Fredro Aleksander Pan Jowialski

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie raz to już pierwszy, że ledwie nie na klęczkach wszyscy błagaćmusiemy, aby jaki bądz żart zaprzestał.LUDMIRMogę więc wpuścić do duszy nadzieję, iż jeszcze dzień cały ze mną bawić siębędą?HELENAWychodzi to z wszelkiego obrębu niepewności.LUDMIRNie widzę zatem potrzeby odkrycia, iż nie jestem szewczykiem, co by popsułozabawę dziadunia dobrodzieja.HELENAI mnie się zdaje, że nie ma potrzeby.Przy tym i my, odwetem wzbudziwszywesołość, jej rosą odświeżymy duszy spiekotę.- Ale mogęż spytać o nazwisko?LUDMIRLudmir.HELENAna stronieWdzięczne imię!LUDMIRCo się tyczę - skąd jestem, kto jestem, długiego potrzebowałbym czasu naopowiedzenie dla mnie tylko ważnych zdarzeń.A wkrótce nadejdzie Janusz, któregobrać na męki zazdrość zaczyna.HELENAZazdrość? Być może - tym lepiej.LUDMIRNie moglibyśmy wejść do ogrodu, odpocząć trochę?HELENADIaczegóż nie, ogród przed oknyma - tymi drzwiami.LUDMIRpodając rękęSłużę pani!HELENAZazdrość!.Mnie to bawi.Odchodzą w drzwi lewe od aktorów.SCENA SZ�STAJANUSZsam; zagląda, potem wchodzi.Nie ma!.Gdzież się podzieli? - Rzecz dziwna!.(otwiera drzwi prawe) Niema.(patrzy przez okno) A, otóż są w ogrodzie! Rękę jej podaje.brat zabrat.nie trzeba tu oszaleć? (chodzi) Panna Helena niech mi wybaczy, alekaducznie nieostrożna.za daleko posuwa chęć zabaw, jeżeli tylko - zabaw!(przy oknie) I chodzą sobie, chodzą - a ja głupi tu stoję! Głupi mimo megorozumu! (chodzi) Wszakże "sam pan chciałeś" - prawda, że chciałem, ale.(przyoknie) O, o!.Nachylają się ku sobie.śmieją się! (chodzi coraz prędzej)Zmieją się!.Jak Boga kocham, śmieją się!.I wszyscy spokojni.iwszyscy.SCENA SI�DMAJanusz, Szambelanowa.JANUSZAch, pani, pani dobrodziejko łaskawa, zmiłuj się, radz, ratuj! Co się tu dzieje,to nie do wytrzymania!SZAMBELANOWASam pan tego chciałeś.JANUSZWszyscy dali sobie słowo - jedno mi powtarzać.SZAMBELANOWAMój pierwszy mąż, śp.jenerał-major Tuz, był to człowiek charakteru.JANUSZCóż byłby zrobił - co, mościa dobrodziejko, w takim przypadku?SZAMBELANOWANie byłby nic zrobił, bo będąc charakteru przezornego, dziesięć razy się cofnął,nim raz naprzód ruszył.Nie byłby rozpoczynał.C`est cela.JANUSZMościa dobrodziejko, łaskawa mościa dobrodziejko, ja zle zrobiłem, bardzo zle,ja głupi jestem - dam na piśmie; ale już się stało i o to idzie, jak przerwaćten kłopot.- Oto patrz, pani - panna Helena, panna Helena, którą kocham,przechadza się po ogrodzie sam na sam z tym hultajem, jak gdyby nic.jak gdybynic!SZAMBELANOWAProszę, proszę! Romansowa panna Helena, której wszystko było za poziome,znajduje przyjemność w rozmowie z tym nieokrzesanym parobkiem.C`estextraordinaire!JANUSZWziął panią szambelanowę za klucznicę.SZAMBELANOWAIdz waćpan i zawołaj tu Helenę! Nous verrons!JANUSZtak - "zawołaj", kiedy ma pałasz i już raz dobył go na mnie; ledwie że uciekłem- powoli.SZAMBELANOWAMój pierwszy mąż, śp.jenerał-major Tuz, byłby powiedział: ne fait rien`.JANUSZprzy oknieO, o! Patrz, patrz, pani - w rękę pocałował!SZAMBELANOWANic nie znaczy, może ją o co prosi.JANUSZDiabła tam prosi! Dziękuje, dziękuje, mościa dobrodziejko, ja stąd widzę.SZAMBELANOWAJednak Helena będzie żoną waćpana, wcześniej, pózniej trochę.JANUSZJak to pózniej? Tego sobie nie życzę!SCENA �SMASzambelanowa, Janusz, SzambelanSZAMBELANnucąc, podskakuje jak zawszeCóż, wielki ochmistrzu, gdzie jest nasz sułtan?SZAMBELANOWAPowiedz, czego się śmiejesz?SZAMBELANO! przepraszam.Nie postrzegłem cię, Basiu.SZAMBELANOWANie wiesz, prawda?SZAMBELANTak dalece.SZAMBELANOWAZmiechu tu nie ma, wkradł się w dom jakiś człowiek.SZAMBELANWkradł? - Pan Janusz kazał go przynieść; to ty nie wiesz, ze to on sprawiłnam.SZAMBELANOWASłuchać proszę! Człowiek ten, prostak w najwyższym stopniu, znalazł jednaksposób, nie mówię: podobania się, ale zajęcia Heleny.SZAMBELANAle wszakże ona pełni tylko wolą JanuszaJANUSZJest! znowu, moje wolą pełni!SZAMBELANWszakże sam chciałeś!JANUSZChciałem, chciałem, do stu czartów! Chciałem, i głupio chciałem, ale teraz niechcę.SZAMBELANA więc dobrze, jak się podoba.Chce odejść.JANUSZPrzez Boga żywego, panie szambelanie, jesteś przecie ojcem.SZAMBELANWszyscy tak mówią.JANUSZUżyjże swojej powagi.SZAMBELANDobrze, bardzo dobrze.JANUSZZakaż córce, by sam na sam z tym człowiekiem nie rozmawiała.SZAMBELANOho! Sam na sam?.JANUSZprowadząc do oknaPrzypatrz się - przypatrz!SZAMBELANHa!.JANUSZPrawda?SZAMBELANDwa szczygły w samotrzasku!Wybiega.SCENA DZIEWITAJanusz, Szambelanowa.JANUSZSzczygły! Oszaleję, oszaleję! Szczygły!.%7łebym przynajmniej nie był mu pałaszaprzypasać kazał!.Szczygły! - Pani dobrodziejko, pani łaskawa, zmiłuj się nademną, radz!SZAMBELANOWAMój pierwszy mąż, śp.jenerał-major Tuz, nauczył mnie postępować zawszeroztropnie i gdyby nie był, niestety, za wcześnie utonął.Słyszałeś waćpankiedy o tym okropnym przypadku?JANUSZpatrząc w oknoSłyszałem, słyszałem już dwa razy, trzy razy słyszałem!.SZAMBELANOWAAle pewnie nie z wszystkimi szczegółami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl