Kir Bulyczow Miasto na Gorze

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nikt mu nie odpowiedział, ale Kroni zrozumiał to, co zrozumieli również wszyscy pozostali: zebrali się po to, żeby obrabować tunel techniczny.W jaki sposób rabuje się taki tunel? Wyciąga się rury i kable?- Ja tam nic nie wiem - rozległ się młody głos.To był uczeń szkoły górniczej.- Szedłem do znajomej dziewczyny i zmyliłem drogę.Zapytałem o nią w pierwszym z brzegu domu i w tym momencie wpadli tam policjanci.Czekają na mnie w domu.Mój tatuś jest szefem departamentu.Wszyscy tu mogą potwierdzić, że dopiero co przyszedłem.Nikt mu nie odpowiedział.- On szedł do mnie - odezwała się po minucie ta rozczochrana dziewczynka, która otwierała drzwi.- On mnie kocha! Zachichotała, a potem rozbeczała się na głos.- Cicho bądź - powiedział sennym głosem starzec.- Przeszkadzasz mi spać.Kroni uznał, że też powinien się przespać.Wiedział już, jak ma się zachować.Kładąc się na podłodze, powiedział półgłosem, wiedząc, że wszyscy go słyszą:- A ja jestem rurarzem.Szedłem ulicą i nagle mnie zatrzymali.Sam nie wiem, dlaczego.Obława była, czy co?- Ja też nie wiem - powiedział starzec.- Nikt nie wie.Było bardzo duszno i znów poczuł pragnienie, ale Kroni nie chciał nikogo wołać.Niech lepiej zostawią go w spokoju.Choć na krótko.Inżynier nie odezwał się.Może go nie złapali?Otworzyły się drzwi celi i w jaskrawym prostokącie światła ukazała się sylwetka policjanta, przecięta cieniem kraty.- Kto tu jest rurarzem? - zapytał policjant.Kroni nie odpowiedział.Już zaczął drzemać i nie chciało mu się ruszać.- Rurarzu Kroni, wyjdź!Latarka zaczęła szperać wśród twarzy.- Hej, kwartałowy - zawołał policjant.- Pokaż mi swojego rurarza, bo coś krępuje się wyjść.Ratni zachichotał i jego grube cielsko zasłoniło drzwi.Wtedy Kroni wstał z ziemi i powiedział:- Ja jestem rurarzem.Zasnąłem.- Przepraszam, panie policjancie.- To nie jest zwyczajny rurarz - powiedział Ratni.- Dawno już zwróciłem na niego baczną uwagę.Jeśli sprawdzicie liczbę czarnych gałek, Jakie powiesiłem przy jego imieniu w rejestrze, to przekonacie się, jak głęboko go podejrzewałem.I miałem rację.Miałem rację?Kroni pomyślał, że kiedy drzemał w celi, kwartałowy wysypał do rejestru cały swój zapas czarnych gałek.- Jasne, kwartałowy, miałeś rację - powiedział policjant.- Odsunął się na bok, żeby Kroni mógł przejść i wtedy okazało się, że jest wysoki, jednego wzrostu z rurarzem, tyle że węższy w ramionach.Miał za to pięknie domytą błękitną skórę i długą, wąską twarz z malutkimi, miękkimi ustami.Czasami dzieci czystych idą do policji, żeby zachować Obyczaj.- No i wpadłeś, rurarzu - powiedział policjant wesoło i pokazał białe, mocne zęby.- Nic nie rozumiem - powiedział Kroni.- Szedłem ulicą, wracałem do domu.- Będziesz się musiał jeszcze trochę przespacerować - powiedział policjant.- Razem ze skrzynką.A w skrzynce masz takie rzeczy, których nawet kwartałowy nigdy na oczy nie widział.Rozmaite cudeńka.- Jeśli chodzi o skrzynkę, to wszystko znalazłem w tunelu.Napadły na mnie szczury.- Pospiesz się - uciął policjant.- I niechaj uszy pospólstwa będą na wieki zamknięte dla świętych tajemnic.Priż!Drugi policjant, stojący przy stole z ręką opartą o skrzynkę rurarza, wyprężył się na baczność.- Rozkaz, panie Spel!- Idziemy.Zawiadomiłeś?- Tak jest!I zręcznie uderzywszy Kroniego kantem dłoni w szyję, oficer policji pan Spel wyrzucił w ten sposób więźnia za drzwi i wyszedł ze swym pomocnikiem panem Priżem na dwór, a kwartałowy Ratni biegł za nimi i usiłował wetknąć rejestr policyjny z mnóstwem czarnych gałek przy imieniu Kroniego.Nie uszli daleko.Niemal naprzeciwko komisariatu kwartałowego były zamaskowane drzwi w skale.Rurarz wiedział o ich istnieniu i nawet był kiedyś w szybie specjalnej windy, kiedy coś się niej uszkodziło.Ale na ogół zwyczajnych rurarzy tam nie wpuszczali.Tajna policja miała własne służby remontowe.Spel otworzył drzwi windy kluczem, który miał zawieszony na szyi.Tej windy używano, kiedy trzeba było pilnie przerzucić policjantów z poziomu na poziom.Spel nie patrząc nacisnął trzeci guzik od góry.Jednak tam będę, chociaż nie z własnej woli, pomyślał Kroni.Policjant jakby odczytał jego myśli, bo powiedział:- Nigdy w życiu byś nie trafił na górne poziomy, gdyby nie moc tajnej policji.Więc podziękuj jej za tę wycieczkę, ty śmierdzący rurarzu! Kroni powiedział:- Dziękuję pokornie.Dostał od policjanta Priża w łeb.Winda pędziła do góry szybko i prawie nie skrzypiała.Drzwi do niej również otworzyły się bez zgrzytu, zawsze obecnego w innych dźwigach.Przy wyjściu czekał na nich jeszcze jeden policjant.Ubrany w czysty mundur i lśniące buty.Policjant ukłonił się panu Spelowi, Priż wykręcił Kroniemu ręce i wszyscy razem szybko, niemal biegiem ruszyli pustą ulicą.Ulica miała posadzkę z kwadratowych płyt, białych i niebieskich, była zamieciona, a może nawet umyta i drzwi domów ciemniały na tle gładkich, jasnych fasad, wystających daleko ze skały.Strop ulicy też był wysoki, dwukrotnie wyższy niż na dole i pomalowany na niebiesko.Kroni zdążył pomyśleć, że chyba rację miał on, a nie starzec.Strop w Górnym Mieście też musiał być niebieski, a nie złoty.Kroniego zaprowadzono do trzeciego domu od windy.Płonęło w nim rzęsiste światło, jaśniejsze nawet niż w komisariacie kwartałowym, a lampy były tam osłonięte matowymi kloszami.Inna rzecz, że jeden czy dwa klosze były pęknięte i sklejone.Wprawny rurarz zawsze zauważy uszkodzenie.Oprowadzono go do białego, pustego pomieszczenia i kazano czkać.Pan Spel zniknął za białymi drzwiami, a kiedy wrócił uśmiechał się szeroko i niemal przyjaźnie.- No, idź, rurarzu - powiedział.- Będzie łaźnia.Kroni źle go zrozumiał.Skulił się, bo myślał, że będą bili.Ale następny pokój był gorący i wilgotny, z długą i niską ławką pod ścianą.W przeciwległym końcu znajdowały się rury z lejkowatymi wylotami, zawieszone pod sufitem.Rury przepełnione były, Kroni zauważył to natychmiast po wejściu do środka, gorącą wodą.Spojrzał niepewnie na Spela.Oficer był zły, ale wesoły, a w dodatku jakby trochę znajomy.Nie to, co inni.- Rozbieraj się - powiedział Spel.- Będziesz się mył.Co ci powiedziałem? Myślałeś, że będziemy bili? Nie licz na to.Jesteś zbyt ważny! Może nawet sam nie wiesz, jak bardzo ważny.No, rozbieraj się, ile razy mam ci powtarzać?I palnął Kroniego w ucho.To była normalna rozmowa policjanta z rurarzem.Palnął go bez złości, ale boleśnie.Kroni potrząsnął głową i posłusznie zaczął się rozbierać.- Zdejmuj wszystko - powiedział Spel.- Widziałeś kiedyś prysznic?- Co?- Ach, ty śmierdzielu! Zobacz, ile masz robactwa!- Wcale nie jestem taki brudny, wasza miłość - powiedział Kroni.- Tak uważasz? Sam bym się chętnie umył.Jak człowiek od was wróci, to potem przez tydzień musi się drapać.Kiedy Kroni się rozebrał, popchnął go w stronę rur.Popchnął ostrożnie, koniuszkiem pałki.Rurarz poślizgnął się na mokrej podłodze, ale zdołał utrzymać równowagę.- Strach pomyśleć, że bywają tacy brudni ludzie - powiedział Spel wesoło.- Aż dziw bierze, że was Otchłań nie pochłonie!Kroni czuł się nieswojo, stojąc nago przed policjantem.W dodatku w takim świetle! Spel, krzywiąc się i demonstracyjnie trzymając z dala od niego, zapędził rurarza do kabiny i włączył wodę, która trysnęła ostrymi, kłującymi strużkami, jak z przerdzewiałej rury.Oficer cofnął się i zaciągnął plastikową zasłonkę.- Jeśli będzie za gorąco - powiedział - przekręć prawy kran w lewo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl