King Stephen Desperacja (SCAN dal 836)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po lewej stronie wyświetlacza pojawiło się S - Service - i.jedna kreska.Zaledwie jedna kreska.- Nie, proszę! -jęknął Johnny.- Boże, proszę, nie rób mi tego, jeszcze jedna, jeszcze jedna, Boże, proszę!Rozpaczliwie potrząsnął telefonem.i zorientował się, że zapomniał wyciągnąć antenę.Wyciągnął ją, nad pierwszym pojawił się drugi pasek, zamigał, zniknął, pojawił się z powrotem i został.Migał, ale był na miejscu.- Tak! - szepnął Johnny z wdzięcznością.- Och, tak! Gwałtownym gestem podniósł głowę.Spojrzał za okno.Zalane potem oczy spoglądały spoza kosmyków siwych włosów - krew miał teraz także we włosach - jak ślepia wyglądającego z nory zaszczutego zwierzęcia.Gliniarz zatrzymał się jakieś trzysta metrów dalej, wśród odłamków skalnych zaścielających zbocze niewielkiego pagórka.Zsiadł z harleya i po prostu go puścił.Motocykl przewrócił się, silnik prychnął i stanął.Nawet w tej niewesołej sytuacji Johnny poczuł ukłucie złości.Harley przewiózł go w poprzek Ameryki, jego wspaniały amerykański silnik nie przerwał nawet na ułamek sekundy.Nikomu nie wolno traktować go z tak bolesnym, bezmyślnym okrucieństwem.- Ty zwariowana kupo gówna! - szepnął.Pociągnął nosem wciągając krew, wypluł gęstą, zmieszaną ze śliną maź na zaśmieconą papierami podłogę radiowozu i jeszcze raz przyjrzał się telefonowi.W dolnym rzędzie, drugi od prawej, znajdował się przycisk NAME/MENU.Steve zaprogramował mu tę funkcję tuż przed początkiem wyprawy.Johnny wdusił przycisk, na wyświetlaczu pojawiło się nazwisko BILL.Przycisnął jeszcze raz.TERRY.Jeszcze raz.JACK - Jack Appleton, jego redaktor w FS & G.Jasna cholera, dlaczego Steve wprowadził telefony wszystkich tych ludzi przed swoim numerem? Od Steve'a zależało przecież jego życie.Szalony gliniarz zdjął kask.Zaczął kopniakami zasypywać piaskiem pięknego harleya'86.Z tej odległości wyglądał jak dziecko, które dostało ataku szału.Bardzo dobrze.Jeśli ma zamiar przykryć motocykl w miarę dokładnie, będzie mnóstwo czasu na rozmowę.oczywiście, jeśli telefon zdecyduje się na współpracę.Światełko podpisane ROAM migało wprawdzie i był to dobry znak, ale drugi pasek na wyświetlaczu migał także.- Do roboty, do roboty - powiedział Johnny do spoczywającej w jego drżącej, okrwawionej dłoni motoroli.- Proszę, weź się do roboty, dobrze? Proszę.Po raz kolejny wcisnął przycisk NAME/MENU i wreszcie, wreszcie, zobaczył STEYE.Kciukiem z całej siły wcisnął SEND.Przyłożył słuchawkę do ucha, jeszcze bardziej pochylając się w prawo.Wyglądał teraz przez dolną część bocznego okna radiowozu.Gliniarz nadal zasypywał piaskiem silnik harleya.Usłyszał sygnał, ale wiedział, że to jeszcze nie to, że to bynajmniej nie wszystko.Włączył się zaledwie w system Roamer.Od Steve'a dzielił go jeszcze krok.Wielki krok.- Do roboty, do roboty, do roboty.- powtarzał szeptem.Kropla potu spłynęła mu do oka.Przetarł je palcem.Sygnał ucichł.Trzask.- Witamy w Western Roaming Service - rozległ się wesoły mechaniczny głos.- Rozmowa kierowana jest do odbiorcy.Dziękujemy za cierpliwość i życzymy miłego dnia.- Nie chcę słyszeć żadnego takiego gówna sprzed dwudziestu lat, tylko Steve'a, pospieszcie się, cholery - syknął Johnny.Cisza.Tam, na pustyni, wielki szalony gliniarz cofnął się o kilka kroków.Przyglądał się harleyowi, jakby próbował ocenić, czy nie dość już przypadkiem tego maskowania.Siedzący na brudnym, zaścielonym papierami siedzeniu radiowozu Johnny Marinville rozpłakał się.Nie potrafił powstrzymać łez.Miał straszne wrażenie, że to tak, jakby znów zsikał się w spodnie, tylko tym razem do góry nogami.- Nie - szepnął.- Nie, jeszcze nie, jeszcze trochę, przecież wieje wiatr, więc lepiej popracuj jeszcze trochę, jeszcze tylko troszeczkę.Gliniarz stał wpatrzony w motocykl.Jego cień pokrywał teraz chyba z pół kilometra pustyni.Johnny przyglądał się facetowi przez dolną połowę bocznego okienka, siwe splątane włosy opadały mu na twarz, telefon z całej siły przyciskał do prawego ucha.Gliniarz podszedł do harleya i - jednak - zabrał się do roboty.Zasypywał piaskiem kierownicę.Telefon ożył, lecz tym razem sygnał był chrypliwy, słaby.Jeśli doszło do połączenia - a jakość sygnału wskazywała, że zapewne doszło - inny telefon Motorola, ten zamontowany na desce rozdzielczej rydera pędzącego gdzieś od stu do trzystu kilometrów od miejsca, gdzie znajdował się obecnie John Marinville, właśnie zadzwonił.Gliniarz tymczasem kopiąc piasek zasypywał kierownicę motocykla.Dwa sygnały.Trzy sygnały.Cztery.Jeszcze jeden, najwyżej dwa i w słuchawce usłyszy kolejny metaliczny głos (całkiem niedawno odkrył, że informacje w technologii komórkowej opanowało całe mnóstwo mechanicznych głosów), który poinformuje go, że abonent jest poza zasięgiem sieci lub opuścił pojazd.Johnny zamknął oczy.Nadal płakał.W pulsującej, purpurowej ciemności pod powiekami dostrzegł rydera zaparkowanego niedaleko na zachód od granicy Utah - Nevada, na jakiejś stacji benzynowej ze sklepem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl