Kirst Hans Hellmut 08 15 t.3

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tak, to do mnie należy! I między innymi dlatego tu przyszedłem.Pragnę tylko, żeby mnie pan zrozumiał.Zależy mi na tym; proszę nawet pana o to.- Zaczynam rozumieć coraz mniej - powiedział wolno Freitag.Proboszcz Westhaus zaczerpnął głęboko powietrza.Wyciągnął ręce i wydawało się, że chce je położyć na ramionach Freitaga.Ale tamten wywinął mu się zręcznie.- Niech pan posłucha, panie Freitag.Mam nadzieję, że zastanawiał się pan nad tym, co się teraz stanie.- Nie myślę o niczym innym od lat dwunastu.- Miasto nasze - wykrzyknął Westhaus z emfazą - to kocioł czarownic.Prawie wszyscy smażą się w nim ze swoimi lękami, pożądaniami i chuciami, ze swoją żądzą zabijania lub zgniłą obojętnością.Już jutro albo pojutrze przyjdą Amerykanie i samo ich przybycie zagasi ogień pod tym diabelskim kotłem.Ale w samym kotle będzie na razie wrzało, oparzenia nie ustąpią, rany od ognia długo się nie zabliźnią.Przeminą tygodnie, miesiące, może nawet lata, nim temperatura w naszym mieście znowu stanie się normalna.- Zanim przyjdzie następny, znowu wznieci ogień i skłoni poczciwych Niemców do tego, żeby się ustawili w szeregi i stali się podpalaczami.- To się nie stanie nigdy, nigdy!- Ksiądz chyba wierzy w to, co jest napisane w Biblii, a może utknął ksiądz na historii raju?- Zostawmy to! - zawołał Westhaus.- Niech pan nie szuka wykrętów, kiedy chodzi o kwestie związane z nagą rzeczywistością.Jedno jest pewne: życie musi iść dalej i będzie dalej szło.Z gruzów musi powstać nowy porządek.My dwaj powinniśmy się w tym celu połączyć.- Dlaczego właśnie my dwaj?- Wie pan o.tym równie dobrze, jak ja.Nowe czasy potrzebują ludzi, którzy nie czołgali się przed narodowym socjalizmem na brzuchu.Potrzebni im są ludzie humanitarni, liberalni, o chrześcijańskich zasadach.- Pełno ich w obozach koncentracyjnych, a poza tym proszę nigdy nie zapominać, że wielu z nich tylko dlatego nie właziło hitlerowcom do tyłków, ponieważ ci panowie nie dawali im do tego sposobności.Niewyżyci wazeliniarze dnia wczorajszego będą się gorliwie pchali między bohaterów ruchu oporu.Zwyczajni kryminaliści, którzy przecież również siedzieli w obozach koncentracyjnych, każą sobie okazywać honory jako antyfaszystom.Jeżeli ksiądz chce dokładnie wiedzieć, księże proboszczu, to i mnie nikt nie wzywał, żebym wstąpił do partii, która miała mieć monopol na zbawienie.Może to główna przyczyna, dla której w niej nie jestem.- Niechże pan da spokój tym swoim dialektycznym łamańcom, w tej chwili decydujące jest przecież jedynie to, co się w najbliższych dniach stanie.Nam dwóm przypadną w udziale ważne decyzje z chwilą zjawienia się Amerykanów.Panu jako staremu działaczowi związkowemu, mnie jako reprezentantowi instytucji niemiłej Trzeciej Rzeszy.- Gdyby tak miało być istotnie - powiedział Freitag z głębokim przekonaniem - porachujemy się.Dokładnie.Nie darowując ani jednego feniga.- Przebaczymy i zapomnimy - zapewnił proboszcz Westhaus z niemniej głębokim przekonaniem - łagodnością naprawimy błędy przeszłości.- O nie, nie zrobimy tego! - zawołał stary Freitag z uporem.- Kto się wzbogacił, tego uczynimy biedakiem.Kto kazał wieszać albo wieszał, tego powiesimy.Tylko temu, który uległ omyłce i nie przelewał krwi, przebaczymy.- Nie! - zaprzeczył gwałtownie Westhaus.- Nie, nie.Oznaczałoby to odpłacać morderstwem za morderstwo.Musi teraz przyjść wielkie przebaczenie.Puszczenie w niepamięć, absolucja.- Księże proboszczu - powiedział twardo majster Freitag - mamy teraz jedyną szansę wyeliminowania wszystkich niemieckich szubrawców albo przynajmniej napiętnowania ich.Jeżeli to zrobimy, będziemy mogli nareszcie odetchnąć.Jeżeli tego nie uczynimy, to po dziesięciu, piętnastu latach znowu wypłyną na powierzchnię ludzie o wielkich pyskach i krótkiej pamięci.Będą udawali, że w ogóle nic się nie stało.Tłum będzie im przytakiwał, jak gdyby nigdy nie widział tych tchórzliwych, żałosnych i śmierdzących łotrów w najgłębszym błocie.- Nie stanie się to nigdy - stwierdził proboszcz z przekonaniem.- Upadliśmy tak nisko, jak jeszcze nigdy na przestrzeni naszych dziejów.Tego nikt nigdy nie zapomni.Ran tak głębokich nie zadał sobie żaden naród.Jeden teraz tylko obowiązuje postulat: goić je, goić.- Nic dobrego z tego nie wyjdzie.- Tu więc rozchodzą się nasze drogi - rzekł proboszcz Westhaus z wielką powagą.- Kościół, którego jestem sługą, to schronienie uciśnionych i prześladowanych.Nigdy jeszcze nie pokazałem drzwi nikomu, kto potrzebował mojej pomocy.Wielu do mnie w ubiegłych latach przychodziło.Byli wśród nich Żydzi, socjaliści, wolnomyśliciele, dezerterzy i komuniści.W latach następnych przyjdą inni.- Bonzowie partyjni, militarysci, pachołkowie katów, fabrykanci broni - i komuniści.- Dlaczego nie.Pomogę im, jeżeli przyjdą, tak jak pomagałem zawsze.- W takim razie, księże proboszczu - powiedział Freitag nieustępliwie - ma ksiądz rację.Drogi nasze się rozchodzą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl