Richard A. Knaak WarCraft Dzien Smoka (2)

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Biedny, walczący Korialstrasz.Usta kobiety nie poruszyły się, jednak Krasus wiedział, że to był jej głos.Głos Ysery.Jej twarz przybrała wyraz zamyślenia.Ty rzeczywiście zrobiłbyś dla niej wszystko.Nie wiedział, dlaczego zdecydowała się wypowiedzieć to, o czym oboje doskonale wiedzieli.Krasus ponownie odwrócił się od pani snów, szukając jakiejś ścieżki, która mogłaby go wyprowadzić z tej nierealnej krainy.Nie odchodź jeszcze, Korialstraszu.A dlaczego nie? - zapytał, odwracając się.Ysera patrzyła na niego, jej oczy były szeroko otwarte.Krasus zamarł, nie był w stanie oderwać od nich spojrzenia.Te oczy należały do każdego, kogo kiedykolwiek znał, nawet kochał.Te oczy znały go, wiedziały o nim wszystko.Były niebieskie, zielone, czerwone, czarne, złote.w każdym kolorze, w jakim mogły być oczy.Nawet były jego.Zastanowię się nad tym, co powiedziałeś.Z trudem mógł uwierzyć w to, co usłyszał.Ty.Uniosła dłoń, uciszając go.Zastanowię się nad tym, co powiedziałeś.Ni mniej, ni więcej, jak na razie.A.a jeśli odkryjesz, że się ze mną zgadzasz?Wówczas spróbuję przekonać Malygosa i Nozdormu do twej misji, ale za nich nie mogę nic obiecywać, nawet wtedy.Było to więcej, niż Krasus miał nadzieję uzyskać.Może nic z tego nie wyjdzie, ale przynajmniej będzie miał nadzieję w trakcie walki.Dziękuję ci.Jeszcze nic dla ciebie nie zrobiłam.tylko ożywiałam twe sny.Uśmiech, który pojawił się na wargach Ysery, był zabarwiony żalem.Zaczął jej ponownie dziękować, gdyż chciał, by zrozumiała, że nawet ta odrobina dała mu siłę potrzebną do dalszego działania, lecz Ysera nagle zaczęła od niego odpływać.Krasus wyciągnął do niej rękę, jednak odległość okazała się zbyt duża, a kiedy spróbował postąpić krok do przodu, ona zaczęła się oddalać jeszcze szybciej.Wtedy uświadomił sobie, że to nie Śniąca się porusza, tylko on.Śpij dobrze, biedny Korialstraszu, zabrzmiał jej głos.Smukła, blada postać zadrżała i rozpłynęła się.Śpij dobrze, gdyż w czasie bitwy, którą chcesz wydać, będziesz potrzebował wszystkich swoich sił, a jeszcze więcej.Próbował się odezwać, lecz nawet jego senny głos nie zabrzmiał.Ciemność otoczyła smoczego maga, miękka ciemność snu.Inie lekceważ tych, których uważasz tytko za pionków.* * *Górska forteca orków była nie tylko większą niż Rhonin podejrzewał, ale też bardziej skomplikowana.Tunele, które, jak sądził, miały go doprowadzić do celu, nagle skręcały w zupełnie inną stronę, często nawet pięły się w górę, zamiast schodzić w dół.Niektóre kończyły się zupełnie bez powodu.Jeden taki korytarz zmusił go do cofania się po własnych śladach przez ponad godzinę, przez co nie tylko zmarnował cenny czas, ale też uszczuplił swoje, i tak niezbyt duże, zapasy siły.Sytuacji nie poprawiał fakt, że Skrzydła Śmierci nie odezwał się do niego ani razu przez cały ten czas.Choć Rhonin ani odrobinę nie ufał czarnemu lewiatanowi, przynajmniej wiedział, że Skrzydła Śmierci zaprowadziłby go do uwięzionego behemota.Co mogło aż tak odciągnąć uwagę mrocznego?Zmęczony mag usiadł w końcu w nieoświetlonym korytarzu, żeby odpocząć.Miał ze sobą niewielki bukłak podarowany mu przez nieszczęsne gobliny, i z niego to pociągnął łyk.Później Rhonin oparł się o ścianę z nadzieją, że kilka chwil odpoczynku rozjaśni jego umysł i pozwoli mu dalej wędrować korytarzami.Czy naprawdę wyobrażał sobie, że potrafi uwolnić królową smoków? Wątpliwości nasilały się, kiedy próbował odnaleźć drogę we wnętrzu góry.Czy przybył tutaj tylko po to, żeby popełnić malownicze samobójstwo? Jego śmierć nie przywróci życia tym, którzy zginęli, a tak naprawdę oni sami podejmowali decyzje.Czy kiedyś sam wymyślił tę szaloną misję? Cofając się myślami w przeszłość, Rhonin przypomniał sobie chwilę, kiedy po raz pierwszy wypłynął ten temat.Po katastrofie ostatniej misji zabroniono mu udziału w działaniach Kirin Tor.Młody czarodziej spędzał dnie pogrążony w myślach, nikogo nie widząc i mało jedząc.Zgodnie z warunkami jego próby nikomu nie pozwolono go również odwiedzać.Dlatego też bardzo go zaskoczyło, kiedy zmaterializował się przed nim Krasus, proponując wsparcie w jego próbach powrotu w szeregi czarodziejów.Rhonin zawsze sądził, że nikogo nie potrzebuje, lecz Krasus przekonał go, że jest inaczej.Mistrz omówił ciężką sytuację swego młodego towarzysza w szczegółach, aż w końcu Rhonin otwarcie poprosił go o pomoc.Jakoś tak pojawił się temat smoków, a z niego wypłynęła historia Alexstraszy, czerwonej smoczycy więzionej przez orki i zmuszanej do rodzenia okrutnych bestii na chwałę Hordy.Mimo iż główna część Hordy została zmiażdżona, tak długo, jak długo pozostawała więźniem, orki z Khaz Modan mogły siać terror na terenach Sojuszu, zabijając niezliczonych niewinnych.W tym właśnie punkcie w umyśle Rhonina pojawił się pomysł uwolnienia smoka, pomysł tak fantastyczny, że Rhonin uznał, iż sam musiał go wymyślić.Wówczas miało to dla niego sens.Oczyścić się lub zginąć, próbując zrealizować plan, o którym jego bracia będą pamiętać przez wieczność.Krasus był pod wrażeniem.Rhonin przypomniał sobie teraz, że starszy mag spędził z nim wiele czasu, opracowując szczegóły i zachęcając czerwonowłosego czarodzieja.Rhonin przyznał się sobie, że prawdopodobnie porzuciłby ten pomysł, gdyby nie zachęty patrona.Właściwie czasem wydawało się, że jest to bardziej misja Krasusa niż jego własna.Z drugiej strony, co doradca bez twarzy mógłby osiągnąć, wysyłając swojego protegowanego na taką wyprawę? Gdyby Rhoninowi się powiodło, część zasług mogłaby pójść na konto tego, który w niego wierzył, ale gdyby mu się nie udało.co miałby z tego Krasus?Rhonin potrząsnął głową.Jeśli nadal będzie sobie zadawał takie pytania, wkrótce uwierzy, że to jego patron stoi za tą misją, że w jakiś sposób wykorzystał swoje wpływy, żeby młodszy czarodziej rzeczywiście zapragnął udać się do tej niegościnnej krainy.Absurdalne.Nagły hałas sprawił, że Rhonin niemal zerwał się na równe nogi.Mag uświadomił sobie, że w trakcie tych rozmyślań zapadł w sen.Czarodziej przycisnął się do ściany, żeby zobaczyć, kto przechodzi przez ciemny korytarz.Orki z pewnością wiedziały, że tunel kończy się ślepo.Hałas, w którym Rhonin rozpoznał rozmowę, szybko ucichł.Czarodziej zrozumiał, że padł ofiarą skomplikowanej akustyki systemu jaskiń.Orki, które słyszał, prawdopodobnie znajdowały się kilka poziomów od niego.A może mógłby podążyć za tymi dźwiękami? Z wrastającą nadzieją Rhonin poszedł ostrożnie w kierunku, z którego według niego dochodziła rozmowa.Nawet jeśli tak naprawdę nie pochodziła z tego miejsca, może echa zaprowadzą go w końcu tam, gdzie miał nadzieję dotrzeć.Rhonin nie potrafił powiedzieć, jak długo spał, lecz kiedy tak szedł, słyszał coraz więcej dźwięków, jakby Grim Batol właśnie się obudziło.Orki zdawały się być wyjątkowo aktywne, co stanowiło dla Rhonina pewien problem.Teraz słyszał zbyt wiele hałasów ze zbyt wielu różnych kierunków, a nie miał ochoty wpaść przypadkowo do sali ćwiczeń wojowników, czy nawet do mesy.Pragnął tylko znaleźć komnatę, gdzie więziono królową smoków.Później jednak wszystkie te dźwięki zagłuszył smoczy ryk, który bardzo szybko ucichł.Rhonin już słyszał takie ryki, ale nie zwracał na nie uwagi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl