Dekameron t.1 Boccaccio G

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdarzyło się, że w czasie wojny kró-lowa Francji ciężko zaniemogła.Widząc się bliską zgonu, wyrzutami sumienia nękana, wy-spowiadała się szczerze ze wszystkich grzechów arcybiskupowi z Rouen, znanemu po-wszechnie z pobożności i zacności.Wyznała mu takoż ciężką krzywdę, jaką wyrządziła gra-biemu Antwerpii.Cały przebieg tej sprawy opowiedziała nie tylko jemu, ale i wielu przytom-nym, prosząc ich, aby wymogli na królu, by przywrócił grabiego, jeśli ten jeszcze żyje, do96dawnych praw i godności, jeżeli zaś umarł, to aby dziedzictwo na jego dzieci przeszło.Wkrótce potem królowa zeszła z tego świata i z należną czcią pogrzebana została.Gdy król o tej spowiedzi żony swojej usłyszał, srogi żal uczul z powodu krzywdy wyrzą-dzonej tak szlachetnemu człowiekowi i rozkazał natychmiast w całej armii i po całym krajuobwołać, że kto mu da najmniejsze uwiadomienie o grabi lub o jego dzieciach, sowitą nagro-dą obdarzony zostanie, bowiem, jak to królowa na łożu śmierci wyznała, Gualtieri nie winienjest występku, za który na wygnanie skazany został.Król postanowił zatem do pierwotnegogo stanu przywrócić.Grabia, służący za prostego masztelarza, usłyszawszy o obwieszczeniu iwiedząc, że zgodne to jest z prawdą, udał się zaraz, do Giachetta i poprosił go, aby z nim ra-zem do Perotta się udał, chce im bowiem pokazać to, czego król szuka.Gdy się zeszli we trzech, grabia, który już pragnął prawdziwe imię swe odkryć, rzekł: Perotto, przytomny tutaj Giachetto pojął za żonę twoją siostrę, aczkolwiek żadnego wia-na nie miała.Aby jednak siostra twoja nie była bez wiana, pragnę, by on, a nie kto inny,otrzymał tę znaczną nagrodę, jaką król obiecał za otrzymane o tobie wieści.Niechaj oznajmi,że jesteś synem grabiego Antwerpii, że jego żoną jest twoja siostra, Violanta, i że ja wreszciejestem waszym ojcem, grabią Antwerpii.Perotto, usłyszawszy to i bacznie na starca spojrzawszy, poznał w nim swego rodzica.Rzucił mu się do nóg z płaczem, a potem objąwszy go rzekł: Niech będzie po tysiąc razy błogosławiona ta chwila, w której powróciłeś do nas, mój ojcze!Giachetto na słowa grabi i na postępek Perotta tak osłupiał i tak się uradował, że w pierwszejchwili nie wiedział, co mu uczynić należy.Jednakoż nie wątpiąc, że wszystko jest prawdą rzetel-ną, zawstydził się za swe słowa niesprawiedliwe, z jakimi nieraz do swego masztalerza się obra-cał, i padł mu również ze łzami do stóp, błagając go o przebaczenie za wszelkie urazy.Grabia, podniósłszy go, dobrotliwie mu wybaczył.Długo we trzech gawędzili, ze łzamiprzeszłość wspominając i z terazniejszego szczęścia się ciesząc.Giachetto i Perotto pragnęli,aby grabia zaraz w stosowne szaty się przebrał, ale Gualtieri żadną miarą na to przystać niechciał.Domagał się, aby Giachetto pierwej obiecaną nagrodę otrzymał i aby zaprowadził goprzed króla w tym samym nędznym odzieniu, dla tym większego zawstydzenia władcy.Gia-chetto w towarzystwie grabi i Perotta stanął przed obliczeni króla i oznajmił, że przedstawimu grabiego i jego dzieci, jeśli tylko nagroda naznaczona go nie minie.Król natychmiast ka-zał przynieść podarki, których świetność zdumieniem obecnych przejęła, i polecił wręczyćmu je, gdy tylko upragnionej wiadomości udzieli.Wówczas Giachetto obrócił się i wysunąw-szy przed króla swego masztelarza i Perotta rzekł: Oto, Wasza Królewska Mość, ojciec i syn; córki, która jest moją małżonką, nie masz tu-taj, ale jeśli Bóg pozwoli, i ją wkrótce obaczycie.Król, słowa te usłyszawszy, spojrzał na Gualtieriego, a chocia ten wielce się zmienił, prze-cie poznał go wreszcie.Ze łzami w oczach podniósł grabiego z klęczek, ucałował go i uści-skał, Perotta zasię z równą łaskawością przyjął.Pózniej rozkazał, aby grabiemu dano przystojne szaty, zbroję, rumaka i poczet sług.Roz-kaz ten w mgnieniu oka wypełniono.Krom tego wiele uprzejmości Giachettowi okazał i wy-pytał się go o całą jego przeszłość.Gdy Giachetto otrzymał podarki za wskazanie grabiego i jego dzieci, grabia rzekł: Wez te dary od szczodrego króla naszego i nie zapomnij rzec swemu ojcu, że dziecitwoje, moje i jego wnuczęta, nie pochodzą ze strony matki od żebraków i włóczęgów.Giachetto wziął dary i wezwał do Paryża żonę swoją i matkę.Przybyła tam takoż żona Pe-rotta.Dłuższy czas przebywali w Paryżu, ciesząc się wielce ze swego szczęścia razem z gra-bią, którego król do dawnych majętności przywrócił i do znaczniejszych jeszcze godności niżdawniej go podniósł.Pózniej wszyscy do domów swoich powrócili.Grabia żył w Paryżu aż do dnia swojejśmierci powszechną czcią otoczony.�6697O p o w i e ś ć d z i e w i ą t aN I E S Z C Z Z C I A P O C Z C I W E J B I A A O G A O W YBernabo z Genui, przez Ambrogiuola oszukany, traci fortunę i rozkazuje zabić niewinnążonę swoją.Ta salwuje się ucieczką i przebrana za mężczyznę, służy u sułtana.Znajdująwreszcie oszusta i Bernaba do Aleksandrii sprowadza, gdzie Ambrogiuolo stosowną karę po-nosi, a potem wraz z mężem, ubiór kobiecy znów przybrawszy, do Genui z bogactwy powra-ca.Skoro Eliza tą wzruszającą opowieścią z obowiązku swego się wywiązała, podniosła siękrólowa Filomena, piękna i słusznego wzrostu białogłowa, mająca w rysach oblicza osobli-wego wdzięku wyraz, i po chwili milczenia rzekła wesołym głosem: Należy przestrzegać umowy z Dioneo; tylko my dwoje mamy jeszcze opowiadać.Naj-pierw ja swoją historię opowiem, a Dioneo niech na koniec swoją ostawi.Sam o to bowiem,jak o szczególną łaskę, prosił.Nieraz lud powtarza to przysłowie, że kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl