Podstrony
- Strona startowa
- Leis Especiais para Concursos Vol. 12 Tomo II Gabriel Habib 2015
- Gabriel Garcia Marquez Cien aos de soledad
- Gabriela Zapolska KaÂœka Kariatyda
- Gabrielle Zevin Krew z krwi
- Pieklo Gabriela
- Pokuta Gabriela
- Pokuta Gabriela (2)
- Caine Rachel Czas Wygnania 02 Nieznana
- Selección de Partidas Comentadas de Miguel Najdorf
- Clavell James Ucieczka (2)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- ines.xlx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A może chciał siępo prostu odwdzięczyć za zwrócenie syna i uchronić Antiocha przed śmierciąna polu bitwy.Można przypuszczać, że Rzymianin rozważał wszystkie tekwestie.Moim zdaniem Scypion nie ufał umiejętnościom Lucjusza jako dowódcy.Gdy zachorował, nie mógł powstrzymać brata przed poprowadzeniem armii.Być może próbował nie dopuścić do bitwy.Kiedy Rzymianie ruszyli w kierunkuSardes, Antioch wycofał się do Tyatejry.Następnie przeniósł się w okoliceCampus Hyrcanius, położonego na wschód od miasta Magnezja (obecnieManisa).Ta faza wycofywania się armii syryjskiej jest dość dziwna, ponieważtrwała długo, a woj- ska Antiocha poruszały się zygzakiem.Być może Antioch czekał, aż Scypionwyzdrowieje i ponownie obejmie dowództwo? Możliwe jest również bardziejpraktyczne wyjaśnienie: rozmiar armii syryjskiej i oddziały scytyjskich wozówbojowych wymagały płaskiej, otwartej przestrzeni, a tereny takie znajdowały sięw pobliżu Campus Hyrcanius.W każdym razie obie armie spotkały się w mglistyzimowy poranek, w styczniu 189 r.p.n.e.Rzymska armia, dowodzona przez Lucjusza, liczyła nie więcej niż 30 000ludzi, w tym 6000 greckich oddziałów pomocniczych, głównie lekkiej piechoty.Antioch dowodził 70 000 żołnierzy, była to typowa armia Seleucydów, któraukształtowała się w wyniku upadku imperium Aleksandra Wielkiego.Składałasię z niejednorodnych elementów, cechowały ją: niezdyscyplinowanie, słabewyszkolenie, niewielka spójność i słabe umiejętności przywódcze dowódców.Wjej skład wchodziły zawodowe oddziały ciężkiej piechoty greckiej, pochodzące zgreckich miast w Azji, najemnicy z Galacji, daccy łucznicy znad MorzaKaspijskiego i dosiadający wielbłądów Arabowie.Jazda Antiocha liczyła 12000jezdzców - zarówno lekkozbrojnych, jak i ciężkozbrojnych (cataphracti) - którychwspierało 20000 lekkiej piechoty (miotacze, łucznicy, oszczepnicy) oraz 54słonie bojowe.Liwiusz zanotował, że były to słonie indyjskie, znaczniecenniejsze od 16 słoni afrykańskich, które posiadali Rzymianie, są bowiemwiększe i bardziej agresywne83.Na pole bitwy wyjechały również dziesiątkiwozów bojowych84.Scypion z pewnością znał rozmiary i charakter wojskAntiocha i wiedziałby, że jego armia jest znacznie mniejsza.Byłby również świa-dom, że jego wojska muszą wykorzystać swoją przewagę, jeśli chodzi odyscyplinę, wyszkolenie dowódców i taktyczną elastyczność, aby mieć szansępokonać armię Antiocha.Przewaga liczebna armii syryjskiej, obok innychwymienionych wcześniej czynników, również mogła mieć wpływ na staraniaScypiona o osiągnięcie politycznego porozumienia bez uciekania się do działańzbrojnych.Scypion nadal przebywał w Elei, możemy więc z pewnością stwierdzić, że tonie on ułożył plan bitwy pod Magnezją.Prawdopodobnie plan ten był dziełemkonsula i głównego dowódcy, Lucjusza.Wszystko wskazuje na to, że sporządziłgo wojskowy o niewielkim doświadczę- niu wojennym.Lucjusz rozmieścił rzymskie legiony w środkowej linii, a legionyLatynów po lewej stronie i pośrodku.Poza regularną linią bojową", po prawejstronie, umiejscowił 3000 żołnierzy z oddziałów pomocniczych Eumenesa.Zanimi rozmieścił około 3000 jezdzców, co sprawiło, że skrzydło było w stanieprzeprowadzić konny kontratak85.Po lewej stronie Lucjusz oparł swoje liniewojsk o rzekę, licząc, że ochroni je to przed otoczeniem.Tam umieścił jedyniecztery oddziały jazdy (120 konnych) i żadnych oddziałów pomocniczych.Ichzadaniem było strzeżenie obozu na tyłach80.Był to podstawowy błąd iprzyczyna mającego nastąpić nieszczęścia.Antioch był doświadczonym i utalentowanym dowódcą z wprawnym okiem(Napoleon nazywał to coup d'ceil), pozwalającym mu dokonać szybkiej ocenypola bitwy.Natychmiast też dostrzegł taktyczny błąd Lucjusza w rozstawieniuwojsk.Liwiusz przedstawia te wydarzenia następująco:To Antioch, na prawym skrzydle widząc, że tam zaufano rzece i niepozostawiono żadnej pomocy poza czterema oddziałami konnicy, którazresztą, dołączając do swoich, ogołociła brzeg z obrony, uderzył w tęstronę z posiadanymi tu wojskami posiłkowymi i opancerzoną jazdą.Inie tylko nastawał na przeciwnika z przodu, ale zaszedłszy skrzydło odstrony rzeki, nacierał na nie również z boku, aż odparta najpierw jazda, anastępnie także najbliższa piechota rzymska zaczęła uciekać pędzonapod sam obóz własny87.Bohaterem dnia został Marek Emiliusz, trybun wojskowy odpowiedzialny zarzymski obóz
[ Pobierz całość w formacie PDF ]