak rzadki stolec.Główna rzecz: spać! Jest to pokrzepienie do dalszegomarszu.Dopóki szeregowcy siedzą w pociągu, winni wypocząć.O ile nie ma dośćmiejsca w wagonach, szeregowcy śpią partienweise.Trzecia część szeregowcówkładzie się wygodnie i śpi od dziewiątej do północy, reszta szeregowców stoitymczasem i czeka.Następnie ci, co się wyspali, robią miejsce partii następnej,która śpi od północy do godziny trzeciej rano.Trzecia partia śpi od trzeciej doszóstej.Potem pobudka i szeregowcy się myją.Podczas jazdy nie pozwalaćszeregowcom na wyskakiwanie z wagonów! Gdy żołnierzowi złamie nogęnieprzyjaciel.- generał postukał się przy tych słowach w nogę -.to jest topowodem do słusznej dumy, ale niepotrzebne kaleczenie się przy wyskakiwaniu zwagonów jest karygodne.- A więc to jest pański batalion? - pytał kapitana Sagnera przyglądając siężołnierzom ospałym i ociężałym.Niejeden, zbudzony ze snu, nie mógł sięopanować i ziewał na chłodnym nocnym powietrzu od ucha do ucha.- To jest,panie kapitanie, batalion ziewających.Szeregowcy powinni spać od godzinydziewiątej.Generał zatrzymał się przed kompania 11, gdzie na lewym skrzydle stałSzwejk.Ziewał jak lew na pustyni, ale elegancko zasłaniał usta, chociaż spodosłaniającej dłoni odzywało się takie buczenie, że porucznik Lukasz drżał zestrachu, żeby generał nie poświęcił temu buczeniu żywszej uwagi.Wydało mu się,że Szwejk ziewa z rozmyślną ostentacją.A generał, jakby wiedział o strachuporucznika, podszedł do Szwejka i zapytał:- B�hm oder Deutscher?- B�hm, melde gehorsam, Herr Generalmajor!- Dobrze - rzekł generał, który był Polakiem i umiał trochę po czesku.-Buczysz jak krowa na siano.Stul pysk, zamknij gębę, nie bucz.Byłeś już wlatrynie?- Posłusznie melduję, panie generale, że nie byłem.- Dlaczego nie poszedłeś wysrać się razem z innymi?- Posłusznie melduję, panie generale, że podczas manewrów pod Piskiem, gdyszeregowcy rozłazili się po życie, to pan pułkownik Wachtl mówił nam, żeżołnierz nie powinien myśleć ciągłe o scheisserei, żołnierz powinien myśleć owalczeniu.I jeszcze melduję posłusznie, że nie ma po co chodzić do latryny.I tak342się nic nie zrobi.Podług marszruty już na kilku stacjach mieliśmy dostać kolację,a nie dostaliśmy nic.Z pustym żołądkiem nie ma co pchać się do latryny.Objaśniwszy panu generałowi powikłaną sytuację słowy nader prostymi,Szwejk spojrzał na niego okiem pełnym takiego zaufania, że generał wziął tospojrzenie za prośbę poratowania żołnierzy.Oczywiście, gdy już wydaje sięrozkaz marszu do latryny oddziałami, to rozkaz taki musi być poparty realnymifaktami.- Niech im pan każe wsiadać do wagonów - rzekł generał do kapitanaSagnera.- Jak to jest, że szeregowcy nie dostali kolacji? Wszystkie eszelonyprzejeżdżające przez tę stację winny otrzymać kolację.Jest to stacjazaopatrzenia.Istnieje ściśle określony plan.Generał rzekł to z taką pewnością siebie i takim tonem, jakby chciałpowiedzieć, że skoro teraz już jest godzina jedenasta w nocy, a żołnierze niedostali kolacji o szóstej wieczorem, to nie pozostaje nic innego, jak tylkozatrzymać tu pociąg przez noc i dzień następny aż do wieczora, aby żołnierzemogli otrzymać gulasz z kartoflami.- Nie ma nic gorszego - rzekł z wielką powagą - nad zapominanie podczastransportu o zaopatrywaniu żołnierzy.Obowiązkiem moim jest dowiedzieć się,jak stoją sprawy dowództwa stacji.Albowiem, moi panowie, czasem dowódcyeszelonów winni są sami.Podczas rewizji stacji Subotiate na południowej koleibośniackiej stwierdziłem, że sześć eszelonów nie otrzymało kolacji dlatego, iżdowódcy tych eszelonów zapomnieli jej zażądać.Sześć razy przyrządzano nastacji gulasz z kartoflami i nikt go nie zażądał.Trzeba było jedzenie wyrzucać nakupę.Proszę panów, były istne góry gulaszu z kartoflami, a o trzy stacje dalejżołnierze żebrali, właśnie ci żołnierze, którzy w Subotiate przejechali obokkopców gulaszu i kartofli.%7łebrali o kawałek chleba.Jak panowie widzicie, winęponosiła nie administracja wojskowa.- Machnął energicznie ręką.- Dowódcyeszelonów nie spełnili swoich obowiązków.Chodzmy do kancelarii.Oficerowie poszli za nim myśląc w duchu, że wszyscy generałowie zwariowali.W komendzie stacji okazało się, że o gulaszu nic tu nie wiadomo.Prawda, żemiano tu gotować kolację dla wszystkich przejeżdżających eszelonów, ale potemprzyszedł rozkaz, żeby w rachubie wewnętrznej zaopatrzenia wojsk pozaliczać po72 halerze na żołnierza, tak że każdy oddział przejeżdżający ma na swoim konciepo 72 halerze na szeregowca i sumę tę otrzyma przy najbliższej wypłacie żołdu.Oile chodzi o chleb, to żołnierze otrzymają go w Vatianie na stacji, po pół bochenkana żołnierza.Dowódca punktu zaopatrzenia nie bał się generała.Rzekł mu prosto w oczy,że rozkazy co chwila są zmieniane.Czasem miewa przygotowane pożywienie dlaeszelonów, ale przyjeżdża pociąg sanitarny, legitymuje się rozkazem wyższym, ikoniec.Eszelon staje przed problemem pustych kotłów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl