Silverberg Robert Oblicza Wod (SCAN dal 1136)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To tyle, jeśli chodzi o całe wieki cywilizacji.I tyle, jeśli chodzi o rzetelne, powszechne mniemanie, że takie starożytne namiętności przestały istnieć, że o takiej krwawej przemocy człowiek zapomniał w procesie ewolucji.Deszcz przyniósł chwilę wytchnienia, jak również niezwykle potrzebną wodę.Zmył z pokładu ślady krwi.To, co się dziś zdarzyło, to jedna z rzeczy, o jakich Lawler chciał zapomnieć najszybciej, jak to możliwe.4Tej nocy przyszły męczące sny, sny wypełnione nie mordem, lecz potężną żądzą.Lawler spał, a wokół niego pląsały niewyraźne postacie kobiet, kobiet bez twarzy, będących jedynie poruszającymi się ciałami, zwyczajowymi naczyniami rozkoszy.Mogły być kimkolwiek; anonimowe, tajemnicze, czysta esencja kobiecości, bez własnej tożsamości, puste tablice i nic więcej: korowód rozkołysanych piersi, szerokich bioder, pełnych pośladków, gęsto zarośniętych trójkątów łonowych.Czasami wydawało mu się, że taniec wykonują same bezcielesne piersi lub szeregi rozchylających się bez końca ud lub wilgotnych, lśniących warg.Albo wijących się palców, lub śmigających języków.Rzucał się niespokojnie, dryfując ku jawie, lecz wciąż ponownie zapadając w sen, który przynosił nowe fale gorączkowej zmysłowości.Chmary kobiet otaczały jego koję, oczy miały zmrużone i swawolne, nozdrza rozdęte, a ciała nagie.Teraz ciała posiadały twarze, twarze kobiet z Sorve, które znał i kochał, lecz prawie o nich zapomniał.Legiony kobiet, a wśród nich przywrócone do życia i otaczające go teraz przygody bujnej młodości, dziecinne twarze dojrzewających dziewcząt, pożądliwe twarze starszych kobiet, które figlowały z chłopcem o połowę młodszym, napięte twarze o kłujących oczach, należące do kobiet dotkniętych miłością, o której wiedziały, że pozostanie nieodwzajemniona.Jedna po drugiej podchodziły do Lawlera, pozwalały mu się dotykać, przyciągać do siebie, a potem rozwiewały się jak dym i niemal natychmiast zastępowały je inne.Sundira - Anya Braun - Bodą Thalheim, jeszcze nie siostra Bodą - Marian Savtelle - Mireyl - znów Sundira - Meela - Moira - Sundira - Sundira - Anya - Mireyl - Sundira.Lawler czuł całą mękę, jaką może powodować pożądanie i brak nadziei na jego zaspokojenie.Jego penis był ogromny, nabrzmiały, wielki jak kłoda.Jądra zmieniły się w żelazne odważniki.Piżmowy zapach kobiety, oszałamiający i nieodparty, zakrywał mu nos i usta jak koc do tłumienia ognia, dławiąc, spływając głęboko w krtań i napełniając płuca, aż zapłonęły żarem.A pod wyobrażeniami, pod fantazjami, pod dojmującym wrażeniem nieszczęścia i frustracji było coś jeszcze: jakieś dziwne drżenie, może dźwięk, może nie, w każdym razie równomiernie rozchodząca się wiązka mocnych bodźców, które wbijały się w jego ciało od jąder do czaszki.Czuł ją wchodzącą w niego jak lodowata dzida, tuż pod jądrami, i wznoszącą się wzdłuż całych, parujących skrętów wnętrzności, przez przeponę, serce, żeby wbić się w mózg.Był nadziany na nią jak na rożen i obracany wolno jak ryba smażąca się na szpikulcu; a w miarę jak się obracał, intensywność wrażeń erotycznych rosła, rosła i rosła, aż Lawlerowi wydało się, że w całym wszechświecie nie istnieje nic prócz potrzeby znalezienia partnerki i natychmiastowego spółkowania z nią.Podniósł się z niskiej koi, nie wiedząc, czy obudził się, czy jeszcze śpi.Wyszedł do korytarzyka.W górę po drabince, przez właz na pokład.Noc była łagodna i nieruchoma.Krzyż toczył się niskopo niebie jak garść klejnotów, które ktoś beztrosko odrzucił.Morze było spokojne, pokryte niewielkimi zmarszczkami fal, lśniącymi w świetle gwiazd.Wiała lekka bryza.Postawione żagle były wydęte.Wokół poruszały się postacie: lunatycy, marzyciele.Były równie niewyraźne i podobne do zjaw jak postacie z jego snu.Wiedział tylko, że je zna i to było wszystko.W tym momencie nie mieli imion.Nie mieli tożsamości.Zobaczył niskiego, krępego mężczyznę i innego, o kościstym i kanciastym ciele, i jeszcze jednego, drobnego i wycieńczonego, z workami skóry na szyi.Jednak nie szukał mężczyzn.Dalej, przy prawej burcie, stała wysoka, smukła, ciemnowłosa kobieta.Ruszył ku niej, lecz nim do niej dotarł, pojawił się inny mężczyzna: wysoki, dobrze zbudowany, o wielkich błyszczących oczach, który wyśliznął się z ciemności i wziął ją za rękę.Osunęli się razem na pokład.Lawler odwrócił się.Na tym okręcie były jeszcze inne kobiety.Znajdzie jakąś.Musi.Pulsujący ból między nogami był nie do zniesienia.Wciąż przeszywało go to dziwne wibrujące doznanie, sięgało do piersi, a poprzez przełyk aż do czaszki.Paliło zimnym płomieniem jak sopel lodu i przeszywało jak lodowaty nóż.Przeszedł nad jakąś parą ściskającą się na pokładzie: siwiejący starszy mężczyzna, o krępym, masywnym ciele, i duża, silna kobieta o smagłej skórze i złotych włosach.Lawler niejasno przypominał sobie, że chyba kiedyś ich znał; jednak, tak jak poprzednio, nie przypominał sobie imion.Za nimi przemknął drobny, jasnooki mężczyzna, a potem Lawler napotkał kolejną parę zamkniętą w ciasnym uścisku: mężczyzna był wielki i muskularny, a kobieta gibka, młodzieńcza i pełna wigoru.- Hej, ty! - nadbiegł głos z cienia.- Tutaj!Leżała rozłożona pod mostkiem i kiwała na Lawlera; krępa, duża kobieta o pospolitej twarzy, pomarańczowych włosach i czerwonawych piegach, rozsypanych na twarzy i piersiach.Lśniła od potu i dyszała ciężko.Lawler uklęknął przy niej, a ona pociągnęła go na siebie i ścisnęła udami.- Zrób to! Zrób!Wśliznął się w nią bez trudu.Była ciepła, wilgotna i miękka.Objęła go ramionami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl