Terry Pratchett 04 Mort (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.U szczytu schodów stał Cutwell.Mag bardzo się zmienił, zauważył Mort z goryczą.Chociaż może nie aż tak bardzo.Wprawdzie nosił czarno-białą szatę wyszywaną cekinami, chociaż szpiczasty kapelusz był na dwa łokcie wysoki i udekorowany magicznymi symbolami jak tablica poglądowa u dentysty, i chociaż buty z czerwonego aksamitu miały srebrne klamry i czubki zawinięte niczym węże, jednak na kołnierzu dało się zauważyć kilka plam.W dodatku chyba coś przeżuwał.Spokojnie patrzył, jak Mort wspina się do niego po schodach.- Złościsz się na mnie? - zapytał.- Podjąłem studia, ale potem musiałem dopilnować innych zajęć.Ciężka sprawa, przechodzić przez.Dlaczego tak na mnie patrzysz?- Co tu robisz?- Mógłbym zapytać o to samo.Chcesz truskawkę? Mort zerknął na mały koszyczek w dłoni maga.- W środku zimy?- Szczerze mówiąc to kiełki z odrobiną czaru.- Smakują jak truskawki?- Nie.- Cutwell westchnął.- Jak kiełki.Zaklęcie nie jest całkiem skuteczne.Myślałem, że pocieszę tym księżniczkę, ale rzuciła nimi we mnie.Szkoda marnować.Częstuj się.Mort przyglądał mu się niepewnie.- Rzuciła w ciebie?- Owszem, niestety bardzo celnie.Niezwykle stanowcza młoda dama.Hej, odezwał się głos w głębi umysłu Morta.To znowu ty, uświadamiasz sobie, że szansę, by księżniczka choćby pomyślała o no-wiesz z tym człowiekiem, są mniej niż znikome.Odejdź, pomyślał Mort.Własna podświadomość zaczynała go niepokoić.Odnosił wrażenie, że ma bezpośrednie połączenie z tymi częściami ciała, które w tej chwili wolałby ignorować.- Ale co tu robisz? - zapytał na głos.- Czy ma to jakiś związek z tymi portretami?- Niezły pomysł, prawda? - Cutwell rozpromienił się.- Szczerze mówiąc jestem z siebie dumny.- Przepraszam bardzo - przerwał mu słabym głosem Mort.- Miałem ciężki dzień.Chyba powinienem usiąść.- Może w sali tronowej.O tej porze nikogo tam nie ma.Wszyscy śpią.- To dlaczego ty nie śpisz?- Ehem.- odchrząknął mag.- No, pomyślałem sobie, że zobaczę, czy nie zostało coś w spiżarni.Wzruszył ramionami[6].Pora już poinformować, że Cutwell również zauważa, iż Mort - nawet Mort wycieńczony długą jazdą i brakiem snu - sprawia wrażenie jaśniejącego, a także w jakiś dziwny sposób, zupełnie nie związany ze wzrostem, większego niż w rzeczywistości.Różnica polega na tym, że dzięki studiom Cutwell potrafi odgadnąć więcej niż zwykli ludzie i wie, że w sprawach magicznych oczywista odpowiedź jest zwykle błędna.Mort potrafi przechodzić przez ściany i bez przykrych efektów pić mocny alkohol nie dlatego, że zmienia się w widmo, ale że staje się niebezpiecznie realny.Co więcej, kiedy chłopiec potyka się na pustym korytarzu i nawet tego nie zauważając przenika marmurową kolumnę, jest oczywiste, że z jego punktu widzenia świat zaczyna szybko tracić swoją materialność.- Właśnie przeszedłeś przez marmurową kolumnę - zauważył Cutwell.- Jak to zrobiłeś?- Naprawdę?Mort obejrzał się.Kolumna wyglądała całkiem solidnie.Trącił ją ręką i rozbił sobie łokieć.- Mógłbym przysiąc, że przeszedłeś - potwierdził Cutwell.- Wiesz, magowie widzą takie rzeczy.Sięgnął do kieszeni swej szaty.- W takim razie zauważyłeś może tę mglistą kopułę nad okolicą? - spytał Mort.- Już?!- Nie wiem, czy już.Ale ta trzeszcząca powierzchnia sunie coraz bliżej, a nikt inny jakoś się nią nie przejmuje.W dodatku.- Jak szybko się przesuwa?-.ona wszystko zmienia.- Widziałeś ją? Jak daleko stąd? Jak szybko się przesuwa?- Oczywiście, że widziałem.Przejechałem przez nią dwa razy.To było jak.- Ale przecież nie jesteś magiem, więc.- A co ty tu robisz, tak w ogóle.Cutwell nabrał tchu.- Cisza! - wrzasnął.Zapadła cisza.Mag złapał Morta za ramię.- Chodź - rzucił i pociągnął go z powrotem korytarzem.- Nie wiem, kim właściwie jesteś i mam nadzieję, że kiedyś będę miał czas, żeby się przekonać.Ale niedługo wydarzy się coś strasznego, a ty jesteś w to jakoś zamieszany.- Coś strasznego? Kiedy?- Zależy, jak daleko jest styk i jak szybko się porusza.- Cutwell wciągnął chłopca w boczne przejście.Puścił go, gdy stanęli przed wąskimi dębowymi drzwiami.Poszperał w kieszeni i wyjął mały, twardy kawałek sera oraz nieprzyjemnie miękkiego pomidora.- Potrzymasz? Dzięki.- Sięgnął znowu, znalazł klucz i otworzył drzwi.- To zabije księżniczkę, prawda? - spytał Mort.- Tak - przyznał Cutwell.- A właściwie nie.- Znieruchomiał z ręką na klamce.- To bardzo inteligentne spostrzeżenie.Skąd wiedziałeś?- Ja.- Mort zawahał się.- Opowiedziała mi bardzo dziwną historię - oświadczył Cutwell.- Tak przypuszczam.Jeśli była niewiarygodna, to musiała być prawdziwa.- To ty nim jesteś, zgadłem? Asystentem Śmierci?- Tak.W tej chwili nie na służbie.- Miło mi to słyszeć.Cutwell zamknął za nimi drzwi i poszukał świecy.Coś stuknęło, błysnęło niebieskie światło i zabrzmiał jęk.- Przepraszam - powiedział, ssąc palce.- Czar ognia.Nigdy mi dobrze nie wychodzi.- Spodziewałeś się tej półkuli? - spytał niespokojnie Mort.- Co się stanie, kiedy ona się zamknie?Mag usiadł ciężko na resztkach kanapki z szynką.- Nie jestem całkiem pewny - oświadczył.- Ciekawie będzie popatrzeć.Ale obawiam się, że raczej nie od wewnątrz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl