Tom Clancy Suma wszystkich strachow t.2 (3

Podstrony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tak jest - odpowiedział więc mechanik.- Miejcie oko na wszystko, Iwanie Stiepanowiczu.Gdyby coś zaczęło się dziać nie tak, natychmiast wyłączcie reaktor.- Dubinin poklepał mechanika po ramieniu i wrócił do przedniej części pomieszczenia.Przez sekundę naszła go obawa, czy spawacze aby dobrze wykonali zadanie, lecz otrząsnął się natychmiast.Wszystkie spawy prześwietlono promieniami rentgenowskimi, szukając wad.Nie można zamartwiać się każdym szczegółem, od tego ma się dobrego mechanika, żeby dbał o gospodarstwo.- Dwadzieścia procent mocy.Główny konstruktor rozejrzał się dookoła.Pompę zamontowano na resorującym postumencie, podobnym do stołu ze sprężynowymi nogami, które zapobiegały przenikaniu drgań urządzenia do kadłuba i otaczającej wody.Postument nie spodobał się konstruktorowi.Nie szkodzi, marny projekt można zawsze ulepszyć.Budowa okrętów stanowiła jedną z nielicznych dziedzin prawdziwej sztuki inżynierskiej.- Dwadzieścia pięć.- Teraz zaczynam coś słyszeć - zauważył Dubinin.- Jaki ekwiwalent prędkości?- Z normalnym obciążeniem hotelowym.- mechanik miał na myśli moc potrzebną do zasilania rozmaitych układów okrętu, od klimatyzacji do lampek nocnych -.dziesięć węzłów.Wewnętrzne układy okrętów typu Akuła pożerały mnóstwo energii elektrycznej.Winne były tutaj zwłaszcza prymitywne urządzenia klimatyzacyjne, pochłaniające do dziesięciu procent całej mocy reaktora.- Siedemnaście procent mocy musi pójść w hotel, zanim możemy puścić obroty na śrubę.Zachodnie systemy mają lepszą wydajność.Główny konstruktor pokiwał ponuro głową.- Pewnie, skoro u nich połowa przemysłu pracuje nad klimatyzacją i środowiskiem.U nas nie ma nawet instytutów badawczych.- Fakt, że klimat mają gorętszy niż u nas.Byłem kiedyś w Waszyngtonie, w lipcu, i powiem wam, że było goręcej niż w piekle.- Naprawdę aż tak?- Facecina z naszej ambasady, który mnie oprowadzał, mówił mi, że cały Waszyngton zbudowano na malarycznych bagnach.Zdarzały się nawet epidemie żółtej febry.Cholera, nie klimat.- Nic o tym nie wiedziałem.- Trzydzieści procent! - zawołał mechanik.- Kiedy zdarzyło ci się tam być? - zapytał Dubinina admirał.- Ponad dziesięć lat temu, w czasie rokowań nad układem o ratowaniu rozbitków.Moja pierwsza i ostatnia przygoda z dyplomacją.Jakiś kretyn z dowództwa wyobraził sobie, że nie obejdą się bez podwodniaka.Zabrali mnie ciupasem z Akademii Frunzego i jazda.Kompletna strata czasu - dodał Dubinin.- I jak tam było?- Nudno.Amerykanie z okrętów podwodnych strasznie zadzierali nosa.Nie powiem, żeby byli przyjaźni.Nie, inaczej - zreflektował się Dubinin.- Klimat polityczny był wtedy zupełnie inny, więc i powitanie zgotowali nam serdeczne, ale pełne rezerwy.Pamiętam, zabrali nas na mecz baseballowy.- I jak? -zapytał znów admirał.- Jedzenie i piwo dały się wytrzymać.- Komandor uśmiechnął się do wspomnień.- Sama gra kompletnie bez sensu, a kiedy nam próbowali tłumaczyć zasady, nic już nie rozumiałem.- Czterdzieści procent!- Dwanaście węzłów - przeliczył Dubinin.- Hałasuje bardziej niż przedtem,, ale.- Ale co?- Sam wiesz, że to ułamek hałasu starej pompy.Moi ludzie musieli wkładać ochraniacze na uszy, żeby tu w ogóle wejść.Na pełnej prędkości huczało tu aż strach.- Zobaczymy, jak będzie teraz.Nauczyłeś się czegoś ciekawego w tym Waszyngtonie?- A i owszem - Dubinin znowu odchrząknął.- Nauczyłem się nie włóczyć samemu po ulicach.Wyszedłem sobie, rozumiesz, na spacerek i widzę, że jakąś kobietę atakuje chuligan.Wyobrażasz sobie? Dwie ulice od Białego Domu!- Naprawdę?- Ten młody złodziej wyrwał babie torebkę i próbował uciekać, akurat w moją stronę.Jak na filmie, słowo daję.- Jak to “próbował”?- Nie mówiłem ci, że w młodości grałem w nogę? Podhaczyłem go, może trochę za entuzjastycznie, bo fiknął i rozwalił sobie zupełnie rzepkę kolanową.- Dubinin uśmiechnął się na myśl o tym, jak zręcznie unieszkodliwił tamto ladaco.Betonowy chodnik to nie murawa boiska.- Pięćdziesiąt procent!- No i co potem?- W ambasadzie strasznie mi zmyli głowę.Sam ambasador darł się na mnie, byłem pewien, że mnie z miejsca odeślą do domu, za to miejscowa policja wymyśliła, żeby mi dać medal.Sprawę wyciszono, a ja nie jeździłem już więcej w misje dyplomatyczne.- Dubinin roześmiał się szczerze.- Wyszło na moje.Osiemnaście węzłów.- A po coś się wtrącał?- Bo byłem młody i głupi - wyjaśnił Dubinin.- Nigdy by mi wtedy nie przyszło do głowy, że może to być prowokacja CIA albo coś.Dokładnie to, czego bał się ambasador.Ale nie, to był zwykły napad, ot, młody oprych i stara Murzynka.Pięknie sobie roztrzaskał to kolano.Ciekawe, jak mu teraz idzie bieganie.Jeżeli naprawdę był z CIA, to też nie szkodzi, jednego szpiega mniej.- Moc sześćdziesiąt procent, idzie równo! - zameldował pierwszy mechanik.- Ani śladu fluktuacji ciśnienia!- Dwadzieścia trzy węzły.Powyżej sześćdziesięciu już się tak wiele nie zmienia, za to wokół kadłuba robią się zawirowania.Ano, Wania, podkręć go jeszcze!- Tak jest, komandorze!- Jaką miałeś największą prędkość na “Łuninie”?- Trzydzieści dwa węzły z maksymalną mocą znamionową.Trzydzieści trzy z reaktorem nad czerwoną kreską.- Słyszałem coś o nowej farbie do kadłubów.- Tej, co ją wynaleźli Anglicy? Wywiad mówi, że dzięki niej amerykańskie patrolowce suną jeden węzeł szybciej.- Zgadza się - potwierdził admirał.- Słyszałem, że poznaliśmy już skład farby, ale trudniej jest ją zrobić, nie mówiąc już o nakładaniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bezglutenowo.pev.pl